DOI article:
Nowak, Romuald: Wspomnienie
DOI Page / Citation link:https://doi.org/10.11588/diglit.43645#0014
Romuald w aneksie do wystawy rzeźb barokowych w Muzeum Narodowym w Pozna-
Nowak nj_u> t0 sympozjum odbywało się już w zupełnie innych realiach politycznych,
po zniesieniu żelaznej kurtyny, co jednak dla profesora Kalinowskiego nie
miało decydującego znaczenia, ponieważ organizowane przez niego sympozja
zawsze były wolne od ograniczeń ideologicznych.
W 1978 r., równolegle do sympozjów międzynarodowych, Konstanty Kali-
nowski zainicjował opracowywanie korpusu rzeźby barokowej na Śląsku. Dzięki
jego staraniom temat Katalog rzeźby barokowej na Śląsku włączono w 1980 r.
do międzyresortowego problemu badawczego „Pomniki kultury - źródłem
świadomości narodu”. Profesor był jednym z pierwszych historyków sztuki,
którzy sięgnęli po zewnętrzne pieniądze na prowadzenie swoich badań. Skupił
wokół siebie młodych ludzi, którym zaufał i z którymi dzielił się swoją wiedzą
i doświadczeniem. W latach 1980-1987 zespół wykonał dokumentację foto-
graficzną i opisową rzeźb na terenach dawnego hrabstwa kłodzkiego i księ-
stwa świdnicko-jaworskiego. W formie wydruków udało się wydać jedynie
tom dotyczący tego pierwszego terytorium, co prawda i ten niepełny, ponie-
waż w niewielkim nakładzie i bez ilustracji, jednak jest to jedyne profesjo-
nalne opracowanie dotyczące barokowej rzeźby śląskiej12. Kolejnego tomu nie
wydano z powodu braku funduszy, jednak zgromadzony materiał jest dostępny
w Instytucie Historii Sztuki UAM.
Przeprowadzone przez profesora badania terenowe pozwoliły przygotować
syntetyczne opracowanie dotyczące rzeźby barokowej na Śląsku, które zostało
opublikowane w 1986 r.13 Dzieło jest pierwszym studium o takim zakresie,
dlatego nie jest wolne od pewnych uproszczeń i luk materiałowych, definiuje
jednak szereg problemów i wyznacza kierunki przyszłych badań. Zawiera
nadto nowe ustalenia szczegółowe (dotyczące chronologii i atrybucji). Praca
ta, podobnie jak rozprawa o architekturze, są do dziś podstawowymi książkami
odnoszącymi się do tej dziedziny. Jako odbiorcy tych publikacji nie możemy
mieć wątpliwości co do tego, że śląski barok był nie tylko domeną badań, ale
i pasją profesora Kalinowskiego14.
Ten entuzjazm był prawdopodobnie powodem napisania popularnonauko-
wej książki w języku niemieckim Barock in Schlesien15, a także monografii Sali
Książęcej w Lubiążu dla coraz liczniej odwiedzających opactwo turystów16.
Zamysł upowszechniania rozpoznanej i podziwianej przez profesora sztuki
12 Katalog rzeźby barokowej na Śląsku, t. 1, Hrabstwo kłodzkie, red. Konstanty Kalinowski,
Poznań 1987.
13 Konstanty Kalinowski, Rzeźba barokowa na Śląsku, Warszawa 1986.
14 Pełna prezentacja dorobku naukowego prof. Konstantego Kalinowskiego, zob. Ryszard Pie-
chowiak, Bibliografia publikacji prof. dr. hab. Konstantego Kalinowskiego, „Artium Quaestiones”
2003, nr 14, s. 15-28.
15 Konstanty Kalinowski, Barock in Schlesien, Munchen 1990.
16 Idem, Sala Książęca opactwa cysterskiego w Lubiążu, Wrocław 2001. Do popularnonau-
kowych prac profesora dopisać trzeba też udział w katalogu wystawy „Opus sacrum” (Zamek
Królewski w Warszawie, 1990).
12
Nowak nj_u> t0 sympozjum odbywało się już w zupełnie innych realiach politycznych,
po zniesieniu żelaznej kurtyny, co jednak dla profesora Kalinowskiego nie
miało decydującego znaczenia, ponieważ organizowane przez niego sympozja
zawsze były wolne od ograniczeń ideologicznych.
W 1978 r., równolegle do sympozjów międzynarodowych, Konstanty Kali-
nowski zainicjował opracowywanie korpusu rzeźby barokowej na Śląsku. Dzięki
jego staraniom temat Katalog rzeźby barokowej na Śląsku włączono w 1980 r.
do międzyresortowego problemu badawczego „Pomniki kultury - źródłem
świadomości narodu”. Profesor był jednym z pierwszych historyków sztuki,
którzy sięgnęli po zewnętrzne pieniądze na prowadzenie swoich badań. Skupił
wokół siebie młodych ludzi, którym zaufał i z którymi dzielił się swoją wiedzą
i doświadczeniem. W latach 1980-1987 zespół wykonał dokumentację foto-
graficzną i opisową rzeźb na terenach dawnego hrabstwa kłodzkiego i księ-
stwa świdnicko-jaworskiego. W formie wydruków udało się wydać jedynie
tom dotyczący tego pierwszego terytorium, co prawda i ten niepełny, ponie-
waż w niewielkim nakładzie i bez ilustracji, jednak jest to jedyne profesjo-
nalne opracowanie dotyczące barokowej rzeźby śląskiej12. Kolejnego tomu nie
wydano z powodu braku funduszy, jednak zgromadzony materiał jest dostępny
w Instytucie Historii Sztuki UAM.
Przeprowadzone przez profesora badania terenowe pozwoliły przygotować
syntetyczne opracowanie dotyczące rzeźby barokowej na Śląsku, które zostało
opublikowane w 1986 r.13 Dzieło jest pierwszym studium o takim zakresie,
dlatego nie jest wolne od pewnych uproszczeń i luk materiałowych, definiuje
jednak szereg problemów i wyznacza kierunki przyszłych badań. Zawiera
nadto nowe ustalenia szczegółowe (dotyczące chronologii i atrybucji). Praca
ta, podobnie jak rozprawa o architekturze, są do dziś podstawowymi książkami
odnoszącymi się do tej dziedziny. Jako odbiorcy tych publikacji nie możemy
mieć wątpliwości co do tego, że śląski barok był nie tylko domeną badań, ale
i pasją profesora Kalinowskiego14.
Ten entuzjazm był prawdopodobnie powodem napisania popularnonauko-
wej książki w języku niemieckim Barock in Schlesien15, a także monografii Sali
Książęcej w Lubiążu dla coraz liczniej odwiedzających opactwo turystów16.
Zamysł upowszechniania rozpoznanej i podziwianej przez profesora sztuki
12 Katalog rzeźby barokowej na Śląsku, t. 1, Hrabstwo kłodzkie, red. Konstanty Kalinowski,
Poznań 1987.
13 Konstanty Kalinowski, Rzeźba barokowa na Śląsku, Warszawa 1986.
14 Pełna prezentacja dorobku naukowego prof. Konstantego Kalinowskiego, zob. Ryszard Pie-
chowiak, Bibliografia publikacji prof. dr. hab. Konstantego Kalinowskiego, „Artium Quaestiones”
2003, nr 14, s. 15-28.
15 Konstanty Kalinowski, Barock in Schlesien, Munchen 1990.
16 Idem, Sala Książęca opactwa cysterskiego w Lubiążu, Wrocław 2001. Do popularnonau-
kowych prac profesora dopisać trzeba też udział w katalogu wystawy „Opus sacrum” (Zamek
Królewski w Warszawie, 1990).
12