DOI Artikel:
Zagrobelny, Andrzej: Twórczość Juliusza Studnickiego w okresie dwudziestolecia międzywojennego
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.28181#0308
Andrzej
Zagrobelny
Po zdaniu matury w 1924 r. w II Państwowym Gimnazjum Klasycznym
w Przemyślu, Juliusz kontynuował naukę na Wydziale Malarstwa krakowskiej
Akademii Sztuk Pięknych. Na podstawie złożonych dokumentów i pozytyw-
nie ocenionego egzaminu wstępnego, który odbył się 2 października 1924 r.,
Studnickiego przyjęto na pierwsze półrocze roku akademickiego 1924/19253.
Kultywował tym samym tradycję rodzinną. Malarstwem z sukcesem zajmo-
wał się zarówno brat ojca, architekt Witold Gizbert-Studnicki (1890-1976),
jak i ich siostra, malarka Maria Giżbert-Studnicka (1868-1955), wykształco-
na w paryskiej Academie Colarossi. W podjęciu decyzji o zostaniu malarzem
pomogła mu również znajomość z przemyskim artystą Marianem Strońskim
(1892-1977), u którego w pracowni przez pewien czas praktykował jako uczeń
gimnazjum. Rady pierwszego nauczyciela pozostały w jego pamięci do końca
życia jako wyjątkowo ważne i inspirujące4.
Młody student, uczęszczający początkowo na zajęcia prowadzone przez
profesorów Władysława Jarockiego oraz Konstantego Laszczkę, bardzo szybko
zadebiutował na poważnej wystawie Kwiaty w naturze i sztuce zorganizowa-
nej w warszawskiej Pomarańczami wiosną 1925 r.5 Będący dopiero na drugim
semestrze studiów wymieniony został w katalogu wystawy wśród uznanych
malarzy o ugruntowanej pozycji artystycznej. W następnych latach zauwa-
żalny był stały postęp młodego adepta sztuki. Już podczas trzeciego semestru
otrzymał pochwałę za konkursowe studium aktu6. Podobnie było w następnych
semestrach, kiedy również okazywał się jednym z wyróżniających się studen-
tów, na przykład otrzymując nagrodę za studium plenerowe w 1926 r., pochwałę
za krajobraz i ponownie za studium aktu w 1928 r.7 W muzeum ASP w Krako-
wie znajduje się praca Studnickiego pochodząca z jednego z konkursów. Obraz
zatytułowany Stojący mężczyzna, namalowany podczas drugiego roku studiów
na zajęciach prowadzonych przez Józefa Mehoffera, jest jedynym zachowanym
studium akademickim malarza z okresu edukacji w Krakowie (il. 1). Znany jest
również, choć jedynie z reprodukcji, rysunek ukazujący kobiecy akt, wykonany
przez Studnickiego także podczas studiów w 1927 r. (il. 2)8.
Juliusz Studnicki należał do pokolenia studentów szukających inspiracji
w źródłach francuskiego postimpresjonizmu. Nie było mu jednak dane spot-
kać na akademii wybitnego pedagoga, inicjatora polskiego koloryzmu, Józe-
fa Pankiewicza. Gdy Studnicki zaczynał studia w 1924 r., jego starsi koledzy
z pracowni Pankiewicza wyjeżdżali właśnie do Paryża na dalszą naukę, by tam
3 Archiwum Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie (dalej AASP w Krakowie), potwierdzenie
przyjęcia o nr 74/24.
4 Zbigniew Wawczak, Z wizytą u Juliusza Studnickiego, „Profile” 1973, nr 12, s. 26.
5 Polskie życie artystyczne w latach 1919-1939, red. Aleksander Wojciechowski, Wrocław
1974, s. 137.
6 AASP w Krakowie, Malarstwo I, Karty wpisowe studentów, nr ind. 35.
7 Ibidem.
8 Materiały do dziejów ASP w Krakowie: 1895-1939, oprać. Józef E. Dutkiewicz, Jadwiga
Jeleniewska-Ślesińska, Władysław Ślesiński, Wrocław 1969, il. 76.
302
Zagrobelny
Po zdaniu matury w 1924 r. w II Państwowym Gimnazjum Klasycznym
w Przemyślu, Juliusz kontynuował naukę na Wydziale Malarstwa krakowskiej
Akademii Sztuk Pięknych. Na podstawie złożonych dokumentów i pozytyw-
nie ocenionego egzaminu wstępnego, który odbył się 2 października 1924 r.,
Studnickiego przyjęto na pierwsze półrocze roku akademickiego 1924/19253.
Kultywował tym samym tradycję rodzinną. Malarstwem z sukcesem zajmo-
wał się zarówno brat ojca, architekt Witold Gizbert-Studnicki (1890-1976),
jak i ich siostra, malarka Maria Giżbert-Studnicka (1868-1955), wykształco-
na w paryskiej Academie Colarossi. W podjęciu decyzji o zostaniu malarzem
pomogła mu również znajomość z przemyskim artystą Marianem Strońskim
(1892-1977), u którego w pracowni przez pewien czas praktykował jako uczeń
gimnazjum. Rady pierwszego nauczyciela pozostały w jego pamięci do końca
życia jako wyjątkowo ważne i inspirujące4.
Młody student, uczęszczający początkowo na zajęcia prowadzone przez
profesorów Władysława Jarockiego oraz Konstantego Laszczkę, bardzo szybko
zadebiutował na poważnej wystawie Kwiaty w naturze i sztuce zorganizowa-
nej w warszawskiej Pomarańczami wiosną 1925 r.5 Będący dopiero na drugim
semestrze studiów wymieniony został w katalogu wystawy wśród uznanych
malarzy o ugruntowanej pozycji artystycznej. W następnych latach zauwa-
żalny był stały postęp młodego adepta sztuki. Już podczas trzeciego semestru
otrzymał pochwałę za konkursowe studium aktu6. Podobnie było w następnych
semestrach, kiedy również okazywał się jednym z wyróżniających się studen-
tów, na przykład otrzymując nagrodę za studium plenerowe w 1926 r., pochwałę
za krajobraz i ponownie za studium aktu w 1928 r.7 W muzeum ASP w Krako-
wie znajduje się praca Studnickiego pochodząca z jednego z konkursów. Obraz
zatytułowany Stojący mężczyzna, namalowany podczas drugiego roku studiów
na zajęciach prowadzonych przez Józefa Mehoffera, jest jedynym zachowanym
studium akademickim malarza z okresu edukacji w Krakowie (il. 1). Znany jest
również, choć jedynie z reprodukcji, rysunek ukazujący kobiecy akt, wykonany
przez Studnickiego także podczas studiów w 1927 r. (il. 2)8.
Juliusz Studnicki należał do pokolenia studentów szukających inspiracji
w źródłach francuskiego postimpresjonizmu. Nie było mu jednak dane spot-
kać na akademii wybitnego pedagoga, inicjatora polskiego koloryzmu, Józe-
fa Pankiewicza. Gdy Studnicki zaczynał studia w 1924 r., jego starsi koledzy
z pracowni Pankiewicza wyjeżdżali właśnie do Paryża na dalszą naukę, by tam
3 Archiwum Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie (dalej AASP w Krakowie), potwierdzenie
przyjęcia o nr 74/24.
4 Zbigniew Wawczak, Z wizytą u Juliusza Studnickiego, „Profile” 1973, nr 12, s. 26.
5 Polskie życie artystyczne w latach 1919-1939, red. Aleksander Wojciechowski, Wrocław
1974, s. 137.
6 AASP w Krakowie, Malarstwo I, Karty wpisowe studentów, nr ind. 35.
7 Ibidem.
8 Materiały do dziejów ASP w Krakowie: 1895-1939, oprać. Józef E. Dutkiewicz, Jadwiga
Jeleniewska-Ślesińska, Władysław Ślesiński, Wrocław 1969, il. 76.
302