DOI Artikel:
Marcinkowski, Wojciech: Rzeźby retabulum Św. Jana Chrzciciela w kościele Św. Floriana na Kleparzu w Krakowie: Geneza stylu - twórza
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.20542#0029
..li
12. Chrzest Chrystusa z vespertolium w kościele Sw. Marcina, Landshut, Stadt- und Kreismuseum, 1524 (Foto-
studio Hackl, Landshut)
2.2.2. „Chrzest Chrystusa” w Lands-
hucie. Behrens, wskazując na „pokrewień-
stwo” rzeźb u Św. Floriana z Chrztem Chrystusa
(ryc. 12) — dziś w Stadt- und Kreismuseum w
Landshucie 81 — zastrzegł się przy tym, że „oba
dzieła nie wyszły spod tej samej ręki, choć [sty-
listycznie] dzieli je niewiele”.
Rzeźby uespertolium od Św. Marcina w Land-
shucie przypisywane były w dawniejszej litera-
turze Mistrzowi S. R„ identyfikowanemu z po-
81 Nr inw. 62 d; lipa, 37X60,5 cm, bez polichromii.
82 Ph. M. H a 1 m, Stephan Rottaler. Ein Bildhauer
der Friihrenaissance in Althayern, Munchen 1908, s. 47—
53 (przedruk w: tenże, Studien zur siiddeutschen Pla-
stik. Althayern und Schwaben, Tirol und Salzburg, II,
Augsburg-Koln-Wien 1927, s. 153—155); H. Buchheit,
G. Liii, Hans Leinberger — Hans Stethaimer. Ausstel-
lung in Landshut zum 500-jahrigen Jubilaum der St. Mar-
tinskirche. Kritischer Katalog, Munchen [1932], nr kat.
125, s. 51.
83 H. S e i b e r 1, Ein Salzburger Bildwerk im Pra-
ger Landesmuseum (Jahrbuch der Kunsthistorischen Sam-
mlungen in Wien, XII, 1938), s. 170—171. Salzburskie fi-
liacje artystyczne (Mistrz z Irrsdorf) wychwycił wcze-
śniej W. S t e c h o w, Eine Gruppe Salzburger Reliefs
świadczonym w r. 1517 Stephanem Rottalerem 82.
Heribert Seiberl natomiast związał je z wywo-
dzącym się z obszaru Salzburga—Passawy Mi-
strzem I. P. (nastawy praskie)83, co zostało po-
wszechnie przyjęte 84.
Najistotniejszą cechą stylu Mistrza I. P. jest
zależność od współczesnej grafiki (Diirer, Cranaeh)
i malarstwa naddunajskiego (Altdorfer, Hu-ber),
Legner nazywa to wręcz „rzeźbiarskim przekła-
dem obrazu”, „podniesieniem obrazu do relie-
der Friihrenaissance (Berliner Museen, XLIII, 1922), s.
87—88.
84 A. Legner, Salzburger und Passauer Bildnerei
zur Zeit Leinbergers und der Donauschulmeister, Frei-
burg i. Br. [1954], s. 11 i n.; A. K u t a 1, O mistru
Zlichovskeho epitafu (Casopis Ndrodmho musea, CXXV,
1956), s. 52; J. K r o p a ć e k, Mistr IP a Cechy [w:] Sbor-
n.k k sedmdesdtinam Jana Kreta, Fraka 1965 (speclmen:
Acta Universitatis Carolinae 1), s. 164; Die Kunst der
Donauschule..., nr kat. 587, s. 257; J. Kropacek, Zur
Meister-IP-Problematik (Meister IP und Bóhmen) [w:]
Werden und Wandlung. Studien zur Kunst der Dona-
uschule, Linz 1967, s. 205; J. Kropacek, K. Stadnik,
K restauraci Tynskeho oltare Mistra IP (Umeni, XV.
1967), s. 586 i n.
25
12. Chrzest Chrystusa z vespertolium w kościele Sw. Marcina, Landshut, Stadt- und Kreismuseum, 1524 (Foto-
studio Hackl, Landshut)
2.2.2. „Chrzest Chrystusa” w Lands-
hucie. Behrens, wskazując na „pokrewień-
stwo” rzeźb u Św. Floriana z Chrztem Chrystusa
(ryc. 12) — dziś w Stadt- und Kreismuseum w
Landshucie 81 — zastrzegł się przy tym, że „oba
dzieła nie wyszły spod tej samej ręki, choć [sty-
listycznie] dzieli je niewiele”.
Rzeźby uespertolium od Św. Marcina w Land-
shucie przypisywane były w dawniejszej litera-
turze Mistrzowi S. R„ identyfikowanemu z po-
81 Nr inw. 62 d; lipa, 37X60,5 cm, bez polichromii.
82 Ph. M. H a 1 m, Stephan Rottaler. Ein Bildhauer
der Friihrenaissance in Althayern, Munchen 1908, s. 47—
53 (przedruk w: tenże, Studien zur siiddeutschen Pla-
stik. Althayern und Schwaben, Tirol und Salzburg, II,
Augsburg-Koln-Wien 1927, s. 153—155); H. Buchheit,
G. Liii, Hans Leinberger — Hans Stethaimer. Ausstel-
lung in Landshut zum 500-jahrigen Jubilaum der St. Mar-
tinskirche. Kritischer Katalog, Munchen [1932], nr kat.
125, s. 51.
83 H. S e i b e r 1, Ein Salzburger Bildwerk im Pra-
ger Landesmuseum (Jahrbuch der Kunsthistorischen Sam-
mlungen in Wien, XII, 1938), s. 170—171. Salzburskie fi-
liacje artystyczne (Mistrz z Irrsdorf) wychwycił wcze-
śniej W. S t e c h o w, Eine Gruppe Salzburger Reliefs
świadczonym w r. 1517 Stephanem Rottalerem 82.
Heribert Seiberl natomiast związał je z wywo-
dzącym się z obszaru Salzburga—Passawy Mi-
strzem I. P. (nastawy praskie)83, co zostało po-
wszechnie przyjęte 84.
Najistotniejszą cechą stylu Mistrza I. P. jest
zależność od współczesnej grafiki (Diirer, Cranaeh)
i malarstwa naddunajskiego (Altdorfer, Hu-ber),
Legner nazywa to wręcz „rzeźbiarskim przekła-
dem obrazu”, „podniesieniem obrazu do relie-
der Friihrenaissance (Berliner Museen, XLIII, 1922), s.
87—88.
84 A. Legner, Salzburger und Passauer Bildnerei
zur Zeit Leinbergers und der Donauschulmeister, Frei-
burg i. Br. [1954], s. 11 i n.; A. K u t a 1, O mistru
Zlichovskeho epitafu (Casopis Ndrodmho musea, CXXV,
1956), s. 52; J. K r o p a ć e k, Mistr IP a Cechy [w:] Sbor-
n.k k sedmdesdtinam Jana Kreta, Fraka 1965 (speclmen:
Acta Universitatis Carolinae 1), s. 164; Die Kunst der
Donauschule..., nr kat. 587, s. 257; J. Kropacek, Zur
Meister-IP-Problematik (Meister IP und Bóhmen) [w:]
Werden und Wandlung. Studien zur Kunst der Dona-
uschule, Linz 1967, s. 205; J. Kropacek, K. Stadnik,
K restauraci Tynskeho oltare Mistra IP (Umeni, XV.
1967), s. 586 i n.
25