17. Wisła, ubieralnia Pana Prezydenta w Zameczku, fragment, wg: „Wnętrze”, 1931, 1, s. 9, il. 10
go od wschodu ku klatce schodowej i jadalni, szerokim wejściem flankowanym
dwoma ośmiobocznymi filarami. Całą ścianę zachodnią oraz narożniki pół-
nocny i południowy tego prawie kwadratowego wnętrza zajmowały szerokie
okna124. Pierwotna kolorystyka ścian była intensywna125. Natomiast „posadzki
przykryto szarym suknem, na nim rozłożono celowo harmonijne kilimy”126.
Wnętrze wypełniały ustawione po przekątnej, w dwóch narożnikach pomiesz-
czenia, dwa analogiczne garnitury mebli: cztery fotele stojące przy prostokąt-
nym stoliku o drewnianym blacie, zajmujące narożnik południowo-wschodni,
oraz cztery identyczne, otaczające okrągły stolik ze szklanym blatem. Nad nim
też znajdował się asymetrycznie powieszony żyrandol. W narożniku północno-
-wschodnim stała zapewne serwantka127. Narożnik południowo-wschodni zaj-
mował czarny fortepian ze stojącym przed nim fotelem sprężynującym. Za nim
124 Okna przesłaniały, umieszczone na metalowych karniszach, długie jednolite firanki,
zakończone od dołu i góry szerokim pasem delikatnych frędzli. Drzwi do palarni osłaniały
szare portiery.
125 Pierwotna warstwa malarska była w kolorze różowoczerwonym oraz ciemno błękitnym,
prawie czarnym na filarach, zob. B. Boba-Dyga, M. Sieklucka, op. cit., s. 11-12, 36-40. W górnej
partii ścian zastosowano wąski pas o szerokości wyznaczonej płaszczyzną nadokienną, malowa-
ny w odmiennej chromatyce bądź tonacji na każdej ścianie.
126 T. Cybulski, op. cit., s. 2. Na fotografii widoczne są dwa duże, prostokątne kilimy.
127 Zob. przyp. 93.
321