DOI Artikel:
Żygulski, Zdzisław: Akcenty tureckie w stroju Batorego
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.20542#0074
11. Portret Jana Krzysztofa Tarnowskiego, z chustą, ok.
1600, Muzeum Narodowe w Warszawie (fot. Z. Kapu-
śoik)
Stanisław Pretwicz; generał żmudzki Mikołaj Chodkie-
wicz; wojewoda ruski Hieronim Sieniawski; starosta szy-
dłowiecki Jakub Sancygniowski; kasztelan lwowski Sta-
nisław Włodek; kasztelan gnieźnieński Jan Zborowski.
Wszyscy oni na apel nie odpowiedzieli i zbroi nie przy-
słali.
83 B. Thomas, Die Polonica der Wiener Waffen-
sammlung (Jahrbuch der Kunsthistorischen Sammlun-
gen in Wien 1971, t. LXVII, s. 47—104.
84 E. Ł e p k o w s k i, Studium Jana Matejki „Zbroja
Stefana Batorego’ (Sprawozdania i Rozprawy Muzeum
Narodowego w Krakowie t. I, 1952), s. 336—342.
85 Thomas, o.c., s. 74 i 75.
Podziwiany i ceniony zbiór ambraski prze-
wieziony został w roku 1806 do Wiednia, gdzie
z biegiem czasu stał się trzonem najświetniejszej,
oboik armerii madryckiej, zbrojowni świata za-
chodniego — Wiener Waffensammlung. Dokład-
ną analizę zachowanych w niej poloników wyko-
nał Bruno Thomas 33. Dla nas najważniejsza jest
zbroja Batorego, która obecnie doczekała się w
Wiedniu bardzo pięknej ekspozycji. Weszła ona
zresztą od dawna w dorobek polskiej kultury ar-
tystycznej, wiernie odmalowana przez Jana Ma-
tejkę w Wiedniu w roku 1871, reprodukowana
później w monumentalnym płótnie Batory pod
Pskowem 34 (ryc. 24). Zbroja ta przez długi czas
budziła wątpliwości uczonych austriackich co do
warsztatowego pochodzenia. Wyrażano przypusz-
czenie, że jest produktem płatnerzy krakowskich
lub siedmiogrodzkich, ale Bruno Thomas w cyto-
wanej pracy związał ją z warsztatami południo-
woniemieckimi około roku 1560 35.
Pod względem typologiczno-funkcjonalnym
jest to oczywiście wczesna zbroja husarska z krę-
gu węgiersko-austriackiego. Wykuta ze stali,
12. Antoni Molier, portret Bartłomieja Schachmanna,
burmistrza gdańskiego, z chustą, Biblioteka Gdańska
PAN w Gdańsku (fot. Muzeum)
70
1600, Muzeum Narodowe w Warszawie (fot. Z. Kapu-
śoik)
Stanisław Pretwicz; generał żmudzki Mikołaj Chodkie-
wicz; wojewoda ruski Hieronim Sieniawski; starosta szy-
dłowiecki Jakub Sancygniowski; kasztelan lwowski Sta-
nisław Włodek; kasztelan gnieźnieński Jan Zborowski.
Wszyscy oni na apel nie odpowiedzieli i zbroi nie przy-
słali.
83 B. Thomas, Die Polonica der Wiener Waffen-
sammlung (Jahrbuch der Kunsthistorischen Sammlun-
gen in Wien 1971, t. LXVII, s. 47—104.
84 E. Ł e p k o w s k i, Studium Jana Matejki „Zbroja
Stefana Batorego’ (Sprawozdania i Rozprawy Muzeum
Narodowego w Krakowie t. I, 1952), s. 336—342.
85 Thomas, o.c., s. 74 i 75.
Podziwiany i ceniony zbiór ambraski prze-
wieziony został w roku 1806 do Wiednia, gdzie
z biegiem czasu stał się trzonem najświetniejszej,
oboik armerii madryckiej, zbrojowni świata za-
chodniego — Wiener Waffensammlung. Dokład-
ną analizę zachowanych w niej poloników wyko-
nał Bruno Thomas 33. Dla nas najważniejsza jest
zbroja Batorego, która obecnie doczekała się w
Wiedniu bardzo pięknej ekspozycji. Weszła ona
zresztą od dawna w dorobek polskiej kultury ar-
tystycznej, wiernie odmalowana przez Jana Ma-
tejkę w Wiedniu w roku 1871, reprodukowana
później w monumentalnym płótnie Batory pod
Pskowem 34 (ryc. 24). Zbroja ta przez długi czas
budziła wątpliwości uczonych austriackich co do
warsztatowego pochodzenia. Wyrażano przypusz-
czenie, że jest produktem płatnerzy krakowskich
lub siedmiogrodzkich, ale Bruno Thomas w cyto-
wanej pracy związał ją z warsztatami południo-
woniemieckimi około roku 1560 35.
Pod względem typologiczno-funkcjonalnym
jest to oczywiście wczesna zbroja husarska z krę-
gu węgiersko-austriackiego. Wykuta ze stali,
12. Antoni Molier, portret Bartłomieja Schachmanna,
burmistrza gdańskiego, z chustą, Biblioteka Gdańska
PAN w Gdańsku (fot. Muzeum)
70