Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Hrsg.]: Ephēmeris archaiologikē (1894)

237

ι

περι τοτ ομηρικου ιλιου

238

έζιΛαϋηώ\ και έν τοις διαφόροις του 'ΠρακΛέονς
άθλοις2, ή άν είνε άσχετος προς αυτήν, ετέθη δέ
δ'λως ανεξαρτήτως άπο της κυρίας παραστάσεως
προς διακόσμησαν Γσως, ή και προς πλήρωσιν του
χώρου, τούτο μένει άπροσδιόριστον. Το έπ' έμο!

τουλάχιστον ομολογώ ότι ουδέν ήδυνήΟην ν' άνεύρω
τεκμήριον ασφαλές δι' οδ αΰτη δύναται νά σχετι-
σθη προς την κυρίαν του αγγείου παράστασιν.

Κ. Δ. Μυλωνάς

ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΟΜΗΡΙΚΟΥ ΙΛΙΟΥ

ΕΙΔΗΣΙΣ ΣΥΜΠΛΗΡΩΤΙΚΗ

Μετά τά γραφέντα ύπ' έμοϋ έν τη Άρχαιολ. ολον της εικόνος, νομίζω όμω(: δη τα εν τΨ\ κάτω

Έφημερίδι (Τεύχος 2-3. 1894) περί. του Όμη- Χ^Ρα αντης τεμάχια τριών σκαφών και ένο(;

ρικου Ιλίου, δ διάσημος καθηγητής του αρχαίου κωτΐ^ΐάτον νποδΎ\2οϋοι τον Σκάμανδρον και τήν

Γυμνασίου Νουρεμβέργης και έκδοτης του γνω- πεδιάδα δι'ής ρέει».

στοΟ ΌμηρικοΟ λεξικού δόκτωρ Γεωρ. Άουτέν- Ευθύς ώς άνέγνων τήν γνώμην ταύτην του σο-

ριεθ (ΑυΙθΠΓΪβΐΙι) δι' έπιστολής λέγει μοι πρώτον φου της Νουρεμβέργης καθηγητοΟ, του μή ΐδόν-

δτι ουδέποτε έπίστευσεν εις τήν περι Ίσαρλήκ τος τήν Τρωάδα, έθαύμασα πώς έγώ, δ το Τρωϊ-

ύπόθεσιν του Σχλήμαν, ήττον δεν νΟν εις τήν τοΟ κον πεδίον έπισκεψάμενος, δ παρακολουθήσας τη

κ. Όοΐ'ρί'βΜ του νομίζοντος ό'τι ή έκτη (έκ τών ροη τοΟ Σκαμάνδρου του περιβάλλοντος πρώτον

κάτωθεν) έπικεχωσμένη πόλις ήν τό Όμηρικόν τους λόφους Βουνάρβασι είτα δέ άπομακρυνομένου

Ίλιον και ουχί ή δευτέρα, ώς δ Σχλήμαν είπεν. άπ' αύτών και ρέοντος προς το Σίγειον, δ ϊδών

Είτα άγγέλλει μοι τήν έξης σπουδαίαν περί το- σχεδίαν έξ έλατών της Ίδης έν τω Σκαμάνδρω

πογραφίας Ιλίου είδησιν, άφορμήν έχων το έκ δδηγουμένην εις τον Έλλήσποντον, πώς, λέγω,

Μυκηνών τεμάχιον του αργυρού αγγείου ό'περ, ώς ουκ ανεγνώρισα τον παρά τήν έσχατιάν του έκ

έξήγησα έν τψ άνω μνημονευθέντι τεύχει της Άρχ. Μυκηνών αργυρού τεμαχίου σωζόμενον άνδρα ώς

Εφημερίδος, έμφαίνει τον έν τω 22ν ασματι της οντα ναύτην ώθοΟντα διά κοντοΟ ή διά κώπης σκά-

Ίλιάδος περιγραφόμενον θάνατον του Έκτορος. «Πε- φος,, Γσως, προς τον ροΟν του Σκαμάνδρου. Ό

ριέργως πως, γράφει, παρέλαβον ώς τελευταίαν, πίλος του ανδρός, δ ιματισμός και ή στάσις, έναρ-

έν τη νεωτάτη έκδόσει3 του λεξικού μου, τήν έκ γώς έξηγουσι τοΟτο ώς και τήν πρόθεσιν του κο-

Μυκηνών εικόνα ένεκα του ιδιότροπου δπλισμου σμήσαντος το άγγεΐον. Ό τεχνίτης, ακριβή έχων

τών μαχητών. Τήν Έκάβην υπέθεσα και έγώ έπι- γνώσιν της τε Ίλιάδος και της Τροίας, τοπογραφεί

πολαίως, άλλ' οί γυμνήται άνέτρεψάν μοι τήν έκ- πληρέστατα και δρίζει τήν του Ιλίου θέσιν ού μό-

δοχήν ταύτην. Ύμεΐς έξηγήσατε κάλλιστα το σύν- νον διά τών έπι τών λόφων έρινεών,ού μόνον διά τών

Πηγών, τών Σκαιών Πυλών και του ύψηλου Πύρ-

1 ΡϋΓί\νϋη§1βΓ, αΰτοθι, άριθ. 3187. γου, αλλά και διά του Σκαμάνδρου. Και οί ήμέ-

^ Ραη»αηΒ1βΓ,αύτΛ.,άριθ. 1799, 1828,1845.1849,1851,1890, τεροι δέ Τουσόπουλος, Κόανος και Σβοοώνος, οίς

1905, χαί 1907.Πρβλ. χαίΟΐΙο ^Ιιη, ΑΓοΙι.ΑιιΓδ. σελ. 98 και 101. , , , . . , , ,

3 "Εχδοσις έβ8ο'Μ. Λ«ψία 1893. ανεκοινωσα την του Αιιίβηπθΐΐι γνωμην, αναγνω-

ΕΦΗΜΕΡΙΕ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ 1894. 1 7