DOI Page / Citation link:
https://doi.org/10.11588/diglit.4919#0397
Belege zu Kapitel I.
83*
φόρον νποκάτω τον κίονος της στήλης αντον, ως τίνες λέγονσι των
Βνζαντίων οτι έχει κείται, [| την δε τνχην της πόλεως της νπ αντον
5 άνανεω&είσης καΐ εις όνομα αντον κτισθ-είσης ποιησας τω &εω
&νσίαν άναίμακτον έκάλεσεν "Αν&ονσαν.
cf. 322 β f.: ποιήσας εαντω αλλην στηλην ξοάνον κεχρνσωμενην βαστά-
ζονσαν τη δεξιά αντον χειρί την τνχην της αυτής πόλεως καϊ αντψ'
κεχρνσωμενην ην έκάλεαεν "Λν&ονσαν. Vgl. 115. 118b. 122b. 126. s. Petrus
Gyllius: de topographia Constantinopolitana-1. III c. 3 bei ßanduri, Impe-
rium Orientale Par. 1711, II 396, ibd. 482 über die Tyche von Konstantinopel.
d) 1. V (p. 1395): Das Artemisbild vom tauriselien Chersonnes.
την Ίφιγένειαν και το όλόχρνσον άγαλμα της Αρτέμιδος λά&ρα λαμ-
βάνων ο ^Ορέστης καϊ δ Πνλαδης εφνγον.
cf. ρ. 1407. ίο: όλόχρνσον; cf. Ekloge Historion, Cramer, Anecd. Par.
II 22515: χρνσονν, 226i.
114. Johannes Philoponos, Schrift gegen Jamblichos, περί αγαλμάτων (90).
s. 119d.
115. Prokopios von Gaza, de hello Gothico (c. 550/1) 115, ed. Bonn.II 783—21.
(von Benevent): ένταν&α καϊ ξνγγενέσϋ-αι τον Διομηδην Αινεία τώ
Αγχίσον ηκοντι εξ Ίλίον φασϊ καϊ κατά το λόγιον τό της Απήνης
άγαλμα δονναι, υ ξνν τω Όδνσσει άποσν).ησας ετνχει, οτε κατασκόπω
ές τό "Ιλιον ηλ&έτην αμφω πρότεροι· η την τε αλιΰσιμον γενέσθαι
5 τοις Έλλησι. λέγονσι γαρ ανιω νοσηοαντί τε ύστερον και νπερ της
νόσον πνν&ανομένω χρησαι τό μαντεΐον ον ποτέ οι τον κακοί άπαλ-
λαγην εσεσ&αι πλην εί μη άνδρι Τρωΐ τό άγαλμα τοντο διδοίη. και
αντό μεν οπον γης έστιν οί' φααι Ρωμαίοι είδέναι. εικόνα δε αντον
λί&φ τινϊ έγκεκολαμμένην δεικννουσιν, ητις δη και ές έμε έν τω της
ίο Τύχης ιερώ προ τον χαλκον τής Α&ηνας αγάλματος κείται, 'όπερ
αι&ριον ές τα προς εω τον νεώ ιδρνται. αυτή δε η έν τω λίΘιο
είκών πολεμονση τε και τό δόρν άνατεινονοη ατε ές ξνμβολην εοικε'
ποδήρη δε και ως τον χιτώνα έχει. τό δε πρόσωπον ον τοις ^Ελλη-
νικοΐς άγάλμασι της Αϋ-ηνάς έμφερές έστιν, αλ/.' οία παντάπασι τό
15 παλαιον Αιγύπτιοι έποίονν. Βνζάντιοι δέ φασι το άγαλμα τοντο
Κωνσταντΐνον βασιλέα έν τ% άγορΰ, η αντον έπωννμός έστι, κατορν-
ξαντα β-έσ&αι. ταντα μεν δη ώδε πη εσχεν.
Direkte Quelle ist vermutlich 113 b. Wichtig ist die Betonung der
schädlichen Wirkungen des Palladion für den Räuber desselben (vgl. 59).
Beachtung verdient das Eingeständnis, dass man in Rom das Palladion
selbst nicht mehr besitzt; oder sollte das nur eine Phrase Prokops sein,
durch die er der Behauptung der Byzantiner Raum schaffen will (vgl. zu
dieser 113 c. 117 b. 126)? Zu dem Steinbild mit dem ägyptischen Typus
vgl. Herodot (7). Hier handelt es sich um ein Bild der stehenden, mit
0**
83*
φόρον νποκάτω τον κίονος της στήλης αντον, ως τίνες λέγονσι των
Βνζαντίων οτι έχει κείται, [| την δε τνχην της πόλεως της νπ αντον
5 άνανεω&είσης καΐ εις όνομα αντον κτισθ-είσης ποιησας τω &εω
&νσίαν άναίμακτον έκάλεσεν "Αν&ονσαν.
cf. 322 β f.: ποιήσας εαντω αλλην στηλην ξοάνον κεχρνσωμενην βαστά-
ζονσαν τη δεξιά αντον χειρί την τνχην της αυτής πόλεως καϊ αντψ'
κεχρνσωμενην ην έκάλεαεν "Λν&ονσαν. Vgl. 115. 118b. 122b. 126. s. Petrus
Gyllius: de topographia Constantinopolitana-1. III c. 3 bei ßanduri, Impe-
rium Orientale Par. 1711, II 396, ibd. 482 über die Tyche von Konstantinopel.
d) 1. V (p. 1395): Das Artemisbild vom tauriselien Chersonnes.
την Ίφιγένειαν και το όλόχρνσον άγαλμα της Αρτέμιδος λά&ρα λαμ-
βάνων ο ^Ορέστης καϊ δ Πνλαδης εφνγον.
cf. ρ. 1407. ίο: όλόχρνσον; cf. Ekloge Historion, Cramer, Anecd. Par.
II 22515: χρνσονν, 226i.
114. Johannes Philoponos, Schrift gegen Jamblichos, περί αγαλμάτων (90).
s. 119d.
115. Prokopios von Gaza, de hello Gothico (c. 550/1) 115, ed. Bonn.II 783—21.
(von Benevent): ένταν&α καϊ ξνγγενέσϋ-αι τον Διομηδην Αινεία τώ
Αγχίσον ηκοντι εξ Ίλίον φασϊ καϊ κατά το λόγιον τό της Απήνης
άγαλμα δονναι, υ ξνν τω Όδνσσει άποσν).ησας ετνχει, οτε κατασκόπω
ές τό "Ιλιον ηλ&έτην αμφω πρότεροι· η την τε αλιΰσιμον γενέσθαι
5 τοις Έλλησι. λέγονσι γαρ ανιω νοσηοαντί τε ύστερον και νπερ της
νόσον πνν&ανομένω χρησαι τό μαντεΐον ον ποτέ οι τον κακοί άπαλ-
λαγην εσεσ&αι πλην εί μη άνδρι Τρωΐ τό άγαλμα τοντο διδοίη. και
αντό μεν οπον γης έστιν οί' φααι Ρωμαίοι είδέναι. εικόνα δε αντον
λί&φ τινϊ έγκεκολαμμένην δεικννουσιν, ητις δη και ές έμε έν τω της
ίο Τύχης ιερώ προ τον χαλκον τής Α&ηνας αγάλματος κείται, 'όπερ
αι&ριον ές τα προς εω τον νεώ ιδρνται. αυτή δε η έν τω λίΘιο
είκών πολεμονση τε και τό δόρν άνατεινονοη ατε ές ξνμβολην εοικε'
ποδήρη δε και ως τον χιτώνα έχει. τό δε πρόσωπον ον τοις ^Ελλη-
νικοΐς άγάλμασι της Αϋ-ηνάς έμφερές έστιν, αλ/.' οία παντάπασι τό
15 παλαιον Αιγύπτιοι έποίονν. Βνζάντιοι δέ φασι το άγαλμα τοντο
Κωνσταντΐνον βασιλέα έν τ% άγορΰ, η αντον έπωννμός έστι, κατορν-
ξαντα β-έσ&αι. ταντα μεν δη ώδε πη εσχεν.
Direkte Quelle ist vermutlich 113 b. Wichtig ist die Betonung der
schädlichen Wirkungen des Palladion für den Räuber desselben (vgl. 59).
Beachtung verdient das Eingeständnis, dass man in Rom das Palladion
selbst nicht mehr besitzt; oder sollte das nur eine Phrase Prokops sein,
durch die er der Behauptung der Byzantiner Raum schaffen will (vgl. zu
dieser 113 c. 117 b. 126)? Zu dem Steinbild mit dem ägyptischen Typus
vgl. Herodot (7). Hier handelt es sich um ein Bild der stehenden, mit
0**