DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.4919#0531
Belege zu Kapitel V.
217*
ιλαρός υλος xal εν&νμος γίνομαι και τοις κατά. καιρόν έρχομένοις
ορώμαι περίχαρη.. οηόταν δέ τις προσβαλών την ηδίατην διατριβών
περικόψω ταντην και προα τινας ελκυοη με λόγους, εν!)ύς απολείπει
4θ με το γλυκν τοντο και πάγκαλον φως καΐ παρά τοντο οκυ&ρωπος
γίνομαι xal των σννη&ως μοι προοι όντων την νμιλίαν άηέοτραμμαι.
Daran schliesst sich die Frage, ob das Licht auch wirklich göttlichen
— oder aber dämonischen Ursprunges sei.
Zum Hesychastenstreit vgl. F. J. Stein, Studien über die Hesychasten
des 14. Jahrhunderts, Wien 1874; Ph. Meyer, Beiträge zur Kenntniss der
neueren Geschichte und des gegenwärtigen Zustandes der Athosklöster,
Z. f. Kirchengesch. XI (1890) 395—435, 539—576; F. Kattenbusch, Lehr-
buch der vergleich Confessionskunde I (1892) 540—542; Ad. Harnack, Lehr-
buch der Dogmengesekichte II3 (1894) 125, Α. 1. An das altgnostische
erinnernde Züge finden sich mehrfach in der vita Pauli Iunioris, ζ. B. c. 36
p. 150: Paulus springt in die Luft und küsst den ihm erscheinenden
Christus; vgl. Acta Joh. Leucii, ed. Zahn S. 219; ed. lames § 7 p. 8, § 9 p. 10;
— c. 7 p. 29f.: auf einem Kastanienbaum sitzend zum Gebet sieht Paulus
seine Kleider brennen und aus seinen zum Gebet erhobenen Fingerspitzen
Flammen schlagen, doch ohne dass etwas verbrennt.
Über die Korrespondenz des Heiligen mit dem Kaiser Konstantin
cf. c. 28 p. 72 f. Der Herausgeber bestimmt S. 11 die Abfassungszeit dieser
Vita auf „bald nach der Regierung des Nikephoros Phokas 963—969", also
etwa 20 Jahre nach dem Tode des Heiligen. Man dürfte eher einen
weiteren Abstand annehmen, cf. c. 33 (p. 145): „35 Jahre" vom Tode des
h. Paulus an zu zählen. Delehaye's Gegeninstanz beweist nicht viel.
71. f η· 092. Leox Diakoxos.
a) Hist, IV 10 (ed. Bonn. p. 70f.):
zum Jahre 968 (AM. 6476, Jnd. XI, Nikephoros' V)
δ δε βαοιλενς Νικηφόρος (αν!)ις γαρ ό λόγος επά\ ειοιν, ένθεν το
ίχνος άπέκλινε) την^Ρωμαϊκ^ν άνειληφάς δίναμιν, επί την έπί Συρίας
Άντιόχειαν εθει και χάρακα ταυτ% πηξάμει-oc.......erfolglose Be-
lagerung . . εκείθεν άπάρας την μεσογαίαν διήει, ην και Παλαιοτίνην
5 καλοΐοιν, ενδαίμονα πάοαν και ρέονοαν μέλι και γάλα κατά την,
θείαν γραφήν εν δεξιζι δε την Κιλικίαν είχε και τά παράκτια, την
"Εδεσσαν [leg. 'Έμεσαν] οϋν κατειληφώς καν τω οη/.ω των θείων
δμολογητών είοεληλυθώς και τη θείον έξευμενιοάμενος τί/V οτρατιαν
διανέπανεν. ήκηκόει γάρ την εν κεράμω τον σωτηρος και θεού
ίο έκτυπω&εΐοαν μορφην έν τωδε τω φρονρίω παρακατέχεοθαι. έκτυ-
πωθηναι δέ φαοι τούτον τον τρόπον.
Θαδδαίον τον αποστόλου *Αβγάρυ) προς τον οωτηρος τώ της'Έδέσαης
άποαταλέντος τοπάρχη, ως αντυν της συνεχονσης παρέσεως διά τον
θεανδρικοϋ άπαλλάξειεν έκτνπώματοα, έντανθοι παροδενοντος τον
15 πέπλον, ώ της αντον μορφής το είδος άρρήτως 6 Χριοτος άνετνπωοε,
κεράμοις εν άποκειμένοις πρό τον άστεος κατακρνχνυι ώς ες την
217*
ιλαρός υλος xal εν&νμος γίνομαι και τοις κατά. καιρόν έρχομένοις
ορώμαι περίχαρη.. οηόταν δέ τις προσβαλών την ηδίατην διατριβών
περικόψω ταντην και προα τινας ελκυοη με λόγους, εν!)ύς απολείπει
4θ με το γλυκν τοντο και πάγκαλον φως καΐ παρά τοντο οκυ&ρωπος
γίνομαι xal των σννη&ως μοι προοι όντων την νμιλίαν άηέοτραμμαι.
Daran schliesst sich die Frage, ob das Licht auch wirklich göttlichen
— oder aber dämonischen Ursprunges sei.
Zum Hesychastenstreit vgl. F. J. Stein, Studien über die Hesychasten
des 14. Jahrhunderts, Wien 1874; Ph. Meyer, Beiträge zur Kenntniss der
neueren Geschichte und des gegenwärtigen Zustandes der Athosklöster,
Z. f. Kirchengesch. XI (1890) 395—435, 539—576; F. Kattenbusch, Lehr-
buch der vergleich Confessionskunde I (1892) 540—542; Ad. Harnack, Lehr-
buch der Dogmengesekichte II3 (1894) 125, Α. 1. An das altgnostische
erinnernde Züge finden sich mehrfach in der vita Pauli Iunioris, ζ. B. c. 36
p. 150: Paulus springt in die Luft und küsst den ihm erscheinenden
Christus; vgl. Acta Joh. Leucii, ed. Zahn S. 219; ed. lames § 7 p. 8, § 9 p. 10;
— c. 7 p. 29f.: auf einem Kastanienbaum sitzend zum Gebet sieht Paulus
seine Kleider brennen und aus seinen zum Gebet erhobenen Fingerspitzen
Flammen schlagen, doch ohne dass etwas verbrennt.
Über die Korrespondenz des Heiligen mit dem Kaiser Konstantin
cf. c. 28 p. 72 f. Der Herausgeber bestimmt S. 11 die Abfassungszeit dieser
Vita auf „bald nach der Regierung des Nikephoros Phokas 963—969", also
etwa 20 Jahre nach dem Tode des Heiligen. Man dürfte eher einen
weiteren Abstand annehmen, cf. c. 33 (p. 145): „35 Jahre" vom Tode des
h. Paulus an zu zählen. Delehaye's Gegeninstanz beweist nicht viel.
71. f η· 092. Leox Diakoxos.
a) Hist, IV 10 (ed. Bonn. p. 70f.):
zum Jahre 968 (AM. 6476, Jnd. XI, Nikephoros' V)
δ δε βαοιλενς Νικηφόρος (αν!)ις γαρ ό λόγος επά\ ειοιν, ένθεν το
ίχνος άπέκλινε) την^Ρωμαϊκ^ν άνειληφάς δίναμιν, επί την έπί Συρίας
Άντιόχειαν εθει και χάρακα ταυτ% πηξάμει-oc.......erfolglose Be-
lagerung . . εκείθεν άπάρας την μεσογαίαν διήει, ην και Παλαιοτίνην
5 καλοΐοιν, ενδαίμονα πάοαν και ρέονοαν μέλι και γάλα κατά την,
θείαν γραφήν εν δεξιζι δε την Κιλικίαν είχε και τά παράκτια, την
"Εδεσσαν [leg. 'Έμεσαν] οϋν κατειληφώς καν τω οη/.ω των θείων
δμολογητών είοεληλυθώς και τη θείον έξευμενιοάμενος τί/V οτρατιαν
διανέπανεν. ήκηκόει γάρ την εν κεράμω τον σωτηρος και θεού
ίο έκτυπω&εΐοαν μορφην έν τωδε τω φρονρίω παρακατέχεοθαι. έκτυ-
πωθηναι δέ φαοι τούτον τον τρόπον.
Θαδδαίον τον αποστόλου *Αβγάρυ) προς τον οωτηρος τώ της'Έδέσαης
άποαταλέντος τοπάρχη, ως αντυν της συνεχονσης παρέσεως διά τον
θεανδρικοϋ άπαλλάξειεν έκτνπώματοα, έντανθοι παροδενοντος τον
15 πέπλον, ώ της αντον μορφής το είδος άρρήτως 6 Χριοτος άνετνπωοε,
κεράμοις εν άποκειμένοις πρό τον άστεος κατακρνχνυι ώς ες την