Instytut Historii Sztuki <Danzig> [Hrsg.]; Zakład Historii Sztuki <Danzig> [Hrsg.]: Porta Aurea: Rocznik Instytutu Historii Sztuki Uniwersytetu Gdańskiego (7-8.2009)

12. Krucyfiks, kościół św. Trójcy,
Gdańsk, stan po konserwacji,
fot. A. Woziński


policzkowych, zapadniętych oczach pod wydatnymi lukami brwiowymi.
Owalne, wyłupiaste oczy osadzone są ukośnie; półprzymknięte powieki na-
sunięte są na nie, pozostawiając wąską szczelinę o zewnętrznych kącikach
skierowanych w dół. Rozchodzą się od nich wycięte w zaprawie zmarszczki,
tzw. kurze łapki. Usta są duże, półotwarte, widać w nich zęby i język. Nos
jest długi, lekko garbaty, z wąskimi nozdrzami. Twarz Chrystusa okala krót-
ki, wydobyty rzeźbiarsko zarost, złożony z pasemek, na przemian wąskich
i grubszych, rozdwojonych na środku brody, gdzie zawijają się w dwa sy-
metryczne, wysunięte do przodu małe pukle. Formują go ostre, równoległe
cięcia, biegnące lekko falującą linią. Wąsy zaznaczone są środkami wyłącznie
malarskimi. Czaszka jest łysa, opracowana bardzo pobieżnie, jako że pier-
wotnie przykrywała ją peruka.
Na ramionach, nogach, stopach i brzuchu widnieją realistycznie oddane, na-
brzmiałe żyły. Są one wykonane przestrzennie w zaprawie. Na kolanach, w zagię-
ciach palców rąk i stóp wyryte są w zaprawie bruzdy imitujące pomarszczoną skórę.
Pierwotna kolorystyka utrzymana jest w chłodnych tonacjach żółto-oliw-
kowych i brudnych, wręcz sinych różów. Modelunek kolorystyczny jest tak
rozłożony, by forma przypominała martwe ciało. Twarz, brzuch, górne części

27