Instytut Sztuki (Warschau) [Hrsg.]; Państwowy Instytut Sztuki (bis 1959) [Hrsg.]; Stowarzyszenie Historyków Sztuki [Hrsg.]: Biuletyn Historii Sztuki (30.1968)

RECENZJE


II. 15. T. Mańkowski, Kapitulacja Warszawy, fragment. (Fot. J.M. Michałowski)

tastyczne to pod tym względem sceny. Powstawały
na zamówienie chwili, a podporządkowane potrzebom
propagandy, służyły urabianiu opinii publicznej. Wier-
ność odtworzenia realiów, portretowość postaci, a i
poziom artystyczny nie były tu czynnikiem najważ-
niejszym...
*
* *
Zgodnie z ramami zakreślonymi w tytule, oma-
wiając pracę A. W. Pomarnackiego zająłem się tylko

portretami Suworowa wykonanymi przez artystów
działających w Polsce. Podstawowa rola, jaką por-
trety te zajęły w ikonografii rosyjskiego wodza, to
smutny paradoks. Mimo jednoznacznej oceny Suwo-
rowa przez naukę polską, historia naszej sztuki nie
może pominąć milczeniem całej grupy jego portre-
tów wykonanych przez artystów polskich. Niezależnie
od refleksji, jakie fakt ten wywołuje, należy on do
naszych dziejów, do dziejów naszej kultury arty-
stycznej. Trzeba więc fakt ten w imię prawdy histo-
rycznej zarejestrować.