DOI issue:
Aktualności: Historia sztuki a europejska reforma szkolnictwa wyższego
DOI article:Erche, Bettina: Wojna o "orzeszki". Historia sztuki a reforma szkolnictwa wyższego
DOI Page / Citation link: https://doi.org/10.11588/diglit.19070#0173
Jak do tej pory w Niemczech nie może się upowszechnić stanowisko pro-
fesora młodszego (Juniorprofessor), którego wprowadzenie miało grozić wy-
pchnięciem z systemu akademickiego etatu asystenta oraz procedury habilita-
cyjnej9. Tylko jeden instytut chce przekształcić swoje asystentury w profesury
młodsze. Na Uniwersytecie Humboldtów w Berlinie został powołany jeden
etat profesora młodszego, który utrzymuje Kolegium Nauki {Wissenschafts-
kolleg). Dodatkowy etat profesora młodszego został uzyskany również na
berlińskim Wolnym Uniwersytecie. Pozostaje jednak pytanie, skąd instytut
weźmie po upływie trzyletniego okresu fundusze na utrzymanie etatu. Akwi-
zgran dokonał przekształcenia etatu asystenckiego na etat profesora młodsze-
go i na powołanie stanowiska dostał większe pieniądze niż na profesurę C-410.
Można było za to kupić wiele książek do średniowiecznej sztuki Francji. Ale
brak etatów asystenckich staje się dotkliwy. Konieczne jest wciąganie w dy-
daktykę osób zatrudnionych na etatach pomocniczych i współpracujących
przy realizacji projektów badawczych. Jednak przywołany Akwizgran, będą-
cy instytutem uniwersytetu technicznego, ma pozycję wyjątkową. Jak do tej
pory nie martwił się o pieniądze, ponieważ dla naukowców reprezentujących
nauki techniczne potrzeby historii sztuki są ledwie „orzeszkami" z wielkiego
tortu. Z Akwizgranem może w zawody iść jedynie Monachium, gdzie potra-
fiono nawet zwiększyć swój budżet. W Monachium dano prztyczka zasadzie
podziału pieniędzy, będącej między innymi pochodną liczby studiujących,
a mianowicie: zniesiono numerus clausus. Teraz w pierwszym semestrze stu-
diuje tam 200 osób zamiast 60 jak poprzednio. Ale trzeba sobie uzmysłowić,
że sam ten problem na innych uczelniach, dla przykładu w Hesji i Hamburgu,
przedstawia się akurat odwrotnie. Tu liczba studentów musi zostać zreduko-
wana odpowiednio do przyznanych środków. Te z kolei będą wkrótce zależne
od stosunku ilości promocji studenckich do liczby studentów.
Duże kłopoty finansowe są na porządku dziennym. Nie wszędzie sytuacja
jest tak dramatyczna jak w Berlinie, gdzie w semestrze zimowym zawieszo-
no przyjęcia studentów, a Instytut Historii Sztuki Uniwersytetu Techniczne-
go zagrożony jest likwidacją. Budżet Instytutu Historii Sztuki Uniwersytetu
Humboldtów spadł z 160 000 DM (1994) do 30 000 DM. Na Wolnym Uni-
wersytecie został przed kilkoma laty zmniejszony o 30 procent. W Getyn-
dze od sześciu lat środki finansowe są zamrożone. W Kilonii jest możliwe
utrzymanie prenumeraty tylko kilku fachowych czasopism. W Munster każ-
Wszystko wskazuje na to, że wprowadzenie stanowiska profesora młodszego było total-
ną porażką.
10 Fundusz ten waha się od ok. 20 do 50 tys. Euro i w przypadku profesur C-4 może być
ponawiany co kilka lat.
163
fesora młodszego (Juniorprofessor), którego wprowadzenie miało grozić wy-
pchnięciem z systemu akademickiego etatu asystenta oraz procedury habilita-
cyjnej9. Tylko jeden instytut chce przekształcić swoje asystentury w profesury
młodsze. Na Uniwersytecie Humboldtów w Berlinie został powołany jeden
etat profesora młodszego, który utrzymuje Kolegium Nauki {Wissenschafts-
kolleg). Dodatkowy etat profesora młodszego został uzyskany również na
berlińskim Wolnym Uniwersytecie. Pozostaje jednak pytanie, skąd instytut
weźmie po upływie trzyletniego okresu fundusze na utrzymanie etatu. Akwi-
zgran dokonał przekształcenia etatu asystenckiego na etat profesora młodsze-
go i na powołanie stanowiska dostał większe pieniądze niż na profesurę C-410.
Można było za to kupić wiele książek do średniowiecznej sztuki Francji. Ale
brak etatów asystenckich staje się dotkliwy. Konieczne jest wciąganie w dy-
daktykę osób zatrudnionych na etatach pomocniczych i współpracujących
przy realizacji projektów badawczych. Jednak przywołany Akwizgran, będą-
cy instytutem uniwersytetu technicznego, ma pozycję wyjątkową. Jak do tej
pory nie martwił się o pieniądze, ponieważ dla naukowców reprezentujących
nauki techniczne potrzeby historii sztuki są ledwie „orzeszkami" z wielkiego
tortu. Z Akwizgranem może w zawody iść jedynie Monachium, gdzie potra-
fiono nawet zwiększyć swój budżet. W Monachium dano prztyczka zasadzie
podziału pieniędzy, będącej między innymi pochodną liczby studiujących,
a mianowicie: zniesiono numerus clausus. Teraz w pierwszym semestrze stu-
diuje tam 200 osób zamiast 60 jak poprzednio. Ale trzeba sobie uzmysłowić,
że sam ten problem na innych uczelniach, dla przykładu w Hesji i Hamburgu,
przedstawia się akurat odwrotnie. Tu liczba studentów musi zostać zreduko-
wana odpowiednio do przyznanych środków. Te z kolei będą wkrótce zależne
od stosunku ilości promocji studenckich do liczby studentów.
Duże kłopoty finansowe są na porządku dziennym. Nie wszędzie sytuacja
jest tak dramatyczna jak w Berlinie, gdzie w semestrze zimowym zawieszo-
no przyjęcia studentów, a Instytut Historii Sztuki Uniwersytetu Techniczne-
go zagrożony jest likwidacją. Budżet Instytutu Historii Sztuki Uniwersytetu
Humboldtów spadł z 160 000 DM (1994) do 30 000 DM. Na Wolnym Uni-
wersytecie został przed kilkoma laty zmniejszony o 30 procent. W Getyn-
dze od sześciu lat środki finansowe są zamrożone. W Kilonii jest możliwe
utrzymanie prenumeraty tylko kilku fachowych czasopism. W Munster każ-
Wszystko wskazuje na to, że wprowadzenie stanowiska profesora młodszego było total-
ną porażką.
10 Fundusz ten waha się od ok. 20 do 50 tys. Euro i w przypadku profesur C-4 może być
ponawiany co kilka lat.
163