Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Editor]: Ephēmeris archaiologikē (1894)

147

ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΑΣ ΤΗΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ ΤΗΣ ΕΠΙΚΤΗΤΑΣ

148

5 ΪΛΕΙΓΕΡΙΤΕΤΟΙΕΡΟΝΚΑΙΤΙ
ΙΝΤΗΝΔΗΛΙλΝΙΝΑοΥΝΚΑΙ
ΣΦΑ!ΝΗΤΑΙΤΙΜλΝΤοΥΣΑΙ
ΔΡΑΣΕΙ ΕΑΥΤΟΝ ΓΕΝΟΜΕΝΑ
ΔΟΧΘΑΙΤΗΙΒΟ Κ Α I Τ λ

ιΕΙΝΑΙΜ ΗΤ ΝΡΡΞ

Β.

ΔΗΛΙ-π-ΝΜΗΤΡοΔ-π-ΡοΝΕΡΞ
ΟΥΑΑΜΥΑΚΗΝοΝΔΑφΝΗΞΞΤΕ
\ΝλΙΑΡΕΤΗΞΕΝΕΚΑΚΑΙΕΥΞΕ
ΕΙΑΞΤΗΞΕΙΞΤοΙΕΡοΝΚΑΙΕΥΝοΙΑ
5 ΤΗΣΕΙΣΤοΝΔΗΜοΝΤοΝΔΗΛΙλΝ
ΑΓΡΑΥΑΙΔΕΤΟΔΕΤΟΥΗΦΙΣΜΑ
IΜ ΕΝ Β ο Υ ΑΗ Ν ΕΙ ΣΤ ο ΒΟΥΛΕΥΤΗ
_θΥΣΔΕΙΕΡθΡθΙθΥΞΕΙ2ΤθΙΕΙ
ΛΕΣ^ΝΤΗΛΕΜΝΗΣΤΟΥ
10 ΟΙΣΕΝ

Α Έδοζεν τη ι βουληι και τώι δ[ημωι
Λ]ευκΐνος Φωκαέως εϊπεν' [Ε-
πειδή Μητρόδωρος Έρξίνο[υ Λαμ-
ι|Γακηνός άνηρ αγαθός ών δ[ια-
5 τε]λεϊ περί τε το ιερόν και τ[ην πό-
λ]ιν την Δηλίων" ίνα ούν και ό δ[η-
μο]ς φαΐνηται τιμών τους ά[γαθούς
άν]δρας εις αυτόν γενομένους"
Δε]δόνθαι τη ι βο[υληι] και τώ[ι δη-

10 μωι] είναι Μητ[ρόδωρο]ν Έρξ[ίνου
Λαμψακηνόν πρόξενον και εϋεργέτην
τοΰ τε ίεροϋ και Δηλίων .... κτέ.].

Β [. .άναγορεΰσαι δέ τον ιεροκήρυκα.....

το κήρυγμα τόδε- Στέφανοι ό δήμ-
ος ό] Δηλίων Μητρόδωρον Έρξ[ίν]-
ου Λαμψακηνόν δάφνης στε[φ]-
άνωι αρετής έ'νεκα και ευσέβ-
ειας της εις το ιερόν και εϋνοία[ς]
5 της εις τον δημον τον Δηλίων.
[άν]αγράψαι δε τόδε τό ψήφισμα
[την] μεν βουλην εις τό βουλευτή[ρι-
ον τ]οϋς δε ίεροποιούς εις τό ίε[ρ-
όν. Τε]λέσων Τηλεμνηστου [έπ-

10 εψήφ]ισεν.

Η Λάμψακος έδωκε τό φως εις δυο φιλοσόφους
ονομαζόμενους Μητροδώρους, ών 6 μέν εις υπήρξε
φίλος τοΟ Άναξαγόρου, ό δ' έτερος μαθητής τοΟ
Επικούρου, αποθανών τω 277. Έ έπιγραφή ή-
μών, ανήκουσα τό πολύ εις τό τέλος τοΟ τρίτου
αιώνος, δεν εΤνε δυνατόν ν' άναφέρηται εις ούδένα
των φιλοσόφων τούτων , τουναντίον δέ εΓς τίνα
άλλον Μητρόδωρον, τοΟ οποίου άγνοοΰμεν μέν τό
πατρωνυμικόν και τό έθνικόν όνομα, περί ού όμως
γνωρίζομεν ότι διεκρίθη έν τη πολιτική και μάλι-
στα εις τάς υποθέσεις των νήσων Κυκλάδων ούτος
δέ εινε ό στρατηγός, δ κατακτήσας δια τοΰ δόλου
υπέρ του Φιλίππου τήν νήσον θάσον τω 202».
Δέν θά φανή' τολμηρόν ν' άποδώσωμεν τό ψήφι-
σμα εις αΰτό τούτο τό έτος, και να θεωρήσωμεν
τον είπόντα αύτό Λευκΐνον Φωκαέως, ώς τον άρ-
χοντα, ω ήτο τότε επιτετραμμένη ή άρχή.

Ό Τελέσων δέ τότε δέον νά συνταυτισθή προς τον
ίεροποιόν τοΰ έτους 196. Επειδή δέ απέθανε έν τη
άρχή, αντικατασταθείς διαρκοΰντος τοΰ έτους υπό
τοΰ κηδεμόνος των τέκνων του2, ή χρονολογία
αμφοτέρων των ψηφισμάτων, τοΰ τε τοΰ Μητρο-
δώρου και τοΰ ύπέρ τοΰ Άρχινίκου, άτινα είπεν
αύτός, εινε ώρισμένη κατά τό 196, δ'ριον άνυπέρ-
βλητον. Ό Άρχίνικος Λοιπόν έζη κατά τό τέλος
τοΰ 3ου αιώνος, ώστε ή διαθήκη της Έπικτήτας
εινε επίσης τών αυτών χρόνων.

Έκ τούτων προκύπτει ότι και τά συμπεράσματα
τοΰ Βοικχίου, όστις άνήγαγε τήν διαθήκην εις τον
3ον ή εις τον 2ον αιώνα, και ή ακριβεστέρα γνώμη
τοΰ κ. Κϊοοΐ3, θέτοντος τό έπιγραφικόν τοΰτο μνη-
μεϊον περι τό πρώτον τέταρτον τοΰ 2ου αιώνος, εινε
αμφότερα άκριβή. Τήν σαλεύουσαν μόνον ταύτην
χρονολογίαν δυνάμεθα έκ τών έν λόγω έπιγραφι-
κών μνημείων ν' άντικαταστήσωμεν δι'ώρισμένης
χρονολογίας 210-195, ώστε άντι άπλής πιθανό-
τητος νά έχωμεν ασφαλή άπόδειξιν τών χρόνων της
έπιγραφής ταύτης.

Τη. Ηομοιχε.

1 Πολυβ. xv, 24, 2.

2 ΑιχΙιινεδ ίϊβ ΓΙηΙβικΙ. δβοΓέβ β ϋέΐο», βρρ. I, «λ. 108.

3 Μοη. ΑηΙίοΙπ, II, ρ. 91 χαί 4ξ.