DOI article:
Żygulski, Zdzisław: Akcenty tureckie w stroju Batorego
DOI Page / Citation link:https://doi.org/10.11588/diglit.20542#0081
22. Szyszak turecki króla Stefana Batorego, ibid. (fot.
R. Kubiczek)
21. Zbroja husarska króla Stefana Batorego, Kunsthisto-
risches Museum — Waffensammlung w Wiedniu (wg
B. Thomasa) (repr. R. Kubiczek)
ujarzmienia Węgier, zdobywając ich południowe
twierdze: Szabac, Zemun i Belgrad. Potem uwagę
sułtana odciągnęło oblężenie wyspy Rodos i roz-
prawienie się z joannitami, ale po kilku latach
wznowił kampanie węgierskie. 29 sierpnia 1526
na polach Mohacza rozgromiona została armia wę-
giersko-polska, licząca Około 25 000 żołnierzy, i
poległ król Ludwik II. Rychło potem Turcy za-
jęli Budę i naród węgierski tracił niepodległość.
Kiedy sułtan zdecydował się wycofać swe wojska,
rozgorzała wojna domowa pomiędzy pretenden-
tem do korony węgierskiej, Janem Zapolyą, a ro-
szczącym sobie te same prawa arcyksięciem habs-
burskim Ferdynandem. Pobity Zapolya szukał po-
mocy w Polsce, poślubiając córkę Zygmunta I,
Izabelę, w końcu jednak — za sprawą zręcznego
dyplomaty, przeciwnika Habsburgów, Hieronima
Łaskiego — nawiązał kontakt z Portą Osmań-
ską.
W lecie rdku 1529 sułtan ponownie wkroczył
na Węgry i odebrał hołd od Zapolyi, ale, jako
zapłatę, sporą część kraju włączył do swego pań-
stwa. Ostatecznie, w roku 1541, wojska osmańskie
ponownie zajęły Budę. Syn Zapolyi, Jan Zyg-
munt, z łaski Sulejmana otrzymał Siedmiogród ja-
ko lenno, podczas gdy w zachodniej części kraju
rządził Ferdynand. W ten sposób Węgry rozpadły
się na trzy części: królestwo zachodnie, królestwo
wschodnie i paszalik turecki ze stolicą w Budzie.
Węgrzy znaleźli się pomiędzy młotem a ikowa-
75
R. Kubiczek)
21. Zbroja husarska króla Stefana Batorego, Kunsthisto-
risches Museum — Waffensammlung w Wiedniu (wg
B. Thomasa) (repr. R. Kubiczek)
ujarzmienia Węgier, zdobywając ich południowe
twierdze: Szabac, Zemun i Belgrad. Potem uwagę
sułtana odciągnęło oblężenie wyspy Rodos i roz-
prawienie się z joannitami, ale po kilku latach
wznowił kampanie węgierskie. 29 sierpnia 1526
na polach Mohacza rozgromiona została armia wę-
giersko-polska, licząca Około 25 000 żołnierzy, i
poległ król Ludwik II. Rychło potem Turcy za-
jęli Budę i naród węgierski tracił niepodległość.
Kiedy sułtan zdecydował się wycofać swe wojska,
rozgorzała wojna domowa pomiędzy pretenden-
tem do korony węgierskiej, Janem Zapolyą, a ro-
szczącym sobie te same prawa arcyksięciem habs-
burskim Ferdynandem. Pobity Zapolya szukał po-
mocy w Polsce, poślubiając córkę Zygmunta I,
Izabelę, w końcu jednak — za sprawą zręcznego
dyplomaty, przeciwnika Habsburgów, Hieronima
Łaskiego — nawiązał kontakt z Portą Osmań-
ską.
W lecie rdku 1529 sułtan ponownie wkroczył
na Węgry i odebrał hołd od Zapolyi, ale, jako
zapłatę, sporą część kraju włączył do swego pań-
stwa. Ostatecznie, w roku 1541, wojska osmańskie
ponownie zajęły Budę. Syn Zapolyi, Jan Zyg-
munt, z łaski Sulejmana otrzymał Siedmiogród ja-
ko lenno, podczas gdy w zachodniej części kraju
rządził Ferdynand. W ten sposób Węgry rozpadły
się na trzy części: królestwo zachodnie, królestwo
wschodnie i paszalik turecki ze stolicą w Budzie.
Węgrzy znaleźli się pomiędzy młotem a ikowa-
75