DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.29967#0291
10
Mędrcy uwieńczeni i ... wyśmiani
Wergiliusz z syrygną, Filis na Arystotelesie
i Wergiliusz w koszu
A rtyści włoskiego Renesansu w poszukiwaniu godnych naślado-
Z-A wania nierzadko sięgali po legendy średniowieczne, które swoimi boha-
JL kierami czyniły wprawdzie znane postacie z antyku, ale ukazywały je często
w sposób tylko częściowo zgodny z prawdą historyczną lub z tą prawdą nie ma-
jący nic wspólnego. Jednym z takich egzemplów należących do pierwszej grupy
jest wspomniana już w poprzednim rozdziale historia Trajana, który jako jedy-
ny cesarz niechrześcijański miał trafić do nieba, gdyż był niezwykle sprawiedli-
wy. Sam Dante w znanych fragmentach (X,73-93) i (XX) na za-
wsze uwiecznił tę legendę. Do drugiej kategorii z epoki średniowiecza,
z upodobaniem obrazowanych w czasach nowożytnych, należą legendy o Ary-
stotelesie i Wergiliuszu, którzy, kierując się pożądaniem a nie rozumem, stali się
przedmiotem pośmiewiska. Pierwszy z nich miał posłużyć za wierzchowca pew-
nej młodej niewieście, drugi zaś miał zawisnąć w koszu na wysokiej wieży. Tak
właśnie zostali oni przedstawieni na dwóch malowidłach z kolekcji Lanckoroń-
skich, które są obecnie eksponowane w tzw. Sypialni Królewskiej w Zamku na
Wawelu. IPUgńYM.tR ^ w sposób szczególny kontrastuje z innym, bardziej
prawdziwym wizerunkiem Wergiliusza, umieszczonym w Sali Studyjnej Wawelu.
Właśnie o tym, niemal unikatowym przedstawieniu genialnego poety czasów
cesarza Augusta, traktuje pierwsza część tego rozdziału.
Wergiliusz z syryngą
Obok omówionych już przedstawień Orfeusza, jeszcze jednym wizerunkiem
o tematyce muzycznej z dawnej kolekcji Karola Lanckorońskiego jest niewiel-
kie popiersie Wergiliusza z syryngą (il. 227). Ukazany poeta, o dość chmurnym
obliczu i głowie zwieńczonej laurem, patrzy przenikliwie w prawo. Wsparty
283
Mędrcy uwieńczeni i ... wyśmiani
Wergiliusz z syrygną, Filis na Arystotelesie
i Wergiliusz w koszu
A rtyści włoskiego Renesansu w poszukiwaniu godnych naślado-
Z-A wania nierzadko sięgali po legendy średniowieczne, które swoimi boha-
JL kierami czyniły wprawdzie znane postacie z antyku, ale ukazywały je często
w sposób tylko częściowo zgodny z prawdą historyczną lub z tą prawdą nie ma-
jący nic wspólnego. Jednym z takich egzemplów należących do pierwszej grupy
jest wspomniana już w poprzednim rozdziale historia Trajana, który jako jedy-
ny cesarz niechrześcijański miał trafić do nieba, gdyż był niezwykle sprawiedli-
wy. Sam Dante w znanych fragmentach (X,73-93) i (XX) na za-
wsze uwiecznił tę legendę. Do drugiej kategorii z epoki średniowiecza,
z upodobaniem obrazowanych w czasach nowożytnych, należą legendy o Ary-
stotelesie i Wergiliuszu, którzy, kierując się pożądaniem a nie rozumem, stali się
przedmiotem pośmiewiska. Pierwszy z nich miał posłużyć za wierzchowca pew-
nej młodej niewieście, drugi zaś miał zawisnąć w koszu na wysokiej wieży. Tak
właśnie zostali oni przedstawieni na dwóch malowidłach z kolekcji Lanckoroń-
skich, które są obecnie eksponowane w tzw. Sypialni Królewskiej w Zamku na
Wawelu. IPUgńYM.tR ^ w sposób szczególny kontrastuje z innym, bardziej
prawdziwym wizerunkiem Wergiliusza, umieszczonym w Sali Studyjnej Wawelu.
Właśnie o tym, niemal unikatowym przedstawieniu genialnego poety czasów
cesarza Augusta, traktuje pierwsza część tego rozdziału.
Wergiliusz z syryngą
Obok omówionych już przedstawień Orfeusza, jeszcze jednym wizerunkiem
o tematyce muzycznej z dawnej kolekcji Karola Lanckorońskiego jest niewiel-
kie popiersie Wergiliusza z syryngą (il. 227). Ukazany poeta, o dość chmurnym
obliczu i głowie zwieńczonej laurem, patrzy przenikliwie w prawo. Wsparty
283