Modus: Prace z historii sztuki (5.2004)

dy z profesorów dostał zezwolenie na wykorzystanie do końca roku środków
finansowych na zakup książek o wartości nie przekraczającej 500 euro, zaś
tamtejszą bibliotekę instytutową prowadzi student. W Moguncji nie ma już
osobistych asystentów profesorskich. Funkcjonowanie biblioteki uniwersy-
teckiej jest wstrzymane, a w tym roku nie będzie dokonany już zakup żadnej
fachowej książki.

Z tego powodu większość instytutów stara się o środki dodatkowe. Zresz-
tą są one do tego przymuszane przez akademickie organy kierownicze, za co,
jako wynagrodzenie, otrzymują z uniwersyteckich budżetów dodatkowe pie-
niądze, choć na przykład w Saarbrucken nie ma żadnego dodatkowego dopo-
sażenia. Mało tego, w jednym z uniwersytetów w Północnej Nadrenii West-
falii profesorowie unikają starania się o środki, ażeby nie dopuścić do takiej
sytuacji, w której przyznane im środki budżetowe zostaną umniejszone przez
uniwersytet o wysokość pozyskanej sumy. Wyjątkiem jest Moguncja, która
obecnie nie stara się o żadne dodatkowe środki, ponieważ niebawem 3 pro-
fesorów powita emerytura, co oznacza, że zostaną uwolnieni od dydaktyki.
We Frankfurcie dodatkowe środki są pozyskiwane na uposażenie biblioteki.
Prowadzone studia pomagisterskie (Graduiertenkolleg) „Psychiczne energie
sztuk plastycznych" oraz projekt badawczy „Vasari", opłacane przez DFG
{Deutsche Forschungsgemeinschaft). Nowe dodatkowe środki ma przynieść-
dalece zaawansowany specjalistyczny projekt badawczy „Historyczne bada-
nie emocji" .

Do najlepiej zabezpieczonych instytutów należy Frankfurt, ze swymi
obecnymi 6 profesurami i 5 asystenturami. Z kolei berlińskie instytuty Wol-
nego Uniwersytetu i Uniwersytetu Humboldtów, które również cechuje wy-
soka aktywność w poszukiwaniu środków, otrzymały od Egelgard Bulmahn,
wspierającej wyraźnie tzw. e-leaming, wysokie środki dodatkowe na swój
komputerowy program „Szkoła widzenia" i obrazowy bank danych „Imago".
Jest to, pomijając sprawę ważności e-learningu dla dyscypliny jako takiej,
również rodzaj koniecznej ze względów politycznych modernizacji „rudy-
mentów historii sztuki". Nie są to jedyne projekty berlińskie. Chodzi o to, że
korzyści finansowe są ograniczone wyłącznie do tych wyżej wymienionych.
Pieniędzy, które trzeba było wyłożyć na przeprowadzenie oceny (ewaluacji)
historii sztuki na Uniwersytecie Humboldtów, nie da się uzupełnić dodatkowo
pozyskanymi środkami. Efekty ewaluacji Instytut ocenił pozytywnie, co jest
stanowiskiem zupełnie odmiennym od wyrażanego przez wielu pozostałych
historyków sztuki, którzy uważają przeprowadzenie oceny za marnotrawiące
czas ograniczanie wolności. Berlin może się podzielić autorefleksją, do której
przyczynił się jakoby osąd historyków sztuki z zagranicy. Dyscyplina zostaje
zachowana sama w sobie. Nie musiano znosić ewaluacji dokonywanej siła-

164