Polska Akademia Umieje̜tności <Krakau> / Komisja Historii Sztuki [Hrsg.]; Polska Akademia Nauk <Warschau> / Oddział <Krakau> / Komisja Teorii i Historii Sztuki [Hrsg.]: Folia Historiae Artium (24.1988)

3. Zabudowa ul. Retoryka w Krakowie z domami Talowskiego. Od lewej: nr 9 Pod Osłem (1891), nr 7 „Festina len-
te” (1887), nr 3 (1891), nr 1 Pod Śpiewającą Żabą (1889—1890) (fot. J. Krieger, repr. A. Rzepecki)

nych faz oraz rok 1906 koniec pracy spowodo-
wany chorobą. A oto czym charakteryzują się
dzieła naszego architekta pomiędzy wymienio-
nymi cezurami.

Faza pierwsza (1885—1895). W okresie
tym powstają najbardziej chyba oryginalne dzie-
ła, a mianowicie kamienice krakowskie, nie bez
racji uznawane za kwintesencję „talowiszczyziny”.

Posługuje się wtedy architekt nietynkowamą ce-
głą, spatynowaną, „rozbiórkową” jakby, sugeru-
jącą „dawność” tworzonej właśnie budowli. Fa-
sady pokrywane są wyolbrzymionym, kamiennym
detalem; ściany otrzymują szorstką, światłocienio-
wą fakturę. Budowle pochodzące z tej fazy spra-
wiają „rozbiegane”, „entropijne” wrażenie; pełne

4. Teodor Talowski, projekt kamienicy Pod Osłem przy
ul. Retoryka 9 w Krakowie, 1891 (fot. Pracownia Re-
prograficzna Archiwum Państwowego w Krakowie)

123