Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Hrsg.]: Ephēmeris archaiologikē (1885)

241

ΑΡΧΑΪΚΟΝ ΑΕΤΩΜΑ ΕΚ ΤΗΣ ΑΚΡΟΠΟΛΕΩΣ

242

λαιμόν καΐ τό άνω μέρος τών βραχιόνων εις άκρας
οχι γωνιώδεις και δμοιάζον θώρακι μάλλον δερμα-
τίνω ή χαλκώ" γυμνοί δέ εινε οί βραχίονες και αί
κνημαι αύτοΟ.

Την κεφαλήν, ώς είπομεν ήδη , στρέφει δ Ιόλαος
προς δεξιά,και κρατεί δια τών χειρών τά ηνία, ων
τά άκρα φαίνονται κρεμάμενα ύπ'αύτάς,τή δεξιά δέ
κρατεί προς τούτοις και τό μαστίγιον, τό σύνηθες
σύμβολον του ηνιόχου. Τό άρμα έφ οδ βαίνει Ό
άριστερός πούς αύτου, ενώ δ έτερος πατεί άκόμη
επί της γης, εχει τά σύνηθες σχήμα, εινε ό'μως
ολίγον βαρύ και άκομψον. Τό άνω μέρος αύτου λεί-
πει κατά τό πλείστον, έσώθη ό'μως τμήμα της εις
τά άριστερά του ηνιόχου άντυγος, οπίσω της δποίας
φαίνεται δ μηρός αύτοΟ" άπό δέ του προσθίου ύψη-
λοτέρου μέρους αύτής κρέμαται τό άκρον ενός μέ-
ρους τών ηνίων, τό δ' έτερον άκρον αύτών ένοΟται
έπί τών λαιμών τών ίππων μετά τών ηνίων, άπερ
κρατεί ό ήνίοχος εις τάς χείρας του. Ό τρόπος της
ζεύξεως τών ίππων εις τό άρμα και της προσδέσεως
τών ηνίων παρεστάθη ύπά του τεχνίτου λεπτομε-
ρώς και μεθ' δλης της άκριβείας, κινεί δέ διά τοΟτο
τό άρχαιολογικόν ενδιαφέρον. Έπί τών νώτων τοΟ
άριστεροϋ ίππου, όπου δ άπό τοΟ άρματος λοξώς
ποός τά άνω διευθυνόμενος ρυμός λήγει, εινε προσ-
δεδεμένον διά λωρίων είδος μικρού έφιππίου μετά.
μεγάλου και στερεοΟ κρίκου, εις δν εισέρχεται τό
άγκυροειδές άκρον τοΟ ρυμου' εις τό αύτό μέρος
ύπάρχει και ξύλο ν ούχί δλως ό'ρθιον, άλλά κεκλι-
μένον ολίγον προς δεξιά , εις δ εινε προσδεδεμένα
τά ηνία.

Φαίνεται ό'μως, δτι οί ίπποι δεν εινε έζευγμένοι
εις τό άρμα κατά παντελώς δμοιον τρόπον" τούλά-
χιστον έπί του οπισθίου παρατηρείται άντί τοΟ κρί-
κου έπίθεμά τι διάφορον, άλλά μή διακρινόμενον
άκριβώς, καθόσον ή μορφή τοΟ δεξιοΟ ίππου δεν
εινε έξειργασμένη λίαν επιμελώς έν πασαις ταίς λε-
πτομερείαις. Πράς εύκολωτέραν διάκρισιν αύτοΟ
άπό τοΟ άριστεροΟ,ύφ'οδ σκεπάζεται κατά τά πλείσ-
τον, δ γλύπτης μετεχειρίσθη δύο διάφορα χρώ-
ματα" αί κινήσεις τών μελών εινε παράλληλοι, αί
κνημαι του άριστεροϋ εινε πασαι δραταί ολίγον
οπίσω τών του δεξιού" αί ούραί των έ'φθανον μέχρι

τών άστραγάλων τών ποδών των, ή δέ χαίτη τοΰ
ένός οιακρίνεται άπό της τοΟ ετέρου διά διαφόρου
χρώματος και γραμμής οξείας.

Γ'. ΤΟ ΕΤΕΡΟΝ ΑΕΤΩΜΑ

Γό έν άρχή του άρθρου τούτου μνημονευθέν τε-
μάχιον άναγλύφου έκ λίθου πωρίνου, τό υπό τοΟ
κ. Μυλωνά ήδη δημοσιευθέν ( Έφημ. Άρχ. 1883
σ. 39α] απεικονισθη και πάλιν έπί τοΟ ημετέρου
πίνακος όπ' άρ. 2. Ένεκα τών μεγαλειτέρων δια-
στάσεων της έπ'αύτου μορφής και του μεγαλειτέρου
ύ'ψους τοΰ τύπου έχωρίσαμεν αύτό άπό τών λοιπών
τεμαχίων, περί ων μέχρι τοοδε έγένετο λόγος, ούχ
ήττον ή οφθαλμοφανής δμοιότης αύτοΟ προς έκεΐνα
άποδεικνύει, δτι και τοΟτο άνήκεν εις μνημεΐόν
σύγχρονον και δμοειδές.

Πρώτον γνώρισμα εινε δ κιτρινωπός πώρινος λί-
θος, δστις εινε μεν ενταύθα ολίγον πυκνότεοος καί
βαρύτερος καί δεν περιέχει κόγχας, ώς δ του ετέ-
ρου αετώματος, άλλ'αί διαφοραί αύται δέν άπο-
δεικνύουσιν ό'τι άμφότερα τά ανάγλυφα δέν άνή-
κουσιν εις τό αύτό μνημείον, διότι τοΟ πωρίνου
λίθου ή σύστασις εινε πολύ ολίγον δμογενής, συμ-
βαίνει δέ νά διαφέρωσιν αλλήλων άκόμη καί τμή-
ματα της αύτής πλακός.

Πλήν τών τριών μεγαλειτέρων τεμαχίων, έξ ών
άπετελέσθη ή ύπ άρ. 2 είκών, άνήκουσιν ένταΰθα
καί τέσσαρα μικρότερα άπεσπασμένα τοΟ εδάφους
του άναγλύφου, ήτοι προτεταμένη δεξιά χειρ δ'λως
άνοικτή, ής δρατόν εινε τά κοίλον καί τά πλείστον
πήχεως εις αύτήν προσαρμοζομένου" ταΟτα βεβαίως
άνήκουσιν εις τό έπί τών μεγαλειτέρων τεμαχίων
σωζόμενον σώμα καί διά τοΟτο έν τή είκόνι ετέθη-
σαν εις τήν οίκείαν θέσιν" έπειτα έν τεμάχιον κνή-
μης καί τέλος άλλο δυσδιάκριτον έκ της έπιφανείας
του σώματος" τά δύο τελευταία δέν άπεικονίσθη-
σαν ώς άσήμαντα.

Τά τρία προσαρμοζόμενα τεμάχια εχουσιν έν
συνόλω ύ'ψος 0.55 καί πλάτος 0.60. Ή πλάξ έχει
πάχος 0.13, έπί δέ της δεξιάς, αύτής πλευράς σώ-
ζεται άκρα άτελώς έξειργασμένη , έξ οδ προκύπτει
δτι καί τοΟτο τά άνάγλυφον άπετελείτο ύπά πολ-
λών πλακών. Τά άνω μέρος της πλακός ύπέρ τά