DOI Artikel:
Małkiewicz, Adam: Wokót "Chrystusa i jawnogrzesznicy" Alessandra Varotariego zwanego Padovanino: Przyczynek do problemu relacji wzór - naśladownictwo w sztuce nowożytnej
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.20542#0086
1. Chrystus i jawnogrzesznica, Kraków, kościół franciszkanów (fot. E. Kozłowska-Tomczyk)
wy stulecia i opatrując określenie „włoski” zna-
kiem zapytania 4.
Obraz o różniącej się tylko szczegółami kom-
pozycji, lecz o zupełnie innym kolorycie i od-
miennym sposobie malowania (ryc. 2), znajdujący
się w kościele Św. Karola Boromeusza w Żyrar-
dowie, w Katalogu zabytków... został określony
jako dzieło szkoły obcej z w. XVII5. Tym razom
proweniencja płótna jest całkowicie nieznana 6.
Wielkie podobieństwo kompozycji obrazów kra-
4 KZSP, IV: Miasto Kraków, cz. 2: Kościoły i klasz-
tory Śródmieścia, 1, Warszawa 1971, s. 126 i il. 342 (kla-
sztor franciszkanów oprać. P. Maliszewski, A. Mał-
kiewicz i A. M. Olszewska; tekst autorski katalogu
powstał w r. 1956).
5 Ol. pł., ok. 100X150 cm; KZSP, X: Województwo
warszawskie, z. 4: Powiat grodzisko-mazowiecki, oprać.
I. Galicka i H. Sygietyńska, Warszawa 1967
s. 42 i il. 51. Za zwrócenie uwagi na ten obraz dziękuję
Barbarze i Jerzemu Łozińskim, a za koleżeńską pomoc
przy badaniu obiektu — Marcie Giżyńskiej-Muteckiej.
6 Filialny kościół Sw. Karola Boromeusza w Żyrar-
dowie powstał dopiero w r. 1891 (ibid.).
7 Wiedeń, Kunsthistorisches Museum, nr inw. 75,
ol. pł., 138: <234 cm, sygn. ,,Alexandri Yarotarii Patavini
kowskiego i żyrardowskiego, których gama bar-
wna różni się jednak w stopniu wykluczającym
przyjęcie między nimi relacji oryginał—kopia,
skłania do poszukiwań wspólnego dla obu pierwo-
wzoru.
Pierwowzorem tym jent obraz Alessandra Va-
rotariego (1588—1648) Chrystus i jawnogrzeszni-
ca (ryc. 3) w Kunsthistorisches Museum w Wied-
niu 7. Ten niedatowany obraz pochodzi z bruk-
selskiej kolekcji arcyksięcia Leopolda Wilhelma
opus”; R. v. Engerth, Kunsthistorische Sammlungen
des Allerhóchsten Kaiserhauses. Gemalde. Beschreiben-
des Verzeichnis, I: Italienische, spanische und jranzbsi-
sche Schulen, Wien 1884 (1. wyd. 1881), s. 382, poz. 539;
V. Oberhammer, Christus und die Ehebrecherin.
Ein Friihwerk Tizians (Jahrbuch der Kunsthistorischen
Sammlungen in Wien, LX, N.F. XXIV, 1964), s. 119—123
i il. 111; K. D e m u s, Kunsthistorisches Museum, Wien.
Verzeichnis der Gemalde, Wien 1973, s. 188. W niewia-
domym czasie (najpewniej w latach 1720—1728, w trak-
cie reorganizacji ekspozycji na polecenie Karola VI, po-
łączonej ze zmianą formatu wielu obrazów) obraz po-
większono przez dodanie od góry i dołu dwóch pasów
płótna o łącznej szerokości ok. 38 cm, usuniętych podczas
konserwacji dokonanej ok. r. 1960.
80
wy stulecia i opatrując określenie „włoski” zna-
kiem zapytania 4.
Obraz o różniącej się tylko szczegółami kom-
pozycji, lecz o zupełnie innym kolorycie i od-
miennym sposobie malowania (ryc. 2), znajdujący
się w kościele Św. Karola Boromeusza w Żyrar-
dowie, w Katalogu zabytków... został określony
jako dzieło szkoły obcej z w. XVII5. Tym razom
proweniencja płótna jest całkowicie nieznana 6.
Wielkie podobieństwo kompozycji obrazów kra-
4 KZSP, IV: Miasto Kraków, cz. 2: Kościoły i klasz-
tory Śródmieścia, 1, Warszawa 1971, s. 126 i il. 342 (kla-
sztor franciszkanów oprać. P. Maliszewski, A. Mał-
kiewicz i A. M. Olszewska; tekst autorski katalogu
powstał w r. 1956).
5 Ol. pł., ok. 100X150 cm; KZSP, X: Województwo
warszawskie, z. 4: Powiat grodzisko-mazowiecki, oprać.
I. Galicka i H. Sygietyńska, Warszawa 1967
s. 42 i il. 51. Za zwrócenie uwagi na ten obraz dziękuję
Barbarze i Jerzemu Łozińskim, a za koleżeńską pomoc
przy badaniu obiektu — Marcie Giżyńskiej-Muteckiej.
6 Filialny kościół Sw. Karola Boromeusza w Żyrar-
dowie powstał dopiero w r. 1891 (ibid.).
7 Wiedeń, Kunsthistorisches Museum, nr inw. 75,
ol. pł., 138: <234 cm, sygn. ,,Alexandri Yarotarii Patavini
kowskiego i żyrardowskiego, których gama bar-
wna różni się jednak w stopniu wykluczającym
przyjęcie między nimi relacji oryginał—kopia,
skłania do poszukiwań wspólnego dla obu pierwo-
wzoru.
Pierwowzorem tym jent obraz Alessandra Va-
rotariego (1588—1648) Chrystus i jawnogrzeszni-
ca (ryc. 3) w Kunsthistorisches Museum w Wied-
niu 7. Ten niedatowany obraz pochodzi z bruk-
selskiej kolekcji arcyksięcia Leopolda Wilhelma
opus”; R. v. Engerth, Kunsthistorische Sammlungen
des Allerhóchsten Kaiserhauses. Gemalde. Beschreiben-
des Verzeichnis, I: Italienische, spanische und jranzbsi-
sche Schulen, Wien 1884 (1. wyd. 1881), s. 382, poz. 539;
V. Oberhammer, Christus und die Ehebrecherin.
Ein Friihwerk Tizians (Jahrbuch der Kunsthistorischen
Sammlungen in Wien, LX, N.F. XXIV, 1964), s. 119—123
i il. 111; K. D e m u s, Kunsthistorisches Museum, Wien.
Verzeichnis der Gemalde, Wien 1973, s. 188. W niewia-
domym czasie (najpewniej w latach 1720—1728, w trak-
cie reorganizacji ekspozycji na polecenie Karola VI, po-
łączonej ze zmianą formatu wielu obrazów) obraz po-
większono przez dodanie od góry i dołu dwóch pasów
płótna o łącznej szerokości ok. 38 cm, usuniętych podczas
konserwacji dokonanej ok. r. 1960.
80