DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.4919#0493
Belege zu Kapitel V.
179*
άπεδήμησε και τοις έν Έδέση πόλει και προς Ανγαρον τοπάρχην
πορεν&είς έθ-εράπενσεν αντον από της νόσον . . .
Slav. Übersetzung in Öetij-Mine'i Aug. (21.) fol. 10ü9' a.
Es ist hier nicht der Ort, in die verwickelte Dorotheosfrage einzutreten.
Es sei auf Lipsius, Α AG I 193 ff verwiesen. — vgl. auch 57. 94 c. d.
19. c. 530 Theodosius, de situ terrae sanctae 86, ed. Gildemeister 1882 p. 30.
de Gonstanthia in Edessam LXXX (milia), ubi Abgarus rex, qui do-
mino Christo seripsit, manebat. de Edessa usque in Dara CXX.
20. Prokopios von Kaisareia.
a) de bello Persico I 12, ed. Bonn. I 205 f.:
τότε δη φιλοτιμία τις Χοσρόην έαηλΟ-ε πόλιν "Εδεσαν έξελεΐν ένηγε
γαρ αντον ες τοντο Χριστιανών λόγος και έδακνεν αντον την διάνοιαν,
ότι δη άνάλωτον αύτην ίσχνρίζοντο είναι εξ αίτιας τοιΰσόε.
Ανγαρος ην τις έν τοις άνω χρόνοις Έδεοης τοπάρχης' οντω γαρ τονς
5 κατά εθ-νος βασιλείς τηνικαντα έκάλονν. folgt die Geschichte des
Aufenthaltes dieses Abgar (d. i. in Wirklichkeit Abgar IX. bar Ma'nu
179—214) in Rom bei Augustus (d. i. Septiruius Severus im J. 202 cf.
von Gutschmid p. 14. 34, Duval, Joum. Asiat. 1891, 2l4f.) (20718). χρόνω
δε νατερον πόρρω πον ηλικίας Ανγαρος ηκων νόσω ποδάγρας χαλε-
ιο πής τίνος νπερφνώς ηλω. ταϊς γονν όδνναις αχθ-όμενος και τί/ ενθ-ένδε
ακινησία επί τονς ίατρονς τό πράγμα ήγεν. εκ πάσης τε γης ξννέλεγε
τονς περί ταντα σοφονς απαντάς, ών δη νστερον — ον γάρ οι άκεσίν
τινα τον κακόν έξενρεΐν ί'σχνον — άπιστη τε και ές άμηχανίαν έμπε-
σών τνχας τάς παρούσας ωδίρετο. νπό δε τον χρόνον έκεΐνον Ίησονς
15 ο τον &εον παις εν σώματι ων τοις έν Παλαιστίνη άν&ρώποις ώμίλει,
τω τε μηδέν το παράπαν αμαρτεΐν πώποτε, άλλα και τα άμήχανα
έξεργάζεσ9αι διαφανώς ένδεικννμενος, ότι δη τον &εον παις ώς άλη-
ϋ-ώς εΐη. νεκρούς τε γαρ καλών έξανίστη ωαπερ ές ύπνον xal πηροϊς
τονς όφ&αλμονς οντω τεχ&εΐσιν άνέωγε, σώματος τε όλον λεύκας
20 έκά&ηρε και ποδών π?]ρωσιν έλνσε και όσα άλλα ίατροΐς πάθ-η ανίατα
ώνομααμένα έοτί' ταντα άπαγγελλόντων Ανγαρος τών έκ Παλαιστίνης
ές την νΕ0εσαν έπιχωριαζόντων άκοίσας έϋ-άρσησέ τε και γράμματα
προς τον Ίηαονν γράψας έδεΐτο αντον άπαλλάσσεσ&αι μεν της Ίονόαίας
και τών έιταϋ&α άγνωμόνων άν&ρώπων, αντω δε τό λοιπόν ξνμβιο-
25 τεύειν. έπεί ταϊτα ό Χριστός άπενεχ&έντα είδεν, άντίγραιρε προς τον
Ανγαρον, ώς μεν ονκ άφίξεται άντικρνς άπονεύων, την δε νγίειαν τώ
γράμματι νποσχόμένος, φασί δε και τοντο αντον έπειπεϊν ώς ονδε
η πόλιςποτε βα ρ βά ρ ο ις άλώσιμος έσται. τοντο της έπιστολης
τό άκροτελεντιον οι μεν έκεΐνον τον χρόνον την ϊατορίαν ξνγγράψαν-
3ο τες (Eusebios?) ούδαμη έγνωσαν ον γάρ ούν ονόέπη αντον έπεμνή-
σθ-ησαν Έδεοηνοι δε αντό ξνν τη επιστολή ενρέσ&αι φασίν, ώστε
άμέλει και άνάγραπτον οντω την έπιστολην άντ άλλον τον φνλακ-
12**
179*
άπεδήμησε και τοις έν Έδέση πόλει και προς Ανγαρον τοπάρχην
πορεν&είς έθ-εράπενσεν αντον από της νόσον . . .
Slav. Übersetzung in Öetij-Mine'i Aug. (21.) fol. 10ü9' a.
Es ist hier nicht der Ort, in die verwickelte Dorotheosfrage einzutreten.
Es sei auf Lipsius, Α AG I 193 ff verwiesen. — vgl. auch 57. 94 c. d.
19. c. 530 Theodosius, de situ terrae sanctae 86, ed. Gildemeister 1882 p. 30.
de Gonstanthia in Edessam LXXX (milia), ubi Abgarus rex, qui do-
mino Christo seripsit, manebat. de Edessa usque in Dara CXX.
20. Prokopios von Kaisareia.
a) de bello Persico I 12, ed. Bonn. I 205 f.:
τότε δη φιλοτιμία τις Χοσρόην έαηλΟ-ε πόλιν "Εδεσαν έξελεΐν ένηγε
γαρ αντον ες τοντο Χριστιανών λόγος και έδακνεν αντον την διάνοιαν,
ότι δη άνάλωτον αύτην ίσχνρίζοντο είναι εξ αίτιας τοιΰσόε.
Ανγαρος ην τις έν τοις άνω χρόνοις Έδεοης τοπάρχης' οντω γαρ τονς
5 κατά εθ-νος βασιλείς τηνικαντα έκάλονν. folgt die Geschichte des
Aufenthaltes dieses Abgar (d. i. in Wirklichkeit Abgar IX. bar Ma'nu
179—214) in Rom bei Augustus (d. i. Septiruius Severus im J. 202 cf.
von Gutschmid p. 14. 34, Duval, Joum. Asiat. 1891, 2l4f.) (20718). χρόνω
δε νατερον πόρρω πον ηλικίας Ανγαρος ηκων νόσω ποδάγρας χαλε-
ιο πής τίνος νπερφνώς ηλω. ταϊς γονν όδνναις αχθ-όμενος και τί/ ενθ-ένδε
ακινησία επί τονς ίατρονς τό πράγμα ήγεν. εκ πάσης τε γης ξννέλεγε
τονς περί ταντα σοφονς απαντάς, ών δη νστερον — ον γάρ οι άκεσίν
τινα τον κακόν έξενρεΐν ί'σχνον — άπιστη τε και ές άμηχανίαν έμπε-
σών τνχας τάς παρούσας ωδίρετο. νπό δε τον χρόνον έκεΐνον Ίησονς
15 ο τον &εον παις εν σώματι ων τοις έν Παλαιστίνη άν&ρώποις ώμίλει,
τω τε μηδέν το παράπαν αμαρτεΐν πώποτε, άλλα και τα άμήχανα
έξεργάζεσ9αι διαφανώς ένδεικννμενος, ότι δη τον &εον παις ώς άλη-
ϋ-ώς εΐη. νεκρούς τε γαρ καλών έξανίστη ωαπερ ές ύπνον xal πηροϊς
τονς όφ&αλμονς οντω τεχ&εΐσιν άνέωγε, σώματος τε όλον λεύκας
20 έκά&ηρε και ποδών π?]ρωσιν έλνσε και όσα άλλα ίατροΐς πάθ-η ανίατα
ώνομααμένα έοτί' ταντα άπαγγελλόντων Ανγαρος τών έκ Παλαιστίνης
ές την νΕ0εσαν έπιχωριαζόντων άκοίσας έϋ-άρσησέ τε και γράμματα
προς τον Ίηαονν γράψας έδεΐτο αντον άπαλλάσσεσ&αι μεν της Ίονόαίας
και τών έιταϋ&α άγνωμόνων άν&ρώπων, αντω δε τό λοιπόν ξνμβιο-
25 τεύειν. έπεί ταϊτα ό Χριστός άπενεχ&έντα είδεν, άντίγραιρε προς τον
Ανγαρον, ώς μεν ονκ άφίξεται άντικρνς άπονεύων, την δε νγίειαν τώ
γράμματι νποσχόμένος, φασί δε και τοντο αντον έπειπεϊν ώς ονδε
η πόλιςποτε βα ρ βά ρ ο ις άλώσιμος έσται. τοντο της έπιστολης
τό άκροτελεντιον οι μεν έκεΐνον τον χρόνον την ϊατορίαν ξνγγράψαν-
3ο τες (Eusebios?) ούδαμη έγνωσαν ον γάρ ούν ονόέπη αντον έπεμνή-
σθ-ησαν Έδεοηνοι δε αντό ξνν τη επιστολή ενρέσ&αι φασίν, ώστε
άμέλει και άνάγραπτον οντω την έπιστολην άντ άλλον τον φνλακ-
12**