DOI Artikel:
Hoogewerff, Godefridus J.: De Utrechtsche kunstenaarsfamilie van Schayk
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.19960#0040
34
DE UTRECHTSCHE KUNSTENAARSFAMILIE VAN SCHAYCK.
„Hercules” en voluit onderteekend: erst van Scha ij ck van Urecht (sic)
A n. 15 94. (Zie afb. 3). Ondanks deze signatuur werd het blad door wijlen E. W.
Moes aangetroffen op den naam van Goltzius. De teekening is totaal Italiaansch van
voorkomen, toont zelfs een Bologneesch karakter en is stellig gemaakt toen de
meester reeds in Italië werkzaam
was. Daar ook de drie schilderijen,
geheel on-Nederlandsch van opzet,
van den geest derzelfde school op
hunne wijze zijn doordrenkt, mag men
aannemen, dat van Schayck in Italië
in contact is geweest met Dionijs
Calvaert, die destijds te Bologna de
leidende meester was. In elk geval
moet het werk van Ernestes III tot
de sfeer van zijn atelier gerekend
worden, waarin ook een Guido Reni
zijn eerste opleiding genoot. Het heeft
steeds verwondering gewekt, dat een
„capo-scuola” als Calvaert geen leer-
lingen of helpers uit zijn vaderland
tot zich getrokken zou hebben. Ver-
moed werd, dat Wenzel Cobergher
onder hem zou hebben gewerkt,
doch deze bleek geheel tot het Ro-
meinsche milieu te behooren, door
toedoen van zijn schoonvader Fran-
ckaert. In Eerst van Schayck, den
Jongste, werd dus „de ontbrekende
schakel” gevonden. Het is alleen
jammer, dat de schalm niet uit deug-
delijke specie is gesmeed !
Voor de volledigheid zij nog vermeld,
dat een Dirk van Schayck in 1507
te Utrecht als goudsmid voorkomt1);
dat een Adriaan Jansz. van Schayck daar in 1635 als glasschilder was gevestigd2);
en dat van een graveur Govert van Schayck een fraaie prent bekend is, den St. Pieter
voorstellende, vervaardigd in het midden der 17e eeuw. Het vermoeden ligt voor de
hand, doch blijft vooralsnog een vermoeden, dat deze Govert, in Italië werkzaam,
een zoon van Eerst van Schayck III is geweest. G. J. HOOGEWERFF.
Afb. 3. „Hercules” (1594).
Teekening in het Museum te Darmstadt.
<) Dodt, Archief III, blz. 204.
2) Aldaar, blz. 289.
DE UTRECHTSCHE KUNSTENAARSFAMILIE VAN SCHAYCK.
„Hercules” en voluit onderteekend: erst van Scha ij ck van Urecht (sic)
A n. 15 94. (Zie afb. 3). Ondanks deze signatuur werd het blad door wijlen E. W.
Moes aangetroffen op den naam van Goltzius. De teekening is totaal Italiaansch van
voorkomen, toont zelfs een Bologneesch karakter en is stellig gemaakt toen de
meester reeds in Italië werkzaam
was. Daar ook de drie schilderijen,
geheel on-Nederlandsch van opzet,
van den geest derzelfde school op
hunne wijze zijn doordrenkt, mag men
aannemen, dat van Schayck in Italië
in contact is geweest met Dionijs
Calvaert, die destijds te Bologna de
leidende meester was. In elk geval
moet het werk van Ernestes III tot
de sfeer van zijn atelier gerekend
worden, waarin ook een Guido Reni
zijn eerste opleiding genoot. Het heeft
steeds verwondering gewekt, dat een
„capo-scuola” als Calvaert geen leer-
lingen of helpers uit zijn vaderland
tot zich getrokken zou hebben. Ver-
moed werd, dat Wenzel Cobergher
onder hem zou hebben gewerkt,
doch deze bleek geheel tot het Ro-
meinsche milieu te behooren, door
toedoen van zijn schoonvader Fran-
ckaert. In Eerst van Schayck, den
Jongste, werd dus „de ontbrekende
schakel” gevonden. Het is alleen
jammer, dat de schalm niet uit deug-
delijke specie is gesmeed !
Voor de volledigheid zij nog vermeld,
dat een Dirk van Schayck in 1507
te Utrecht als goudsmid voorkomt1);
dat een Adriaan Jansz. van Schayck daar in 1635 als glasschilder was gevestigd2);
en dat van een graveur Govert van Schayck een fraaie prent bekend is, den St. Pieter
voorstellende, vervaardigd in het midden der 17e eeuw. Het vermoeden ligt voor de
hand, doch blijft vooralsnog een vermoeden, dat deze Govert, in Italië werkzaam,
een zoon van Eerst van Schayck III is geweest. G. J. HOOGEWERFF.
Afb. 3. „Hercules” (1594).
Teekening in het Museum te Darmstadt.
<) Dodt, Archief III, blz. 204.
2) Aldaar, blz. 289.