Instytut Sztuki (Warschau) [Hrsg.]; Państwowy Instytut Sztuki (bis 1959) [Hrsg.]; Stowarzyszenie Historyków Sztuki [Hrsg.]: Biuletyn Historii Sztuki (30.1968)

II. 1. Paweł z Lewoczy, Maria z grupy Betlejem
w kaplicy Csdkych kościoła św. Jakuba w Lewoczy.
(Fot. E. Trajdos)


EWA TRAJDOS

REFLEKSY WARSZTATU KRAKOWSKIEGO WITA STOSZA
NA SZTUKĘ SPISZU I SŁOWACJI (GÓRNE WĘGRY)

Promieniowanie twórczości stoszowskiej z okresu
krakowskiego na Spisz i Słowację należy do kluczo-
wych zagadnień naszej historii sztuki, które nie do-
czekało się jednak, jak dotąd, obszerniejszych ba-
dań. Łączy się ono przede wszystkim z historyczną
ekspansją Jagiellonów poza południowe granice kraju.
Począwszy od 1412 roku, roku zastawu trzynastu miast
spiskich przez Zygmunta Luxemburczyka, króla Wę-
1 W. SEMKOWICZ, Granica polsko-węgierska w oświe-
tleniu historycznym, „Pamiętnik Tow. Tatrzańskiego iia la-
ta 1919-20”, t. 37, Kraków 1920, S. 96, 97.

gier, Władysławowi Jagielle \ aż do dynastycznych
zabiegów Kazimierza Jagiellończyka osadzenia swych
synów na tronie Czech i Węgier2, odbywa się infil-
tracja małopolskich artystów w głąb terenów tak
zwanych wówczas górnowęgierskich. Szczególnie
centrum artystyczne, jakim był Kraków z dynamicz-
nym warsztatem Wita Stosza, oddziałało zapładnia-
jąco na wyobraźnię twórczą artystów spiskich i sło-
2 A. PROCHASKA, Wyprawa św. Kazimierza na Węgry
(1471—1473), Wilno 1923; - L. FTNKEL, Zjazd Jagiellonów
w Lewoczy w 1494 roku, „Kwart. Hist,” XXVII, Lwów 1914,
S. 318-350,

372