Instytut Historii Sztuki <Danzig> [Hrsg.]; Zakład Historii Sztuki <Danzig> [Hrsg.]: Porta Aurea: Rocznik Instytutu Historii Sztuki Uniwersytetu Gdańskiego (3.1994)

10. Dwa puchary z ła-
będziami i puttami z kości
słoniowej i bursztynu.
Warsztat hamburski lub
kopenhaski, ok. 1680 r. (?)
Królewski Pałac Resen-
borgw Kopenhadze

Gdańskie
kolekcje
bursztynu
od XVIII
do XIX
wieku

Menge gromadził bursztyny ze znawstwem, miały służyć wytyczonemu
z góry celowi. Wśród zagranicznych botaników przyjeżdżających do
Gdańska w celach badawczych był wyżej wspomniany Góppert, członek
korespondent Towarzystwa Przyrodniczego od 1836 r., interesujący się
szczególnie iglastymi drzewami żywicznymi z pobrzeża Bałtyku. Był
odkrywcą pinites succinifer i nazwę tę wprowadził do systematyki roślin
kopalnych"". Góppert oceniał kolekcję Menga jako niezwykłą dzięki
zgromadzonym rzadkim i nie znanym dotąd roślinnym wzrostom. Na tej
podstawie mógł opracować „florę bursztynową" opublikowaną w berliń-
skim „Monatschriften der Akademie der Wissenschaften" w 1853 r. Od tego

W Zob. nekrolog H. R. Gopperta napisany przez Hugo Conwentza w „Danziger Zeitung", 1883, nr 13913; -
także Schumann, op. cit., s. 62.

69