DOI Artikel:
Bladowska, Aurelia: Architektura Szpitala Miejskiego w Gdańsku Wrzeszczu
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.43445#0129
budynków szpitalnych przeznaczonych dla dziecięcych pacjentów do zasad
leczenia klimatycznego, a w szczególności terapii światłem słonecznym i świe-
żym powietrzem77. Idea leżakowania przyjęła się w pediatrii tak dobrze, że więk-
szość oddziałów dziecięcych wybudowanych w Niemczech przed drugą wojną
światową zaopatrzono w systemy tarasów78.
II. 17. Budynek oddziału dziecięcego, lata trzydzieste XX w., pocztówka ze zbiorów Krzysztofa
Gryndera
Kolejna, największa w dziejach szpitala rozbudowa, zakończona w 1931 r.,
uwydatniła popularne od lat trzydziestych XX w. dążenie architektury szpi-
talnej do skoncentrowania jak największej liczby jednostek w jednym gma-
chu (il. 18). Nowy budynek oddziału wewnętrznego składał się z północnego,
czteropiętrowego skrzydła z tarasem na dachu, trójkondygnacyjnego skrzydła
zachodniego oraz południowego, tej samej wysokości, połączonego z budyn-
kiem kąpielowym79.
77 Istnieje kilka publikacji, w których Sarason propagował wznoszenie budynków tara-
sowych, m.in. zob. David Sarason, Das Freilufthaus, ein neues Bausystem fur Krankenanstalten
und Wohngebaude: prdmiiert mit dergoldenen medaille vom Internationalen Tuberkulosekongress
in Washington 1908, Munchen 1913; idem, Ein neues Bausystem fur Krankenanstalten und Wohn-
hauser [w:] Deutschen Verein fur offentliche Gesundheitspflege, Braunschwieg 1908, s. 204-208.
78 Budynek gdańskiego oddziału dziecięcego można porównać ze wzniesioną dwa lata
później kliniką dziecięcą szpitala w Essen (według projektu Ernsta Bodę), zob. Murken, Vom
Armenhospital..., s. 222.
79 Koszt budowy oddziału wewnętrznego wyniósł 1 620 000 gdańskich guldenów. Projekt
budynku sporządził Albert Kruger. Do współpracy artystycznej zaproszono architekta Hansa
Reicherta. Całkowity nadzór budowlany podlegał senatorowi do spraw robót publicznych,
dr inż. Hugo Althoffowi. Lokalne kierownictwo budowy objął miejski nadzorca budowlany
Architektura
Szpitala
Miejskiego...
123
leczenia klimatycznego, a w szczególności terapii światłem słonecznym i świe-
żym powietrzem77. Idea leżakowania przyjęła się w pediatrii tak dobrze, że więk-
szość oddziałów dziecięcych wybudowanych w Niemczech przed drugą wojną
światową zaopatrzono w systemy tarasów78.
II. 17. Budynek oddziału dziecięcego, lata trzydzieste XX w., pocztówka ze zbiorów Krzysztofa
Gryndera
Kolejna, największa w dziejach szpitala rozbudowa, zakończona w 1931 r.,
uwydatniła popularne od lat trzydziestych XX w. dążenie architektury szpi-
talnej do skoncentrowania jak największej liczby jednostek w jednym gma-
chu (il. 18). Nowy budynek oddziału wewnętrznego składał się z północnego,
czteropiętrowego skrzydła z tarasem na dachu, trójkondygnacyjnego skrzydła
zachodniego oraz południowego, tej samej wysokości, połączonego z budyn-
kiem kąpielowym79.
77 Istnieje kilka publikacji, w których Sarason propagował wznoszenie budynków tara-
sowych, m.in. zob. David Sarason, Das Freilufthaus, ein neues Bausystem fur Krankenanstalten
und Wohngebaude: prdmiiert mit dergoldenen medaille vom Internationalen Tuberkulosekongress
in Washington 1908, Munchen 1913; idem, Ein neues Bausystem fur Krankenanstalten und Wohn-
hauser [w:] Deutschen Verein fur offentliche Gesundheitspflege, Braunschwieg 1908, s. 204-208.
78 Budynek gdańskiego oddziału dziecięcego można porównać ze wzniesioną dwa lata
później kliniką dziecięcą szpitala w Essen (według projektu Ernsta Bodę), zob. Murken, Vom
Armenhospital..., s. 222.
79 Koszt budowy oddziału wewnętrznego wyniósł 1 620 000 gdańskich guldenów. Projekt
budynku sporządził Albert Kruger. Do współpracy artystycznej zaproszono architekta Hansa
Reicherta. Całkowity nadzór budowlany podlegał senatorowi do spraw robót publicznych,
dr inż. Hugo Althoffowi. Lokalne kierownictwo budowy objął miejski nadzorca budowlany
Architektura
Szpitala
Miejskiego...
123