Belege zu Kapitel II.
99*
e) Johannes Dam. de haer. c. 27, opera ed. Le Quien I 82 c.
τούτον (nämlich Anhängerin des Karpokrates) γέγονεν η εν Ρώμ%
Μαρκελλΐνα' εικόνας δε ποιήοας (sei. Karpokrates, al. ποιήαασα), εν
κρνφξ 'Ιησον καΐ Πανλον καϊ Όμηρου καϊ Πν&αγόρα τανταις έ&νμία
και προσεκννει.
Hier scheint die Quelle für das Missverständnis in d zu tage zu liegen.
Man sollte also nicht mehr von einer Überlieferung reden, welche die
Christusbilder speziell mit Marcellina in Verbindung bringt.
f) Photios, Amphilochia 194, et Athen. 1858, 275.
τω αντω περί εικόνων.
Σίμων ό μάγος και Καρποκρας εβαπτίσαντο' δια τοντο καϊ Χριστοί
εικόνα περιέφερον. αλλά της μαγικής τερ&ρείας και των πα&ών ουκ
άφίστανιο' διά τοντο και ετέρων τινών εικόνας σνμπεριέψερον. αί-
5 οχννέο&ωσαν τοιγαρονν των είκονομάχων οι πρόμαχοι, οτι και των
δεισιδαιμονεοτάτων εκείνων καϊ δοξ% και βία) πεπλανημένων άγνο>-
μονέατεροι άπελέγχονται.
vgl. zu den Christusbildern des Pilatus Jablonski p. 377 ff., der
den Kopf auf einer von Jo. Chiflet, Jo. Macarii Abraxas, Antv. 1G57, tab.
XXVI u. III publizierten Gemme als ein derartiges gnostisches Christus-
porträt auffassen wollte. Schon Μunter II 16 hat demgegenüber Zweifel
erhoben — vgl. W. Grimm, Christusbilder p. 154 = Kl. Sehr. III 176 f. Jetzt
dürfte jene Kombination ganz aufgegeben sein.
2. Christusbild im Praetorium des Pilatus.
Antoninus Placentinus, itinerarium [c. 570] c. 23 ed. Gildemeister,
Berlin 1889, p. 17 f.
et oravimus in praetorto tibi auditus est dominus, tibi modo est basi-
lica sanetae Sophiae ante ruinös templi Salomonis sub platea quae
dectirrit ad Sitoam, fontem seeus porticum Salomonis. in ipsa basi/ica
est sedes tibi Pilatus sedit, quando dominum audiit. petra autem
5 quadrangul[ar]is quae stabat in medio praetorto, in quam levabatur reus
qui audiebatur, ttt ab omni populo audiretur et uideretur, in quam
leratus est dominus, quando auditus est α Pilato, tibi etiam vestigia
illius rem anserunt pedum, pulchra modica subtilia. nam et
statur a- communis, facies pulchra, capilli subancllati, inanus formon-
io sae, digiti longi, quantutn imago designat, quae illo vivente picta
sunt (.'), quae posita est in ipso praetorto. nam petra illa, ubi
stetit, fiunt virtutes tnultac; tollentes de ipsis vestigtts pedum mensu-
ram, ligantes pro singulis languoribus, et sanantur. et ipsa petra or-
nata est ex auro et argento.
Fast scheint es, als sei der Satz über die Statue Christi und das Bild
eine Interpolation. Er ist aber wohl eher als Digression zu betrachten. Die
Beschreibung der Figur Christi berührt sich auf das nächste mit dem Len-
tulusbrief; s. Beilage VIII. — Zu den Fussspuren cf. Kap. IV 8; zu dem
99*
e) Johannes Dam. de haer. c. 27, opera ed. Le Quien I 82 c.
τούτον (nämlich Anhängerin des Karpokrates) γέγονεν η εν Ρώμ%
Μαρκελλΐνα' εικόνας δε ποιήοας (sei. Karpokrates, al. ποιήαασα), εν
κρνφξ 'Ιησον καΐ Πανλον καϊ Όμηρου καϊ Πν&αγόρα τανταις έ&νμία
και προσεκννει.
Hier scheint die Quelle für das Missverständnis in d zu tage zu liegen.
Man sollte also nicht mehr von einer Überlieferung reden, welche die
Christusbilder speziell mit Marcellina in Verbindung bringt.
f) Photios, Amphilochia 194, et Athen. 1858, 275.
τω αντω περί εικόνων.
Σίμων ό μάγος και Καρποκρας εβαπτίσαντο' δια τοντο καϊ Χριστοί
εικόνα περιέφερον. αλλά της μαγικής τερ&ρείας και των πα&ών ουκ
άφίστανιο' διά τοντο και ετέρων τινών εικόνας σνμπεριέψερον. αί-
5 οχννέο&ωσαν τοιγαρονν των είκονομάχων οι πρόμαχοι, οτι και των
δεισιδαιμονεοτάτων εκείνων καϊ δοξ% και βία) πεπλανημένων άγνο>-
μονέατεροι άπελέγχονται.
vgl. zu den Christusbildern des Pilatus Jablonski p. 377 ff., der
den Kopf auf einer von Jo. Chiflet, Jo. Macarii Abraxas, Antv. 1G57, tab.
XXVI u. III publizierten Gemme als ein derartiges gnostisches Christus-
porträt auffassen wollte. Schon Μunter II 16 hat demgegenüber Zweifel
erhoben — vgl. W. Grimm, Christusbilder p. 154 = Kl. Sehr. III 176 f. Jetzt
dürfte jene Kombination ganz aufgegeben sein.
2. Christusbild im Praetorium des Pilatus.
Antoninus Placentinus, itinerarium [c. 570] c. 23 ed. Gildemeister,
Berlin 1889, p. 17 f.
et oravimus in praetorto tibi auditus est dominus, tibi modo est basi-
lica sanetae Sophiae ante ruinös templi Salomonis sub platea quae
dectirrit ad Sitoam, fontem seeus porticum Salomonis. in ipsa basi/ica
est sedes tibi Pilatus sedit, quando dominum audiit. petra autem
5 quadrangul[ar]is quae stabat in medio praetorto, in quam levabatur reus
qui audiebatur, ttt ab omni populo audiretur et uideretur, in quam
leratus est dominus, quando auditus est α Pilato, tibi etiam vestigia
illius rem anserunt pedum, pulchra modica subtilia. nam et
statur a- communis, facies pulchra, capilli subancllati, inanus formon-
io sae, digiti longi, quantutn imago designat, quae illo vivente picta
sunt (.'), quae posita est in ipso praetorto. nam petra illa, ubi
stetit, fiunt virtutes tnultac; tollentes de ipsis vestigtts pedum mensu-
ram, ligantes pro singulis languoribus, et sanantur. et ipsa petra or-
nata est ex auro et argento.
Fast scheint es, als sei der Satz über die Statue Christi und das Bild
eine Interpolation. Er ist aber wohl eher als Digression zu betrachten. Die
Beschreibung der Figur Christi berührt sich auf das nächste mit dem Len-
tulusbrief; s. Beilage VIII. — Zu den Fussspuren cf. Kap. IV 8; zu dem