Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Hrsg.]: Ephēmeris archaiologikē (1894)

241 στ:

Όθεν αν έν τω δευτέρω στρώματι των έν Ίσαρ-
λήκ ανασκαφών έ'χομεν "Ιλιον άνευ ακροπόλεως
και κατεδικάσαμεν αυτό (και δ κ. Οοτρίβΐά αν και
τελευταίος) ώς άπαδον τη Ίλιάδι, δια τον αύτόν
λόγον (ούχι δε και τον μόνον) καταδικάζεται και

:τλ 242

ή έν τω έκτω στρώματι άνακαλυφθεΐσα περιτετει-
χισμένη ακρόπολις,ή αυθαιρέτως Πέργαμος Όμη-
ρική άποκαλεσθεΐσα.

Έν Αθήναις, μηνί Δεκεμβρίω 1894,

Γ. ΝίΚΟΛΑΙΔΗΣ

ΣΥΜΜΙΚΤΑ

ΠΡΟΣΘΗΚΗ

Έκ της ύπ' έμοϋ ανωτέρω σελ. 173 έξ. αριθ.
14 έκδοθείσης έλευσινιακης έπιγραφης άνευρέθη
μεταξύ άπερριμμένων λίθων και άλλο τεμάχιον,
διαλαθον τους ανασκάπτοντας έργάτας το πρώτον.
Τό τεμάχιον τούτο προσηρμόσθη είς.τό άνω μέρος
του προεκοεοομένου τεμαχίου ε', προς το οποίον
προσήρμοσα προς οεξιάν και το τεμάχιον β', δπερ
ένεκα φθοράς της ρωγμής δεν κατώρΟωσα νά προσ-
αρμόσω τ6 πρώτον. Έκ τών τριών λοιπόν τούτων
τεμαχίων άπετελέσθη έν, έχον μέγιστον υψος 0,65
καϊ μέγιστον πλάτος 0,37, άκέραιον ον άνωθεν
και προς δεξιάν, δπερ έκδίδομεν κατωτέρω. Δυσ-
τυχώς τό κείμενον της έπιγραφης μόνον κατά τό
κατώτερον μέρος εΐνε συνεχές καθ' άπαν τό πλά-
τος τών συγκολληθέντων τεμαχίων, κατά δέ τους
ένδεκα πρώτους στίχους έλλείπει ευμέγεθες τεμά-
χιον έν τω μεταξύ, ώστε άπομένουσι και πάλιν
χάσματα, άτινα δεν ήδυνήθην νά συμπληρώσω,
άλλως τε και διότι τά γράμματα τοΟ νΟν άνευρε-
Οέντος τεμαχίου εινε ίκανώς έφθαρμένα, τινά δέ
και ολοσχερώς ήφανισμένα. Ίσως μετά τό νέον

ι.ιειοΘο
6 μ ν ο τ Α τ.....6 λ ρ ι υυ ι

^ λ Π τ ο Ο 6 η λ η

€ Ν . α 2 6 ν του

5 κ Α ι λ Ο Α Ρ Α ρ Έ Α ν

Ν 6 λ λ ι Ν ω \ φ I

τ 6 i μ η .. τ Η 6

μπρΑοτΑ^ ρημΑ

ϊοΑυτο τηρι

ίο χΟλετΑΥΤ/ ο λ ι Α ι

εύρημα ήδύναντο δι' έκτενεστέρας μελέτης νά συμ-
πληρωθώσι πλείονα και έν τφ νΟν έκδιδομένω μέ-
ρει και έν τοις προεκδεδομένοις, προτιμότερον δμως
ένόμισα νά δημοσιευθώσι και ταύτα ευθύς, Γνα
ολόκληρος ή άξιολογωτάτη αύ'τη έπιγραφή ύπάρχη
έν τω αύτώ τόμω της Αρχαιολογικής Εφημερί-
δος έκδεδομένη.

Ό πρώτος στίχος εΐνε διά μικροτέρων γραμμά-
των και έν τω μέσω περίπου του πλάτους του λί-
θου κεχαραγμένος, άποτελών, ώς φαίνεται, την
έπικεφαλίδα του" πρώτου μέρους της έπιγραφης,
όπως τό άπόφαϋια, έπάρ^ον (α' στ. 10) του δευ-
τέρου μέρους. Επειδή δέ κείται έν τω μέσω τοΟ
πλάτους τοΟ σωθέντος τεμαχίου, δχι δέ τοΟ δλου
πλάτους του λίθου, φαίνεται δτι ή έπικεφαλις ήτο
διηρημένη εις δύο μέρη, τό μεν προς άριστεράν
γεγραμμένον, τό δέ προς δεξιάν. Τά έλλείποντα
γράμματα έν στίχ. 2-8 εΐνε πέντε έως έξ, έν δέ
στ. 9-10 έννέα έως δέκα, έν δέ στ. 11 μόνον τέσ-
σαρα έως πέντε. Πάντα τά διασωθέντα τεμάχια
της έπιγραφής ταύτης εινε έγγεγραμμένα έν τω
καταλόγω του μουσείου ύπ' άριθ. 287-293.

Ί[ερ]εϊς θ(ε)[ών].
[τω σ]ε[/.νοτάτ[ω συν]εδρίω
[τών Πανελλήνων]---[άε]λπτος (;)

[δί]κα(ια;) ό όόρ[χων;]
[Πα]νε(λλη)νω[ν]
τ6ΐμγι[(χ.α]τ-
[λα][Αχρας

ΐς αυτό---[ι/.υσ]τηρι-(;)

-δέ ταΰτ(α)