DOI Page / Citation link:
https://doi.org/10.11588/diglit.48285#0189
CAPUT II. EPIGRAMMATA SEPULCRALIA.
546. ΑΛΛΟ.
Μή κίνει λίθον έκ γαίης, άνθρωπε πανούργε,
μή σ’ άταφον, τλήμον, κύνες έλκήσωσι θανόντα.
547. ΑΛΛΟ.
Γάϊος είμαρτή άλόχω τάδε σήμα θανούση
θήκε Λυκειανή μνημοσύνης ενεκεν,
ή συμ[βίω]σεν έ'τη δέκα πέντε δέ μήνας,
σωφροσύνης [άρ]ετήν ήθεσιν [άραμένη.
548. ΑΛΛΟ.
Ως ρόδον είαρινόν σε βροτόφθορος ήρπασεν Αδ[ης,
Σέμνην τλητά θεός ζωής * άφεΐλέ μ’ έν αύτή.
549. ΑΛΛΟ.
Α3
έκθύμως φιλέων δίδυμον κορυφήν άρετάων,
εύθυτάτην πίστιν ήδέ φιλοξενίην·
των μέτα καί συνάπηρεν από χθονός ές βίον άλλον,
ζείνοισι προλιπών καί γε πένησι πόθον.
. _ 550. ΑΛΛΟ.
α. Την κυανώπιν Μούσαν, άηδόνα την μελίγηρυν,
λιτός όδ’ εξαπίνης τύμβος άναυδον έ'χει,
καί κεΐται, λίθος ως, ή πάνσοφος, ή περίβωτος.
Μούσα καλή, κούφη σοίκόνις ήδε πέλοι.
5 β. Τίς μου την Σειρήνα κακώςκακόςήρπασεδαίμων;
τίς μου την γλυκερήν ήρπασ’ άηδονίδα;
Νυκτί μιή ψυχαΐσιν άφαρ σταγόνεσσι λυθεΐσα
ώλεο, Μοΰσ’, έτάκη δ’ ό'μματ’ έκεΐνα σέο,
καί στόμα πέφρακται τόχρύσεον ούδέν έ'τ’ έν σοί
10 λείψανον, ού κάλλους, ου σοφίης πέλεται.
Ερρετε μέρμηραι θυμαλγέες· άμμοροι έσθλής
έλπίδος άνθρωποι· πάντα δ’ άδηλα τύχης.
Ζ^Γ 551. ΑΛΛΟ.
Μή μου ένυβρίξης άγνόν τάφον, ώ παροδΐτα,
μή σοι μηνίση πικρόν επ’ Αγεσίλας,
181
546. ALIUD.
Ne moveas lapidem e terra, homo maligne,
ne te insepultum, miser, canes discerpant mortuum.
547. ALIUD.
Gaius fataliter uxori hocce monumentum mortua?
posuit Lyciana? memoriae causa,
quae secum convixit annos decem et quinque men-
pudicitiae virtute moribus suscepta. [ses,
548. ALIUD
[Orcus,
Ut rosam vernam te mortalibus-exitiosus rapuit
Semnam : tolerabilia deus vitae mihi detraxit in ea.
549. ALIUD.
prompto-animo amans geminum virtutum culmen,
rectissimam fidem atque liberalitatem-in-hospites:
quibuscum et simul migravit e terra in vitam aliam,
hospitibus relicto et pauperibus desiderio.
550. aliud. r .
[viter-canentem,
Caeruleos-habentem-oculos Musam, lusciniam sua-
exiguus hicce repente mutam tumulus habet,
et jacet, ut lapis, omni-scientia-pra?dzta, concele-
Musa pulcra, levis tibi pulvis iste fiat, [brata.
b. Quis mihi Sirenem male malus abripuit deus?
quis mihi dulcem rapuit lusciniam?
Nocte una frigidis repente guttis soluta
mortua es, Musa; marcuere oculi illi tui,
et os clausum est aureum : nihil jam in te
reliquum, nec pulcritudinis, nec sapientiis est.
Abite, curae animo-dolorem-a^ierenies : expertes
spei homines: omnia incerta fortunae. [bonae
551. ALIUD.
Ne meum violes purum sepulcrum, o viator,
ne tibi irascatur acerbe Agesilaus,
550. ALIUD.
a. Musa nigris oculis pulcherrima, dulcis aedon,
sub lapide hoc vili muta repente jacet,
ceu foret ipsa lapis, sic dicta et nobilis illa
Musa jacet : verum sit tibi terra levis.
b. Quod rapuit dulcem mihi numen aedona? Saevi
quae Sirena mihi sustulit ira dei?
Una nocte nocens heu! te, mea Musa, peremit
occlusitque oculos frigida gutta tuos;
inseruitque ori mellito vincula, sit nunc
ut nihil eloquio de sapiente super.
Ite procul, curae mortalia corda vorantes,
spe sine; Fortunae est non nisi fluxa dare.
H. G.
551. ALIUD.
Hunc tumulum (sacer est) noli violare, viator,
iratus fiat ne tibi rex Erebi,
546. ΑΛΛΟ.
Μή κίνει λίθον έκ γαίης, άνθρωπε πανούργε,
μή σ’ άταφον, τλήμον, κύνες έλκήσωσι θανόντα.
547. ΑΛΛΟ.
Γάϊος είμαρτή άλόχω τάδε σήμα θανούση
θήκε Λυκειανή μνημοσύνης ενεκεν,
ή συμ[βίω]σεν έ'τη δέκα πέντε δέ μήνας,
σωφροσύνης [άρ]ετήν ήθεσιν [άραμένη.
548. ΑΛΛΟ.
Ως ρόδον είαρινόν σε βροτόφθορος ήρπασεν Αδ[ης,
Σέμνην τλητά θεός ζωής * άφεΐλέ μ’ έν αύτή.
549. ΑΛΛΟ.
Α3
έκθύμως φιλέων δίδυμον κορυφήν άρετάων,
εύθυτάτην πίστιν ήδέ φιλοξενίην·
των μέτα καί συνάπηρεν από χθονός ές βίον άλλον,
ζείνοισι προλιπών καί γε πένησι πόθον.
. _ 550. ΑΛΛΟ.
α. Την κυανώπιν Μούσαν, άηδόνα την μελίγηρυν,
λιτός όδ’ εξαπίνης τύμβος άναυδον έ'χει,
καί κεΐται, λίθος ως, ή πάνσοφος, ή περίβωτος.
Μούσα καλή, κούφη σοίκόνις ήδε πέλοι.
5 β. Τίς μου την Σειρήνα κακώςκακόςήρπασεδαίμων;
τίς μου την γλυκερήν ήρπασ’ άηδονίδα;
Νυκτί μιή ψυχαΐσιν άφαρ σταγόνεσσι λυθεΐσα
ώλεο, Μοΰσ’, έτάκη δ’ ό'μματ’ έκεΐνα σέο,
καί στόμα πέφρακται τόχρύσεον ούδέν έ'τ’ έν σοί
10 λείψανον, ού κάλλους, ου σοφίης πέλεται.
Ερρετε μέρμηραι θυμαλγέες· άμμοροι έσθλής
έλπίδος άνθρωποι· πάντα δ’ άδηλα τύχης.
Ζ^Γ 551. ΑΛΛΟ.
Μή μου ένυβρίξης άγνόν τάφον, ώ παροδΐτα,
μή σοι μηνίση πικρόν επ’ Αγεσίλας,
181
546. ALIUD.
Ne moveas lapidem e terra, homo maligne,
ne te insepultum, miser, canes discerpant mortuum.
547. ALIUD.
Gaius fataliter uxori hocce monumentum mortua?
posuit Lyciana? memoriae causa,
quae secum convixit annos decem et quinque men-
pudicitiae virtute moribus suscepta. [ses,
548. ALIUD
[Orcus,
Ut rosam vernam te mortalibus-exitiosus rapuit
Semnam : tolerabilia deus vitae mihi detraxit in ea.
549. ALIUD.
prompto-animo amans geminum virtutum culmen,
rectissimam fidem atque liberalitatem-in-hospites:
quibuscum et simul migravit e terra in vitam aliam,
hospitibus relicto et pauperibus desiderio.
550. aliud. r .
[viter-canentem,
Caeruleos-habentem-oculos Musam, lusciniam sua-
exiguus hicce repente mutam tumulus habet,
et jacet, ut lapis, omni-scientia-pra?dzta, concele-
Musa pulcra, levis tibi pulvis iste fiat, [brata.
b. Quis mihi Sirenem male malus abripuit deus?
quis mihi dulcem rapuit lusciniam?
Nocte una frigidis repente guttis soluta
mortua es, Musa; marcuere oculi illi tui,
et os clausum est aureum : nihil jam in te
reliquum, nec pulcritudinis, nec sapientiis est.
Abite, curae animo-dolorem-a^ierenies : expertes
spei homines: omnia incerta fortunae. [bonae
551. ALIUD.
Ne meum violes purum sepulcrum, o viator,
ne tibi irascatur acerbe Agesilaus,
550. ALIUD.
a. Musa nigris oculis pulcherrima, dulcis aedon,
sub lapide hoc vili muta repente jacet,
ceu foret ipsa lapis, sic dicta et nobilis illa
Musa jacet : verum sit tibi terra levis.
b. Quod rapuit dulcem mihi numen aedona? Saevi
quae Sirena mihi sustulit ira dei?
Una nocte nocens heu! te, mea Musa, peremit
occlusitque oculos frigida gutta tuos;
inseruitque ori mellito vincula, sit nunc
ut nihil eloquio de sapiente super.
Ite procul, curae mortalia corda vorantes,
spe sine; Fortunae est non nisi fluxa dare.
H. G.
551. ALIUD.
Hunc tumulum (sacer est) noli violare, viator,
iratus fiat ne tibi rex Erebi,