DOI Page / Citation link:
https://doi.org/10.11588/diglit.48285#0246
238
ANTHOLOGLE GR^ECtE APPENDICIS
CCIX. Athenis, in urbe. Edidit Cumanudes Άτ-
τικ. έπιτύμβ. η. 3509. In mediis litteris interposita
puelke XII fere annorum imago. « Videntur χοϊκαί
appellari quibus per setatem Choum pompee sacrae
interesse licuit : instabant χόεςat priusquam ades-
sent, puellulam abripuit mors. Χοΰς formam [pro
χόας] jure mireris. » G. Kaib.
CCX. Athenis, in urbe. Edidit Cumanudes, ibid.
1ri. Praescriptum est Φίλαγρος Άγγελήθεν. "Ηγιλλα
Φιλάγρου.
CCXI. Athenis, in arce. Cumanudes, ibid. n. 3498.
Epigramma fuit quinque versuum. — Vs. 2. initio
legi potest A Γ Ο P A K A I, quod fuerit mulieris no-
men velut Κλε]αγόρα seu Πραξ]αγόρα.
CCXII. Smyrnae. In museo Ashmoleano Oxonii de-
scripsit Roehlius, ediditque in Schedis epigraphicis,
Berol. 1876, p. 2, cujus vs. 1. sunt supplementa. —
Vs. 2. « ΑΓ ΑΓΕΝ lapis; quod ab ipso lapidario
correctum esse testatur editor. » G. K.
CCXIII. Panticapaei in museo. Stephanius, Bidlet.
aead. Petropol. XIII, 463. Inde G. Kaibel. p. 96,
n. 250. Supra scriptum Κλεονίκ]α Μήνι[ος] χάϊρε.
Vs. 1. Cf. Theocr. XVII, 57 άρίζαλος Βερενίκα; Calli-
mach. LIV, 3, edit. Boissonad. : εύαίων έν πάσιν άρί-
ζαλος Βερενίκα. — Vs. 3. extremo loco suppi. Ste-
phanius τό κείνας, Keil. τό πρόσθεν, G. Kaibel. τό
κούρας. — Vs. 5. Stephan. ή καλάν, Keil. και καλάν,
G. Kaibel. τάν άπαλάν.
CCXIV. In Co insula, in ecclesia ruinosa, haud
procul a vico Pyli, repertum edidit Russius in In-
scriptt. gr. ined. III fascicul. p. 41, cujus tituli jam
dederat minores reliquias ex Helpmanni schedis in
ejusdem operis fasciculo II, p. 59, n. 174. — Vs. 1.
Helpmanni apogr. dabat AI . . Η P Σ L-Π ΣΤΟ E-
ΔΑΚΡΥ . . . . . In altero apographo ex quo hoc
epigramma iterum edidit,legebatur AI.ΣΤΟ-
ΑΕΔΑΚΡ. . . .ΣΠΑΡ. Ex illis indiciis satis
vere hic versus restitui potuit : κατέστολε composuit
seu adornavit. Vers. totum sic resarcit Kaibel. :
Θευδότα ά[μάτ]ηρ σε [τέκε], Στόλε, δάκρυ· ά[φν]ως γάρ.
— Vs. 6. L. Dindorf, in hoc versu citato (Thes. Ling.
gr. s. v. άρτίχνουν) scribebat γηραλε'ων; sed γηραλέην
per hypallagen dictum esse videtur, senilem, i. e.
quse ad senectutem data est.
CCXV. Ap. Athen. IX, 401, .... κινδυνεύεις οδν ποτέ
διά ταύτας τάς φροντίδας, ώσπερ ό Κώος Φιλητάς, ζητών
τον καλούμενον ψευδολόγον (nescio quas sermonis
ambages) των λόγων ομοίως έκείνω διαλυθήναι. Ισχνός
γάρ πάνυ τό σώμα διά τάς ζητήσεις γενόμενος, άπεθανεν,
ως τό προ του μνημείου αύτοΰ επίγραμμα δηλοΐ. Ξεϊνε...
— De Philetee macie vid. Plut. An seni capess. resp.
p. 791 E, edit. Did. XV, 3; ^Elian. V. Η. IX, 14;
Suid. v. Φιλητάς. — Vs. 2. νυκτών κ. τ. λ. Cogita-
tiones sunt in seram noctem productse.
CCXVI. Apud AEanen Macedonum. Dedit v. cl.
Heuzey in Rev. arch., 1868, II, p. 25, inde repetiit
G. Kaibel. Epigr. gr. etc. n. 514. — Vs. 3. Cerci-
nium ubi nata est Hediste, erat in Pelasgiotide. —
Vs. 5. Lapis : 1ΑΔΑΜ .... - Vs. 6. E I P E N ,
litterse π forma est P . — δτ’ ώδίνων κ. τ. λ. quia
pro doloribus quos parturiendo passa est, filii grati
mercedem habet. Conf. Meiae epitaph. in Anthol. lat.
IV, cccxi :
Ut mihi grata vicem natorum turba parabat,
hoc mihi de pario marmore struxit opus.
Manibus atque meis nati pia vota dedere,
persolvere meis manibus inferias.
CCXVII. Alexandriae AEgypti, ubi adhuc est,
mense octob. 1879 repertum. Renatus Cagnat.
Revue archeol. 1880, cujus sunt supplementa. Cho-
liambis trimetris, quod metrum apud Graecos ra-
rum est, utitur poeta. De tempore quo scriptum est
epigramma non satis liquet. Litterarum formae :
Χ,Δ,Α,ΛΛ, Z ou (ξ). — Vs. 5. lapis errore, ut
videtur, lapicidae, AeXOKTO; πολλόϊς άρέσαι re-
stituit editor ex duabus epitaphiis ap. G. Kaibelium,
lxiv, 3 et clxiii, 2.
CCXVIII. Thebis repertam inscriptionem et ab Epa-
minonda Coromantzo communicatam edidit St. A.
Cumanudes in Αθηναίφ, 1874, p. 478; cujus sunt
supplementa. — Vs. 3. Άσώπιχος frequens apud
Boeotos pr. viri nomen; jam occurrit in inscript.
Lebad. Corp. inscr. gr. I, p. 759, n. 1575, 9. Kaibel. :
Τιμοκλέ[ω]να Σοφ[ων]ίχου, postea tamen in praefatione
op. cit. p. xiv, Cumanudis supplementa recepit. —
Vs. 5. Regalia Jovis (certamina) instituta Thebis fue-
rant post Leuctrensem victoriam, jubente, quod qui-
dem finxisse videtur Epaminondas, Trophonio, προσ-
τέταχεν ό θεός αύτοϊς, όταν έν Αεύκτροις νικήσωσιν,
άγώνατιθέναι Διιβασιλεϊ στεφανίτην. Diod. sic.
XV, 53, 4. Pro έν άθλοις duobus verbis, quod legebat
v. doct. Cumanudes, scripsit, quod recepimus, ένάθ-
λοις v. doct. P. Foucart. Revue archeol. 1875, I,
110, qui notavit voc. έ/αθλος uno exemplo in Thesauro
occurrere, quod sane potius est repetita έν praepo-
sitione. — Titulo subscriptum legitur Πολύκλειτος
έπόεισε, quem statuarium non eumdem esse ac Po-
lycletum illum celeberrimum existimat v. cl. Cuma-
nudes, sed Polycletum quemdam recentiorem, non
tamen obscurum artificem, Naucydis discipulum, et
Lysippi Sicyonii aequalem.
CCXIX. Athenis, sub anaglypho fracto. Carolus
Vidua Inscrr. ant. (a. 1826), tab. 49, 3. Inseruit
Boackh. Corp. t. I, p· 918, n. 863 b. Repetiit Rhan-
gabes, Antiqq. hell. t. II, p. 931, n. 2200 et Cumanu-
des Άττ. έπιγρ. έπιτύμβ. p. 233, n. 1934. — Vs. 2 vi-
tiosus, quod Νικομήδης non intrabat in heroicum. —
Vss. 3 et 4. Boeckh. scribebat 'Ομήρου δόξαις έγγελ.
quod si recipis, 'Ομ.ήρου δόξαις moerori umbrarum
in inferis alludit Nicomedes, utpote qui illic suavi
sopore consepultus jaceat. — Vs. 2. Lapis habet ΚΩ.
— Vs. 3. Cumanud. 'Όμ,ηρον; Kaibel. qui recepit
hanc lectionem, addidit : « Nicomedes talis erat qua-
lem descripsit Achilles Tatius III, 20 : και γάρ τις έν
αύτοΐς ήν τών τά 'Ομήρου δεικνύντων έν τοϊς θεάτροις
κ. τ. λ. »
CCXX. Khulkhula. Ex apographo Wetzstein.
Waddington. Inscriptt. rec., etc. Syrie, n. 2537 f.
— Vs. 1. Cf. epigr. Hierapol. Phryg. Corp. i. gr.
3909. πότνια Νυμφών, | νάμασιν, άγλαίησι κεκασμένη...
Vid. infr. inter Demonstrativa, C. III, Άσίδος εύρείης...
CCXXI. Fragm. Mercurii sine capite; edidit v. cl.
Cumanudes, ibid. p. 56, n. 393. — Vss. 1-2. Sic
restituit G. Kaibel partim ex Wilamowitzio.
Νούσων ιη[τήρα καί έσθλόν δ- άνδρα] Κρότωνα
Κυίντ[ου παίδα φίλον] κ. τ. λ.
ANTHOLOGLE GR^ECtE APPENDICIS
CCIX. Athenis, in urbe. Edidit Cumanudes Άτ-
τικ. έπιτύμβ. η. 3509. In mediis litteris interposita
puelke XII fere annorum imago. « Videntur χοϊκαί
appellari quibus per setatem Choum pompee sacrae
interesse licuit : instabant χόεςat priusquam ades-
sent, puellulam abripuit mors. Χοΰς formam [pro
χόας] jure mireris. » G. Kaib.
CCX. Athenis, in urbe. Edidit Cumanudes, ibid.
1ri. Praescriptum est Φίλαγρος Άγγελήθεν. "Ηγιλλα
Φιλάγρου.
CCXI. Athenis, in arce. Cumanudes, ibid. n. 3498.
Epigramma fuit quinque versuum. — Vs. 2. initio
legi potest A Γ Ο P A K A I, quod fuerit mulieris no-
men velut Κλε]αγόρα seu Πραξ]αγόρα.
CCXII. Smyrnae. In museo Ashmoleano Oxonii de-
scripsit Roehlius, ediditque in Schedis epigraphicis,
Berol. 1876, p. 2, cujus vs. 1. sunt supplementa. —
Vs. 2. « ΑΓ ΑΓΕΝ lapis; quod ab ipso lapidario
correctum esse testatur editor. » G. K.
CCXIII. Panticapaei in museo. Stephanius, Bidlet.
aead. Petropol. XIII, 463. Inde G. Kaibel. p. 96,
n. 250. Supra scriptum Κλεονίκ]α Μήνι[ος] χάϊρε.
Vs. 1. Cf. Theocr. XVII, 57 άρίζαλος Βερενίκα; Calli-
mach. LIV, 3, edit. Boissonad. : εύαίων έν πάσιν άρί-
ζαλος Βερενίκα. — Vs. 3. extremo loco suppi. Ste-
phanius τό κείνας, Keil. τό πρόσθεν, G. Kaibel. τό
κούρας. — Vs. 5. Stephan. ή καλάν, Keil. και καλάν,
G. Kaibel. τάν άπαλάν.
CCXIV. In Co insula, in ecclesia ruinosa, haud
procul a vico Pyli, repertum edidit Russius in In-
scriptt. gr. ined. III fascicul. p. 41, cujus tituli jam
dederat minores reliquias ex Helpmanni schedis in
ejusdem operis fasciculo II, p. 59, n. 174. — Vs. 1.
Helpmanni apogr. dabat AI . . Η P Σ L-Π ΣΤΟ E-
ΔΑΚΡΥ . . . . . In altero apographo ex quo hoc
epigramma iterum edidit,legebatur AI.ΣΤΟ-
ΑΕΔΑΚΡ. . . .ΣΠΑΡ. Ex illis indiciis satis
vere hic versus restitui potuit : κατέστολε composuit
seu adornavit. Vers. totum sic resarcit Kaibel. :
Θευδότα ά[μάτ]ηρ σε [τέκε], Στόλε, δάκρυ· ά[φν]ως γάρ.
— Vs. 6. L. Dindorf, in hoc versu citato (Thes. Ling.
gr. s. v. άρτίχνουν) scribebat γηραλε'ων; sed γηραλέην
per hypallagen dictum esse videtur, senilem, i. e.
quse ad senectutem data est.
CCXV. Ap. Athen. IX, 401, .... κινδυνεύεις οδν ποτέ
διά ταύτας τάς φροντίδας, ώσπερ ό Κώος Φιλητάς, ζητών
τον καλούμενον ψευδολόγον (nescio quas sermonis
ambages) των λόγων ομοίως έκείνω διαλυθήναι. Ισχνός
γάρ πάνυ τό σώμα διά τάς ζητήσεις γενόμενος, άπεθανεν,
ως τό προ του μνημείου αύτοΰ επίγραμμα δηλοΐ. Ξεϊνε...
— De Philetee macie vid. Plut. An seni capess. resp.
p. 791 E, edit. Did. XV, 3; ^Elian. V. Η. IX, 14;
Suid. v. Φιλητάς. — Vs. 2. νυκτών κ. τ. λ. Cogita-
tiones sunt in seram noctem productse.
CCXVI. Apud AEanen Macedonum. Dedit v. cl.
Heuzey in Rev. arch., 1868, II, p. 25, inde repetiit
G. Kaibel. Epigr. gr. etc. n. 514. — Vs. 3. Cerci-
nium ubi nata est Hediste, erat in Pelasgiotide. —
Vs. 5. Lapis : 1ΑΔΑΜ .... - Vs. 6. E I P E N ,
litterse π forma est P . — δτ’ ώδίνων κ. τ. λ. quia
pro doloribus quos parturiendo passa est, filii grati
mercedem habet. Conf. Meiae epitaph. in Anthol. lat.
IV, cccxi :
Ut mihi grata vicem natorum turba parabat,
hoc mihi de pario marmore struxit opus.
Manibus atque meis nati pia vota dedere,
persolvere meis manibus inferias.
CCXVII. Alexandriae AEgypti, ubi adhuc est,
mense octob. 1879 repertum. Renatus Cagnat.
Revue archeol. 1880, cujus sunt supplementa. Cho-
liambis trimetris, quod metrum apud Graecos ra-
rum est, utitur poeta. De tempore quo scriptum est
epigramma non satis liquet. Litterarum formae :
Χ,Δ,Α,ΛΛ, Z ou (ξ). — Vs. 5. lapis errore, ut
videtur, lapicidae, AeXOKTO; πολλόϊς άρέσαι re-
stituit editor ex duabus epitaphiis ap. G. Kaibelium,
lxiv, 3 et clxiii, 2.
CCXVIII. Thebis repertam inscriptionem et ab Epa-
minonda Coromantzo communicatam edidit St. A.
Cumanudes in Αθηναίφ, 1874, p. 478; cujus sunt
supplementa. — Vs. 3. Άσώπιχος frequens apud
Boeotos pr. viri nomen; jam occurrit in inscript.
Lebad. Corp. inscr. gr. I, p. 759, n. 1575, 9. Kaibel. :
Τιμοκλέ[ω]να Σοφ[ων]ίχου, postea tamen in praefatione
op. cit. p. xiv, Cumanudis supplementa recepit. —
Vs. 5. Regalia Jovis (certamina) instituta Thebis fue-
rant post Leuctrensem victoriam, jubente, quod qui-
dem finxisse videtur Epaminondas, Trophonio, προσ-
τέταχεν ό θεός αύτοϊς, όταν έν Αεύκτροις νικήσωσιν,
άγώνατιθέναι Διιβασιλεϊ στεφανίτην. Diod. sic.
XV, 53, 4. Pro έν άθλοις duobus verbis, quod legebat
v. doct. Cumanudes, scripsit, quod recepimus, ένάθ-
λοις v. doct. P. Foucart. Revue archeol. 1875, I,
110, qui notavit voc. έ/αθλος uno exemplo in Thesauro
occurrere, quod sane potius est repetita έν praepo-
sitione. — Titulo subscriptum legitur Πολύκλειτος
έπόεισε, quem statuarium non eumdem esse ac Po-
lycletum illum celeberrimum existimat v. cl. Cuma-
nudes, sed Polycletum quemdam recentiorem, non
tamen obscurum artificem, Naucydis discipulum, et
Lysippi Sicyonii aequalem.
CCXIX. Athenis, sub anaglypho fracto. Carolus
Vidua Inscrr. ant. (a. 1826), tab. 49, 3. Inseruit
Boackh. Corp. t. I, p· 918, n. 863 b. Repetiit Rhan-
gabes, Antiqq. hell. t. II, p. 931, n. 2200 et Cumanu-
des Άττ. έπιγρ. έπιτύμβ. p. 233, n. 1934. — Vs. 2 vi-
tiosus, quod Νικομήδης non intrabat in heroicum. —
Vss. 3 et 4. Boeckh. scribebat 'Ομήρου δόξαις έγγελ.
quod si recipis, 'Ομ.ήρου δόξαις moerori umbrarum
in inferis alludit Nicomedes, utpote qui illic suavi
sopore consepultus jaceat. — Vs. 2. Lapis habet ΚΩ.
— Vs. 3. Cumanud. 'Όμ,ηρον; Kaibel. qui recepit
hanc lectionem, addidit : « Nicomedes talis erat qua-
lem descripsit Achilles Tatius III, 20 : και γάρ τις έν
αύτοΐς ήν τών τά 'Ομήρου δεικνύντων έν τοϊς θεάτροις
κ. τ. λ. »
CCXX. Khulkhula. Ex apographo Wetzstein.
Waddington. Inscriptt. rec., etc. Syrie, n. 2537 f.
— Vs. 1. Cf. epigr. Hierapol. Phryg. Corp. i. gr.
3909. πότνια Νυμφών, | νάμασιν, άγλαίησι κεκασμένη...
Vid. infr. inter Demonstrativa, C. III, Άσίδος εύρείης...
CCXXI. Fragm. Mercurii sine capite; edidit v. cl.
Cumanudes, ibid. p. 56, n. 393. — Vss. 1-2. Sic
restituit G. Kaibel partim ex Wilamowitzio.
Νούσων ιη[τήρα καί έσθλόν δ- άνδρα] Κρότωνα
Κυίντ[ου παίδα φίλον] κ. τ. λ.