Polska Akademia Umieje̜tności <Krakau> / Komisja Historii Sztuki [Editor]; Polska Akademia Nauk <Warschau> / Oddział <Krakau> / Komisja Teorii i Historii Sztuki [Editor]: Folia Historiae Artium (NS: 12.2009)

14. Tomasz Dolabella, Kanonizacja św. Władysława, 1633. Kraków, Bielany, kościół Kamedułów,
kaplica zw. Królewską, ściana wsch. (fot. J. Kozina)

ska znajdowała się najbliżej doszczętnie spalonego
prezbiterium świątyni).

Trzy dzieła na sklepieniu wypełniają pola nieregu-
larnego kształtu — w centralnym, o kształcie krzyża
greckiego, widać scenę Unoszenia siu. Władysława
przez anioły do nieba (ił. 9), w dwóch bocznych, sześ-
ciokątnych, Dolabella pomieścił wyobrażenie po-
śmiertnych cudów świętego: jeden (il. 10) rozgrywa
się przy katafalku z ciałem króla (główną bohaterką
jest tu otoczona przez świadków, leżąca na ziemi
kobieta z długimi włosami, ukarana być może za

krzywoprzysięstwo — il. 11), drugi wyobraża ubogich
i kalekich zgromadzonych u grobu Władysława (il.

12) . Kompozycje te sprawiają wrażenie skompliko-
wanych i miejscami niejasnych, ale mimo słabszych
partii wydają się bardzo ambitnie zamierzone: uwagę
zwraca zarówno posłużenie się zaskakująco odważny-
mi skrótami perspektywicznymi (postać wspomnia-
nej wyżej leżącej kobiety - il. 11, postacie ze sceny
środkowej — il. 9), jak i bardzo zdecydowana, niemal
werystyczna charakterystyka świadków wydarzeń (il.

13) . Mamy tu do czynienia ze szczególną ekspresją,

142