Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Editor]: Ephēmeris archaiologikē (1885)

173

ΕΥΡΗΜΑΤΑ ΕΝ ΕΛΕΥΣΪΝΙ

174

•δάπεδον της Στοά; του Φίλωνος ήτοι 1,00-1,50
'ύπό την πλακόστρωσιν της αύλής τοΟ ΝαοΟ καΐ
•εις στρώμα χώματος, όπερ έφερε ζωηρά ίχνη καύ-
σεως, κατά την θέσιν την μεταξύ τών γραμμάτων
ρ και ο" έμπεριλαμβανομένην (1). Αύτών δέ τών
αγγείων τινά ήσαν πεπληρωμένα τέφρας ανθράκων
και σώζει και νυν έ'τι ίχνη αυτής το άπεικονισθέν
κατά τον άριΑ. 6. "Ολίγα δέ και ταΰτα τών τοΰ
■απλούστερου ιδίως σχήματος (6) ευρέθησαν και
κατά τήν έπίχωσιν τήν μεταξύ της ΒΑ^? γωνίας
τοΟ Ναού και τοΰ έξ ωμών πλίνθων τοί/ου εις διά-
φορα βάθη καί τινα ψαύοντα σχεδόν το βραχώδες
■έδαφος.

Περί της αρχαιότητος αύτών ούδεμίαν ε/ω άμ-
•φιβολίαν' τά περισωθέντα μάλιστα ήίλΓν θραύσματα
'ώς έκ τοΟ τόπου της ευρέσεως των θεωρώ αρχαιό-
τερα της Φιλωνείου Στοάς" ούδέν όμως τό κωλΟον
-νά ύποθέσωμεν ότι ό τύπος αύτών εκπαλαι εν χρήσει
έξηκολούθησεν ών 6 αύτός καί κατόπιν , εί καί δέν
έξεχώσθησαν ό'μοια έκ στρωμάτων γης τών μετα-
γενεστέρων (τών "Ρωμαϊκών λ. χ. ) χρόνων (2).
Άλλ' οποία τις ήν άράγε ή χρήσις αύτών; Δύο είδη
αγγείων μνημονεύονται ύπό τών αρχαίων ώς ιδίως
■εις τά Ελευσίνια μυστήρια χρήσιμα ό κέρνος καί
ή πΛημ,ο^όη' άλλ'οίονδήποτε καί αν ήτο το σχήμα
αύτών (3), ούδέν κοινόν δύνανται νά έ'χωσι προς τά
ημέτερα αγγεία άτινα ού'τε εις τό νά πληρώνται
ύγροΟ τίνος, ώς ή πΛηαοχόη (4), είσί κατάλληλα,

(1) Παράβ. Πρακτ. τοΰ 1882 σελ. 89, σημ. 2 /.«Ι τό Ιχεΐ προσηρ-
τημένον διάγραμμα.

(2) Ε'-χα γράψει τ' ανωτέρι», όταν εξετάζων χαί τά έν τω Έλέοσι-
νιακώ Μουσείω έναποκείμενα θραύσματα άνεΰρον έπιχάΐνμμα ή'τοι
πώμα σχεδόν σώον τών τοΰ απλούστερου (ό ), ώς εικάζω έκ τοΰ
λευκοί έπι/ρίσματός του, ει'δους, δπερ κατά τήν προεξε'χουσαν κατά τό
στόμιον ζώνην φέρει οξεΐ οργάνω εγχε/αραγμένα επί νωποΰ ετι τοΰ
χηλοΰ' τάδε τά γράμματα :

Υ-ίττ/ι,

άτινα πανομοιοτύπως διάξυλογραφήματος αποδίδονται ενταύθα ΤίήΟελε
νά σημάνη δι' αύτών ό γράψας αγνοώ, διότι ουδέ τό παράπαν εννοώ
τά 50ν ή μάλλον 60ν γράμμα.

(3) Παράβ. Γ,εηοΓ. Κ. Αγ. α ΕΙ. σελ. 53-55 καΊ σελ. 397-400.

(4) ΠΛημοχόη, σκεΰος κεραμεοΰν βεμβικώδες, Ιδραϊον ήσυχη, ο
-ΧοτνΛίσχοΥ έ'νιοι προσαγορεύουσιν, ώς φησι Πάμφιλος' χρώνται
8' αύτω έν Έλευσϊνι τή τελευταία τών μυστηρίων ήμερα, ήν και απ'
αύτοϋ προσαγορεύουσι πΛημοχόαζ' έν ή δύο πλημοχόας πληρώσαν-
τες τήν μέν πρός ανατολάς, τήν 8ε πρός δυσμάς ανιστάμενοι ανατρε'-

ού'τε προς τον σκοπόν, πρός δν φαίνονται μεταχει-
ριζόμενοι οί μύσται τον κίρνον (1), τών κοσμούν-
των τά πλείστα αύτών (ού/ί δέ πάντα, ώς έση-
μείωσα) κοτνΜακων (άν έπιτρέπηται νά ονομα-
σθώσιν ούτω) προς ούδένα πρακτικόν σκοπόν , ώς
νομίζω, πεποιημένων. Κατά τήν γνώμην μου ούδέν
άλλο ήσαν τά περί ών δ λόγος άγγεΓα ή θυμιατή-
ρια καί πρός τοιαύτην τινά χρήσιν ήσαν όντως
καταλληλότατα τά διάτρητα αύτών επικαλύμματα"
δτι δέ θυμιατηρίων πολλή καί συχνή έγίνετο /ρή-
σις καί έν τοις έν Έλευσϊνι ίεροΓς οίκοθεν εννοείται.

Έν τω Πίνακι 9 άπεικονίσθησαν δύο ετι θραύ-
σματα αγγείων εις τό πραγματικόν αύτών μέγεθος
σημειωθέντα διά τών αρ. 10καί 11. Τό έτερον τού-
των (2) εκρίθη άξιον δημοσιεύσεως μετ'εικόνος ογι
μόνον διά τήν κατά τό στόμιον αύτοΟ έπιγραφήν,
άλλά καί δι' αύτήν τοΟ άγγείου τήν περίεργον κατα-
σκευήν άπομιμουμένουθαυμασίως θαλάσσια όστρακα
τά παρ'ήμΐν καλούμενα νΟν χηδάΰια. Κρϊυια τώ
όντι δτι δέν περιεσώθη ήμΓν ή τά μικράν τοΟτό
θραύσμα τοΰ άγγείου, ού δμοιον δέν ύπάρχει έν τη
της Εταιρίας Συλλογή" δ λαιμός καί τό στόμιον
αύτου έ'σωθέν τε καί έξωθεν φέρει λαμπρόν μέλαν
γάνωμα, άλλά τό χείλος αφέθη έρυθρόν καί έπ"αυ-
τοί* είναι μέλανι χρώματι καί έπιμελώς γεγραμ-
μένα τά Φιντίας έποίησεν. Ό τεχνίτης δέν είναι
άγνωστος [ΚΙβϊη, ΟπβοΙιίδοΙιβ ναββη πι Η Μβΐ-
δΙβΡδί^ηαΙιιηβη σελ. 78), άλλά νΟν τό πρώτον, ώς
φαίνεται, γίνεται γνωστόν δτι καί ούτος ούχί μόνον
τοΟ ρήματος εγραψεν έκαμε χ,ρήσιν (3).

πουσιν έπιλέγοντες ρήσιν μυστικήν" μνημονεύει δ' αύτοΰ και ό τόν
ΙΙειρίΟουν γράψας .... λε'γων ούτως,

Γνα πλημο/όας τάσδ1 εις "/Οόνιον

"/άσμ' εύφήμως προ/έωμεν.
(ΆΟην. 11. 93. "Ιδε και Πολυδ. Όνομ. 10, 74).

(1) Κέρνος, άγγος κεραμεοΰν έ'νον έν αΰτώ πολλούς κοτυλίσκους
κε/.ολλημένους, έν οίς εισι μήκωνες λευκοί, πυροί, κριθαί, πισοί, λά-
θυροι, ώ/ροι, φακοί" ό δέ βαστάσας αυτό, οίον λικνοφορήσας, τούτων
γεύεται . . . . . (ΆΟην. 11, 52 καί 56).

(2) Ευρέθη ό'που και τά πλείστα άλλα τά φέροντα γραφάς θραύσματα;
κατά τά βορειοανατολικά του Περιβόλου.

(3) Ιίαράβ νυν Κΐβίιΐ έ. ά. σ. 7 και Ις"ής. Εννοείται δέ ο'ίκοΟεν
δτι τό έν τη ΑιόΙι. ΖβίΙαη^' 1884 σελ. 251 ΦιλτΙαζ έποίησετ. άνε-
ξαρτη'τως τοΰ ζητήματος άν Φιίτίας και Φιντίας είναι εις καί ό αύ-
τός τεχνίτης, θεωρώ παραδρομής ή τοΰ τύπου αμάρτημα, άφοΰ καί ά
ΚΙβϊη (σελ. 78) καί ό Βηιηιι (ΚΰηϊίΙβΓ ΟββοΙι. 2, σελ. 728)καΙ
ό (να86Ι18απΐΙΙΐ1ΐΐηί» η. 401) έ'/ουσι Φι.Ιτίας 'έγραψεν.