DOI Artikel:
Śliwa, Joachim: Zapomniana piramida w Piotrowicach koło Kątów Wrocławskich
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.19092#0185
trójkątny tympanon, którego narożniki zewnętrzne zdobią uproszczone akro-
teriony. Wysokość portyku wynosi 2,14 m, szerokość 1,28 m.
Architekt, który budowlę zaprojektował, zdawał sobie sprawę, iż łączy
w tym przypadku obce sobie elementy. Z tego też powodu detale portyku zo-
stały jedynie zarysowane, by uniknąć w ten sposób oczywistych dysonansów.
Zarówno dzieło architekta, jak i kunszt kamieniarzy ocenić należy bardzo
wysoko.
Wnętrze piramidy jest puste, gdyż była ona pomyślana jedynie jako rodzaj
nagrobnej kaplicy wieńczącej podziemną kryptę z pochówkami. We wnętrzu
piramidy nie zachowały się żadne ślady płyt nagrobnych lub epitafijnych,
które z całkowitą pewnością się tam znajdowały. Do wnętrza krypty prowadzi
odpowiednio głęboki szyb, niegdyś blokowany specjalną płytą. Obecnie kryp-
ta stoi otworem, jest pozbawiona pochówków, nie ma w niej nawet resztek
trumien.
Dawniej wejście do piramidy było chronione specjalnie wykonaną kratą,
osadzoną w zewnętrznych filarach portyku (o jej obecności świadczą teraz
jedynie głębokie otwory montażowe i ślady jej brutalnego usuwania). Aktual-
nie w głębszej części portyku znajduje się doraźnie wykonane zabezpieczenie
z prętów zbrojeniowych, uniemożliwiające wejście do wnętrza piramidy6.
Dobra piotrowickie (Gross-Peterwitz) należały w XIX w. do znamienitego
rodu von Limburg-Styrum (często spotykana jest też inna pisownia drugiego
członu: „Stirum"), którego początki sięgająX wieku. Hrabiowie von Limburg
zamieszkiwali tereny na zachód od Renu (obecne pogranicze Niemiec, Ho-
landii i Belgii), z zamkiem Limburg nad rzeką Vesder jako siedzibą rodową.
Byli oni wówczas ściśle związani licznymi koligacjami z arystokracją karo-
lińską i innymi możnymi rodami epoki. Ród dzielący się na szereg linii bocz-
nych wydał m.in. wielu dowódców wojskowych wsławionych w XVII wieku
w walkach z Turkami czy na początku XIX stulecia w walkach o niezależność
Holandii7.
W przeciwieństwie do tak odległej i rozbudowanej historii rodu dzieje jego
śląskiej gałęzi są znacznie krótsze. Jej założycielem był Frederik Adrian von
Limburg-Styrum (1804-1874), doktor praw, wywodzący się z ewangelickiej
linii z Geldrii, który znalazł się w Berlinie jako dyplomata, członek nider-
6 Obiekt jest obecnie utrzymany we wzorowym porządku, pusty. O pewnej trosce i szacun-
ku w stosunku do spoczywających tu niegdyś zmarłych świadczą znicze i wiązanki kwiatów
złożone u wejścia.
7 Odnośnie do historii rodu zob. m.in.: W. Jappe Alberts, Limburg, Herzoge von, w: Neue
Deutsche Biographie, t. 14, Monachium 1985, s. 565-566; W. Kohl, Limburg-Styrum, Grafen u,
w: tamże, s. 566-567 oraz Genealogisches Handbuch des Adels. Adelslexikon, t. 7, Limburg an
der Lahn 1989, s. 381-383. We wszystkich zacytowanych publikacjach podano dalszą, bardziej
szczegółową literaturę.
147
teriony. Wysokość portyku wynosi 2,14 m, szerokość 1,28 m.
Architekt, który budowlę zaprojektował, zdawał sobie sprawę, iż łączy
w tym przypadku obce sobie elementy. Z tego też powodu detale portyku zo-
stały jedynie zarysowane, by uniknąć w ten sposób oczywistych dysonansów.
Zarówno dzieło architekta, jak i kunszt kamieniarzy ocenić należy bardzo
wysoko.
Wnętrze piramidy jest puste, gdyż była ona pomyślana jedynie jako rodzaj
nagrobnej kaplicy wieńczącej podziemną kryptę z pochówkami. We wnętrzu
piramidy nie zachowały się żadne ślady płyt nagrobnych lub epitafijnych,
które z całkowitą pewnością się tam znajdowały. Do wnętrza krypty prowadzi
odpowiednio głęboki szyb, niegdyś blokowany specjalną płytą. Obecnie kryp-
ta stoi otworem, jest pozbawiona pochówków, nie ma w niej nawet resztek
trumien.
Dawniej wejście do piramidy było chronione specjalnie wykonaną kratą,
osadzoną w zewnętrznych filarach portyku (o jej obecności świadczą teraz
jedynie głębokie otwory montażowe i ślady jej brutalnego usuwania). Aktual-
nie w głębszej części portyku znajduje się doraźnie wykonane zabezpieczenie
z prętów zbrojeniowych, uniemożliwiające wejście do wnętrza piramidy6.
Dobra piotrowickie (Gross-Peterwitz) należały w XIX w. do znamienitego
rodu von Limburg-Styrum (często spotykana jest też inna pisownia drugiego
członu: „Stirum"), którego początki sięgająX wieku. Hrabiowie von Limburg
zamieszkiwali tereny na zachód od Renu (obecne pogranicze Niemiec, Ho-
landii i Belgii), z zamkiem Limburg nad rzeką Vesder jako siedzibą rodową.
Byli oni wówczas ściśle związani licznymi koligacjami z arystokracją karo-
lińską i innymi możnymi rodami epoki. Ród dzielący się na szereg linii bocz-
nych wydał m.in. wielu dowódców wojskowych wsławionych w XVII wieku
w walkach z Turkami czy na początku XIX stulecia w walkach o niezależność
Holandii7.
W przeciwieństwie do tak odległej i rozbudowanej historii rodu dzieje jego
śląskiej gałęzi są znacznie krótsze. Jej założycielem był Frederik Adrian von
Limburg-Styrum (1804-1874), doktor praw, wywodzący się z ewangelickiej
linii z Geldrii, który znalazł się w Berlinie jako dyplomata, członek nider-
6 Obiekt jest obecnie utrzymany we wzorowym porządku, pusty. O pewnej trosce i szacun-
ku w stosunku do spoczywających tu niegdyś zmarłych świadczą znicze i wiązanki kwiatów
złożone u wejścia.
7 Odnośnie do historii rodu zob. m.in.: W. Jappe Alberts, Limburg, Herzoge von, w: Neue
Deutsche Biographie, t. 14, Monachium 1985, s. 565-566; W. Kohl, Limburg-Styrum, Grafen u,
w: tamże, s. 566-567 oraz Genealogisches Handbuch des Adels. Adelslexikon, t. 7, Limburg an
der Lahn 1989, s. 381-383. We wszystkich zacytowanych publikacjach podano dalszą, bardziej
szczegółową literaturę.
147