DOI Artikel:
Jarosz, Izabela: Powrót do tendencji formalnych w polskim piśmiennictwie o ogrodach na tle przemian w sztuce ogrodowej wybranych krajów Europy Zachodniej i Ameryki Pólknocnej
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.19070#0145
3. Franciszek Szanior, plan parku Skaryszewskiego w Warszawie, „Ogród" 1908
parkowe miały łączyć się z licznymi ulicami miasta84. Dlatego część przezna-
czoną na wystawy rozplanował Chrząński regularnie i zaopatrzył w trzy pod-
jazdy. W 1898 roku Antoni Zaleski, opisując ogrody Łodzi, wychwalał tam-
tejszy nowy Park Świętokrzyski projektu Chrząńskiego i Hosera85. Założenie
w stylu „modnym" miało służyć przede wszystkim wygodzie i przyjemności.
W tym też celu plan parku, prócz szerokich dróg, uwzględniał place zabaw dla
dzieci oraz kioski z pismami i wodą sodową. Koncepcję parku obowiązującą
na przełomie XIX i XX stulecia najlepiej streścił czołowy teoretyk polskiego
ogrodnictwa - Jankowski. Podstawy parku w Polsce powinny stanowić rozle-
głe słoneczne trawniki otoczone drogami zamykającymi się w idealny kształt
koła lub elipsy, prowadzące do celów drogi, odpowiednio dobrany materiał
roślinny bez nadmiernie skomplikowanych układów, strzyżone cisy i buksz-
pany, a wreszcie obecność budynków publicznego użytku86. W latach 20. re-
gulowanie dróg w parkach było już powszechnie przyjęte, o czym świadczą
Chrząński (przyp. 50).
A. Zaleski, Ogrodnictwo w Łodzi, „Ogrodnik Polski" 1898, 18, s. 428^33.
Jankowski (przyp. 27).
735
parkowe miały łączyć się z licznymi ulicami miasta84. Dlatego część przezna-
czoną na wystawy rozplanował Chrząński regularnie i zaopatrzył w trzy pod-
jazdy. W 1898 roku Antoni Zaleski, opisując ogrody Łodzi, wychwalał tam-
tejszy nowy Park Świętokrzyski projektu Chrząńskiego i Hosera85. Założenie
w stylu „modnym" miało służyć przede wszystkim wygodzie i przyjemności.
W tym też celu plan parku, prócz szerokich dróg, uwzględniał place zabaw dla
dzieci oraz kioski z pismami i wodą sodową. Koncepcję parku obowiązującą
na przełomie XIX i XX stulecia najlepiej streścił czołowy teoretyk polskiego
ogrodnictwa - Jankowski. Podstawy parku w Polsce powinny stanowić rozle-
głe słoneczne trawniki otoczone drogami zamykającymi się w idealny kształt
koła lub elipsy, prowadzące do celów drogi, odpowiednio dobrany materiał
roślinny bez nadmiernie skomplikowanych układów, strzyżone cisy i buksz-
pany, a wreszcie obecność budynków publicznego użytku86. W latach 20. re-
gulowanie dróg w parkach było już powszechnie przyjęte, o czym świadczą
Chrząński (przyp. 50).
A. Zaleski, Ogrodnictwo w Łodzi, „Ogrodnik Polski" 1898, 18, s. 428^33.
Jankowski (przyp. 27).
735