DOI Artikel:
Gadomski, Jerzy: Moja historia sztuki
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.31348#0011
jako temat rozprawy przez profesora Dobrowolskiego, przygotowałem właśnie
na seminarium docenta Kalinowskiego^.
Z moim promotorem czułem się coraz mocniej związany, a wydaje się, że
1 z jego strony zyskiwałem pewne uznanie, głównie za sprawą zgromadzenia
kilkuset romańskich, rytych w ciosach znaków kamieniarskich i „piktogramów".
Nie mając stałego zatrudnienia, napisałem pod kierunkiem wybranego już mistrza
pracę doktorską o gotyckiej rzeźbie architektonicznej w Małopolsce i w roku 1970,
jako doktor, uzyskałem w Instytucie Historii Sztuki etat starszego asystenta. Pra-
cownikiem Instytutu pozostałem do emerytury w roku 2005.
Cały ten długi czas byłem blisko mistrza, ponieważ jednak już w latach pięć-
dziesiątych dołączył on do czołowych przedstawicieli polskiej historii sztuki - jego
uczniem byłem tylko formalnie; podziwiałem twórczość naukową Kalinowskie-
go, ale znając własne możliwości i ograniczenia, nawet nie próbowałem iść jego
śladem. Korzystałem z jego mediewistycznej wiedzy, wymieniałem uwagi, ale
w wyborze podejmowanych tematów kierowałem się własnymi zainteresowania-
mi, zbliżając się szybko do problematyki gotyckiego malarstwa tablicowego.
Przeważająca część moich artykułów, zarówno wczesnych, jak i późniejszych,
szczególnymi dokonaniami się nie wyróżnia. W kilku publikacjach, zwłaszcza
tych z początkowego okresu, pojawiły się omyłki faktograficzne, żeby przypo-
mnieć „utworzenie" nieistniejącej kasztelanii czchowskiej^ (istniała kasztelania
Czechowska), uznanie Jana Melsztyńskiego za właściciela działki z domem, dziś
przy Rynku Głównym 17 w Krakowie^ (należąca do tegoż Jana kamienica była
położona w innym miejscu) czy przyznanie jednego z herbów na sklepieniu
kościoła w Stopnicy papieżowi Benedyktowi XIH. Wypada też przyznać się do
nieskorygowanego błędu, popełnionego przy próbie rekonstrukcji późnogotyc-
kiego retabulum ołtarza głównego w katedrze na Wawelu^. Odtworzony tam
gzyms wieńczący boczne partie nastawy, po zamknięciu skrajnej pary skrzy-
deł straciłby w tych miejscach swą funkcję i, niczego nie wieńcząc, zawisł nad
niczym niewypełnioną przestrzenią. I jeszcze w ostatnich latach niewłaściwie
zlokalizowałem miejscowość. Hrusov, z której pochodzi obraz Święta Barbara,
wykonany w krakowskim warsztacie Marcina Czarnego i jego synak W istocie
2 Zob. także Malowidła ścienne z XIV wieka w Czchowie, „Folia Historiae Artium", 2,1965,
s. 5-45.
3 Ibidem; Urban V i Veraikon. Aktaalizacja w XIV-wiecznej polichromii w Czchowie, „Sprawo-
zdania z Posiedzeń Komisji Naukowych - Polska Akademia Nauk. Oddział w Krakowie"
(dalej: „Sprawozdania PAN"), styczeń-czerwiec 1963, s. 244-248; Kim był/andator malowideł
ściennych z XIV wieka w Czchowie?,„Sprawozdania PAN", 14/1, styczeń-czerwiec 1970 (1971),
s. 173-175.
4 Gotyckie sale z rzeźbionymi zworziikazni w domu przy Rynka Głównym 17 w Krakowie, „Sprawo-
zdania PAN", 12/1, styczeń-czerwiec 1968 (1969), s. 197-200; Sale gotyckie w domu przy Rynka
Głównym 17 w Krakowie i ich dekoracja rzeźbiarska, w: Szlaka i ideoiopia XIV wieka. Materiały
sympozjam Komiteta Nnak o Sztace Polskiej Akademii Naak, Warszawa 29 i 30 listopada 1973 r.,
red. P. Skubiszewski, Warszawa 1975, s. 101-115.
5 Fankcja kościołów ^andacji Kazimierza Wielkiego w świetle heraldycznej rzeźby architekto-
nicznej, w: Fankcja dzieła szlaki. Materiały sesji Stowarzyszenia Historyków Szlaki, Szczecin,
listopad 1970, Warszawa 1972, s. 103-117.
6 /eszcze o konstrakcji i treści późnogotyckiego retabałam ołtarza głównego w katedrze na Wawela,
w: Artem paaevis alit terra. Stadia projessori Piotr Skabiszewski anno aetatis saae septaagesimo
c?ninto oblata, red. G. Jurkowlaniec, „Ikonotheka" 19, 2006, s. 161-166.
7 Gotyckie malarstwo tablicowe Małopolski 1450-1540. Addenda, „Folia Historiae Artium", S.N., 12,
2009, s. 62.
Moja historia sztuki
9
na seminarium docenta Kalinowskiego^.
Z moim promotorem czułem się coraz mocniej związany, a wydaje się, że
1 z jego strony zyskiwałem pewne uznanie, głównie za sprawą zgromadzenia
kilkuset romańskich, rytych w ciosach znaków kamieniarskich i „piktogramów".
Nie mając stałego zatrudnienia, napisałem pod kierunkiem wybranego już mistrza
pracę doktorską o gotyckiej rzeźbie architektonicznej w Małopolsce i w roku 1970,
jako doktor, uzyskałem w Instytucie Historii Sztuki etat starszego asystenta. Pra-
cownikiem Instytutu pozostałem do emerytury w roku 2005.
Cały ten długi czas byłem blisko mistrza, ponieważ jednak już w latach pięć-
dziesiątych dołączył on do czołowych przedstawicieli polskiej historii sztuki - jego
uczniem byłem tylko formalnie; podziwiałem twórczość naukową Kalinowskie-
go, ale znając własne możliwości i ograniczenia, nawet nie próbowałem iść jego
śladem. Korzystałem z jego mediewistycznej wiedzy, wymieniałem uwagi, ale
w wyborze podejmowanych tematów kierowałem się własnymi zainteresowania-
mi, zbliżając się szybko do problematyki gotyckiego malarstwa tablicowego.
Przeważająca część moich artykułów, zarówno wczesnych, jak i późniejszych,
szczególnymi dokonaniami się nie wyróżnia. W kilku publikacjach, zwłaszcza
tych z początkowego okresu, pojawiły się omyłki faktograficzne, żeby przypo-
mnieć „utworzenie" nieistniejącej kasztelanii czchowskiej^ (istniała kasztelania
Czechowska), uznanie Jana Melsztyńskiego za właściciela działki z domem, dziś
przy Rynku Głównym 17 w Krakowie^ (należąca do tegoż Jana kamienica była
położona w innym miejscu) czy przyznanie jednego z herbów na sklepieniu
kościoła w Stopnicy papieżowi Benedyktowi XIH. Wypada też przyznać się do
nieskorygowanego błędu, popełnionego przy próbie rekonstrukcji późnogotyc-
kiego retabulum ołtarza głównego w katedrze na Wawelu^. Odtworzony tam
gzyms wieńczący boczne partie nastawy, po zamknięciu skrajnej pary skrzy-
deł straciłby w tych miejscach swą funkcję i, niczego nie wieńcząc, zawisł nad
niczym niewypełnioną przestrzenią. I jeszcze w ostatnich latach niewłaściwie
zlokalizowałem miejscowość. Hrusov, z której pochodzi obraz Święta Barbara,
wykonany w krakowskim warsztacie Marcina Czarnego i jego synak W istocie
2 Zob. także Malowidła ścienne z XIV wieka w Czchowie, „Folia Historiae Artium", 2,1965,
s. 5-45.
3 Ibidem; Urban V i Veraikon. Aktaalizacja w XIV-wiecznej polichromii w Czchowie, „Sprawo-
zdania z Posiedzeń Komisji Naukowych - Polska Akademia Nauk. Oddział w Krakowie"
(dalej: „Sprawozdania PAN"), styczeń-czerwiec 1963, s. 244-248; Kim był/andator malowideł
ściennych z XIV wieka w Czchowie?,„Sprawozdania PAN", 14/1, styczeń-czerwiec 1970 (1971),
s. 173-175.
4 Gotyckie sale z rzeźbionymi zworziikazni w domu przy Rynka Głównym 17 w Krakowie, „Sprawo-
zdania PAN", 12/1, styczeń-czerwiec 1968 (1969), s. 197-200; Sale gotyckie w domu przy Rynka
Głównym 17 w Krakowie i ich dekoracja rzeźbiarska, w: Szlaka i ideoiopia XIV wieka. Materiały
sympozjam Komiteta Nnak o Sztace Polskiej Akademii Naak, Warszawa 29 i 30 listopada 1973 r.,
red. P. Skubiszewski, Warszawa 1975, s. 101-115.
5 Fankcja kościołów ^andacji Kazimierza Wielkiego w świetle heraldycznej rzeźby architekto-
nicznej, w: Fankcja dzieła szlaki. Materiały sesji Stowarzyszenia Historyków Szlaki, Szczecin,
listopad 1970, Warszawa 1972, s. 103-117.
6 /eszcze o konstrakcji i treści późnogotyckiego retabałam ołtarza głównego w katedrze na Wawela,
w: Artem paaevis alit terra. Stadia projessori Piotr Skabiszewski anno aetatis saae septaagesimo
c?ninto oblata, red. G. Jurkowlaniec, „Ikonotheka" 19, 2006, s. 161-166.
7 Gotyckie malarstwo tablicowe Małopolski 1450-1540. Addenda, „Folia Historiae Artium", S.N., 12,
2009, s. 62.
Moja historia sztuki
9