Deutscher Altphilologenverband [Hrsg.]: Mitteilungsblatt des Deutschen Altphilologenverbandes (5.1962)

Noster imm. mem. Pius XI. monuit, qui, rem ratione et via persecutus, tres demon-
stravit huius linguae dotes, cum Ecclesiae natura mire congruentes: Etenim Ecclesia,
ut quae et nationes omnes complexu suo contineat, et usque ad consummationem sae-
culorum sit permansura . . ., sermonem suapte natura requirit universalem, immutabilem,
non vulgarem 7.

Nam cum ad Ecclesiam Romanam necesse sit omnem convenire ecclesiam 8, cumque
Summi Pontifices potestatem habeant vere episcopalem, ordinariam et immediatam
tum in omnes et singulas Ecclesias, tum in omnes et singulos pastores et fideles 9 cuius-
vis ritus, cuiusvis gentis, cuiusvis linguae, consentaneum omnino videtur ut mutui com-
mercii instrumentum universale sit et aequabile, maxime inter Apostolicum Sedem
et Ecclesias, quae eodem ritu Latino utuntur. Itaque tum Romani Pontifices, si quid
catholicas gentes docere volunt, tum Romanae Curiae Consilia, si qua negotia ex-
pediunt, si qua decreta conficiunt, ad universitatem fidelium spectantia, semper linguam
Latinam haud secus usurpant, ac si materna vox ab innumeris gentibus accepta ea sit.
Neque solum universalis, sed etiam immutabilis lingua ab Ecclesia adhibita sit

entur vel nonnullis vel multis ex
is auctoritate praestaret, sane ex
ficanter neque satis dilucide, qua
communis stabilisque norma ha-
Re quidem ipsa, lingua Latina,
uli consuetudo in vocabulorum
mobilis; cum novae quorundam
:um doctrinarum progressio, ex-
te sint rataeque.

to Domino condita, inter omnes
| decet eam lingua uti non vulgari,

am vere possumus 10, utpote quae
t magistrae, perpetuo usu conse-
praestantiae 11, et quaedam quasi
s veritates antiquitus acceptas et
it vinculum denique peridoneum,
e futuris mirifice continetur.

: Romanorum sermoni sive hone-
ngenia erudienda et conformanda
e mentis animique facultates exer-
ia acuatur iudicandique potestas;
nia recte compiectenda et aesti-
j ive loqui discatur.

|epe et multum Romani Pontifices
| jue in tanta laude posuerint, sed
i listris praeceperint, periculis de-

oportet. -
mutabilig.
eo conseE

varietatig
beretur, —
iamdiu ~ ^
notioneng

verboruiE -
planatios: D

CumE

humana
i nob:
PraeE
sit Apo^"
crata, pE_
ianua, q= A

ecclesiasETflä

quo prac=_E9
NeqiE

stis litte

perquair=E—

ceantur, E
tum pue:
manda; E -^
Quilg:
non soltE
etiam s
nuntiati

ne, PG 7, 848.

aug. 1922: A. A. S. 14 (1922), 453.
A. S. 43 (1951), 737.

?pt. 1899: Acta Leonis XIII, 19