Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Hrsg.]: Ephēmeris archaiologikē (1894)

ΕΠΙΓΡΑΦΑΙ ΕΞ ΕΠΙΔΑΥΡΟΥ

Δημοσιεύω ένταΰθα έπιγραφάς τινας των κατά
το λήξαν έ'τος 1893 έν τω έν Επιδαυρία ίερω τοΰ
Ασκληπιού εύρεθεισών.

1.

'Άριστερον [Λέρος τετραγωνικού βάθρου έκ τιτα-
νολίΟου. Τψ. 0,25 πλ.Ό,29 πχ. 0,41.

ΗΒΟΥΛΗΚΑίΟΔΗ

ρινοιωντιτονστατε
υιονλΑμπρι ΑνΑρετης 1

Ή βουλή και ό δη[[Αθς των Κ ο "|
ρινθίων Τίτον Στατε[ίλιον Τειαοκρκτους]
υίόν Λααπρίάν αρετή; [ένεκεν].

Τά γράμματα τοΰ πρώτου στίχου είνε άραιότε-
ρον κεχ αραγμένα ή τά των δύο έτερων στίχων.
Τό Α είνε κατά το μάλλον και ήττον άκτινωτόν
κατά το άνω μέρος.

Έν τω βιβλίω μου Κουίΐΐβδ ά'ΕρϊάααΓβ, τόμος
I, σ. 67-71 άρ. 203-212, έχω δημοσιεύσει δέκα
έπιγραφάς άναφερομένας εις μέλη επισήμου έν "Ελ-
λάδι οικογενείας φερούσης το ρωμαϊκον έπώνυμον
«Τίτος Στατείλιος». Αί πλεΐσται των έπιγραφών
τούτων αναφέρονται εις α Τίτον Στατείλιον Ααμ-
πρίαν υίόν Τειμοκράτους» νεανίαν άποθανόντα έν
Έπιδαύρω κατά το έτος 68 μ.Χ., επί τω Οανάτω
του οποίου έςεδόθησαν έκεϊνα τά ύπ1 άρ. 206,207
και 209 ψηφίσματα των Αθηναίων και των Λα-
κεδαιμονίων. ΆνηγέρΟησαν αύτω άνδριάντες έν τη
Ακροπόλει, έν Έλευσΐνι, έν Σπάρτη και έν Έπι-
δαύρω (έν τω ίερω του Άσκληπιοΰ) και έπέμφθη-
σαν πρέσβεις έξ 1 Αθηνών και έκ Σπάρτης εις Έπί-
δαυρον Ίνα συλλυπηΟώσ: τους γονείς αύτου. Αυτός
ούτος ο Ααμπρίας είνε και ό έν τη προκειμένη έπι-
γραφη μνημονευόμενος. Διδάσκει ήμας άρα ή έπι-
γραφή αύτη ό'τι κα;, οί Κορίνθιοι έσπευσαν νά τιμή-

1 Τά επιγραφικά ταϋτα γράμματα δέν όμοιάζουσιν ακριβώς τοις Ιν
τω λίθοι. Ταύτό ρητέον και διά τάς λοιπάς ένταΰθα δημοσιευομε'νας
επιγραφάς. Αποβλέπων τις εις τά έπιγραοικά στοιχεία δεν δύναται
να λάβν] εννο'.αν άκριβή τοΰ σχήματος των έν τω λίθω γραμμάτων.

ςωσι τον νεανίαν τοΰτον δι' άνεγέρσεως άνδριάντος
έν τω ίερω τοΰ Άσκληπιοΰ.

2.

Πλάξ βάθρου έκ τιτανόλιθου. Ύψ. 0,73, πλ.
0,30, παχ. 0,70.

ΣΑΡΑΠΙ
Δ I ,
ΕΠΑΦΡΠΔΙ
ΤϋΣΙΕΡΕΥΟ

λθ

Σαράπιοι

Έττχφρόδιτος ίερεϋς

Έν τω πρώτω στίχω τά γράμματα ΑΡ και ΑΡ
εινε συμπεπλεγμένα. Έν τω τρίτω στίχω τό Σ έχει
δύο διάφορα σχήματα. Τό Φ και τό Ο έχουσι τε-
τραγωνικόν τό σχήμα. Τά Ο και Ο είνε πολύ μι-
κρότερα των άλλων γραμμάτων.

Περί των έν πολλαΐς έπιγραφαΐς της Επιδαύ-
ρου άπαντώντων, ύπ' αύτάς, σχημάτων διαφόρων·
κύκλων και γραμμάτων μετά κεραίας άνω έπραγ-
ματεύθην έν Ροαίΐΐβδ (ΙΈρϊάαυΓβ, σ. 112, ενθα
και πανομοιότυπα των σχημάτων τούτων έδημο-
σίευσα. Νομίζω ό'τι δι' ών εκεί έξέθηκα κατάδηλον·
γίνεται ότι τά γράμματα μετά της κεραίας είνε
άριθμητικά σημεία. Έν μεταγενεστέροις ίηλ. χρό-
νοις ήριθμήθησαν κατ αύξοντα άριθμον τά έν τω
ίερω ιδρυμένα άναθήματα άκριβώς καθ όν τρόπον
άριθμουμεν ήμεΐς σήμερον τά έν τοις Μουσείοις
άρχαΐα. Οί κύκλοι δε μετά των έν αύτοΐς σχημά-
των είνε σύμβολα έ'χοντα σχέσιν τινά ώς φαίνεται,
προς τον θεόν εις δν προσφέρεται το άνάθημα. Δυ-
νατόν νά ρηθή πρός τούτοις ό'τι έ'χουσι σχέσιν προς
τον προσφέροντα τό άνάθημα (ίερέα ή πυρφόρον)-
άλλ' ή πρώτη ύπόθεσις δι' οός έκεΐ έξέθηκα λόγους
μοί φαίνεται πιθανωτέρα.Όπως και άν έ'χη,βέβαιον
είνε ότι ταύτα δεν εινε άπλώς κοσμητικά σημεία.

Ό ιερεύς Έπαφρόδιτος (πρβ. και τόν έπόμενον
άριθμον 3) είνε αύτός έκεΐνος δ'στις ίδρυσε και τά-