DOI Page / Citation link:
https://doi.org/10.11588/diglit.27070#0326
LIBER
ciborum sumptionem citra noxam uti possumus,quod Plutarchus D
is.pamd. quoque non improbauit. de hac autem loquens Aristoteles scri-
pro * Is ptum reliquit,ignaros homines,ac melancholicos, dum legere in-
cipiunt, somnocorripi ,quoniam intelle&um figerenequeunt,&
ob id uapores crassi,&: frigidi excitantur,qui cerebrum frigefacien
tcs somnuminducunt.ex aduerso uiros intelligentiapraestantesmi
nime,dum lc&itant,dormire,eo quia intelle&u firmantibus ipsis ca
lor internus amplificatur, atque inde vigiles potius quam somnicu
losi cuadunt. Post vociferationem,cantum,atqueiedionemsuc-
cedit sermo,siue locutio,quae &: ipsa uocis exercitatio est,attamen
praedictis omnibus tum vehementia,tum robore cedit ,& ideo in-
ter debiles exercitationes recenseri meretur.Namijsin primis ac-
commodatur, qui praeter modum ad somnum propensi sunt, quiq.
autprae humore melancholico,aut prae phlegmate sensus tor-E
pentcs,quasiq. oppressoshabent.tales namque asermone perpur-
gantur , eorumue animi ita expergefiunt, u t faciliter mox sensus a
corpore liberentur. Pituitam porro a sermone consumi, indi eant
fputa ex loquentis ore affatim emanantia,quae partim a capite,par
tim a stomacho,partim a thorace exeuntia, eunda ista membra ser
monis beneficio gaudere dcmonstrant. iam vero sermo vim quan-
Oribasiu* dam obtinet,si Antyllo credamus,ut caput impleat, & grauitatem
1.6.c 7. affcrat,cuius rei gratiaseiunt medici in doloribus capitis,pluribus-
ue alijs eius affedibussermonem interdicendum sore, sermo prae-
terea lippientibus, Sc quibus sanguis e naribus funditur, aut ape-
lib.4- c.4- dore reiedatur, non parum nocet. Quapropter Cornelius Cei-
j.Mech. sus . atqUe Galen.in sanguinis reicdionibus silentium nccesiario
requiriuoluerunnsimiliter linguamcxsiccat,sitiminducit, atque F
t Epid. hinc sapienter Hippocrates seriptis mandauit,silere, & os contine-
f°"V3;, re sitim exstinguere. quam sententiamexplicans eruditissimusPlu-
lnlib.dlo , r i r • /*, r • -n-
quacitate tarchus non lolum fitim a silentio non generari, verum nec trilti-
wsine. tiam, nec dolorem dixit, qui etiam multos, dum sese a loquendo
continerent,tulsim, ac singultum curalse memoriae prodidit.
lib.27.crf Triennio ( ait Plinius) Maecenatem Messium accepimus silentium
sibiimperauisse a conuulsioneredditosanguine. Ad haec vires dis
solui asermone,idq4praeciptieinfebribus, Sc. magisquoque in ac-
loco cita- celsionibusjtestatum fecit Oribasius.ut nullum amplius dubium
E0* supersit,quin ,&iuuandi, &nocendi ualetudinifacultatem obti-
neat sermo: ne dicam quot damna, quotue commoditates, pro ut
is adhibetur,saepenumero animis ingerat, quae sipcrsequi uellem,
nimis a proposito nolito recederem,quando pracsertim,& Plutar-
chi
ciborum sumptionem citra noxam uti possumus,quod Plutarchus D
is.pamd. quoque non improbauit. de hac autem loquens Aristoteles scri-
pro * Is ptum reliquit,ignaros homines,ac melancholicos, dum legere in-
cipiunt, somnocorripi ,quoniam intelle&um figerenequeunt,&
ob id uapores crassi,&: frigidi excitantur,qui cerebrum frigefacien
tcs somnuminducunt.ex aduerso uiros intelligentiapraestantesmi
nime,dum lc&itant,dormire,eo quia intelle&u firmantibus ipsis ca
lor internus amplificatur, atque inde vigiles potius quam somnicu
losi cuadunt. Post vociferationem,cantum,atqueiedionemsuc-
cedit sermo,siue locutio,quae &: ipsa uocis exercitatio est,attamen
praedictis omnibus tum vehementia,tum robore cedit ,& ideo in-
ter debiles exercitationes recenseri meretur.Namijsin primis ac-
commodatur, qui praeter modum ad somnum propensi sunt, quiq.
autprae humore melancholico,aut prae phlegmate sensus tor-E
pentcs,quasiq. oppressoshabent.tales namque asermone perpur-
gantur , eorumue animi ita expergefiunt, u t faciliter mox sensus a
corpore liberentur. Pituitam porro a sermone consumi, indi eant
fputa ex loquentis ore affatim emanantia,quae partim a capite,par
tim a stomacho,partim a thorace exeuntia, eunda ista membra ser
monis beneficio gaudere dcmonstrant. iam vero sermo vim quan-
Oribasiu* dam obtinet,si Antyllo credamus,ut caput impleat, & grauitatem
1.6.c 7. affcrat,cuius rei gratiaseiunt medici in doloribus capitis,pluribus-
ue alijs eius affedibussermonem interdicendum sore, sermo prae-
terea lippientibus, Sc quibus sanguis e naribus funditur, aut ape-
lib.4- c.4- dore reiedatur, non parum nocet. Quapropter Cornelius Cei-
j.Mech. sus . atqUe Galen.in sanguinis reicdionibus silentium nccesiario
requiriuoluerunnsimiliter linguamcxsiccat,sitiminducit, atque F
t Epid. hinc sapienter Hippocrates seriptis mandauit,silere, & os contine-
f°"V3;, re sitim exstinguere. quam sententiamexplicans eruditissimusPlu-
lnlib.dlo , r i r • /*, r • -n-
quacitate tarchus non lolum fitim a silentio non generari, verum nec trilti-
wsine. tiam, nec dolorem dixit, qui etiam multos, dum sese a loquendo
continerent,tulsim, ac singultum curalse memoriae prodidit.
lib.27.crf Triennio ( ait Plinius) Maecenatem Messium accepimus silentium
sibiimperauisse a conuulsioneredditosanguine. Ad haec vires dis
solui asermone,idq4praeciptieinfebribus, Sc. magisquoque in ac-
loco cita- celsionibusjtestatum fecit Oribasius.ut nullum amplius dubium
E0* supersit,quin ,&iuuandi, &nocendi ualetudinifacultatem obti-
neat sermo: ne dicam quot damna, quotue commoditates, pro ut
is adhibetur,saepenumero animis ingerat, quae sipcrsequi uellem,
nimis a proposito nolito recederem,quando pracsertim,& Plutar-
chi