DOI Artikel:
Kudelska, Dorota: W Kazimierzu o miejscach rzeczywistych i wyobrażonych
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.27562#0329
OMÓWIENIA
RECENZJE
ROCZNIKI HUMANISTYCZNE
Tom XLVII, zeszyt 4 - 1999
DOROTA KUDELSKA
Lublin
W KAZIMIERZU
O MIEJSCACH RZECZYWISTYCH I WYOBRAŻONYCH
W dniach 4-6 czerwca 1998 r. odbyło się w Kazimierzu nad Wisłą szóste już
seminarium metodologiczne zorganizowane przez Katedrę Teorii Sztuki i Doktryn
Artystycznych KUL oraz lubelski oddział Stowarzyszenia Historyków Sztuki. Jego
temat Miejsce rzeczywiste - miejsce wyobrażone, zgromadził różnorodne naukowo
grono, reprezentujące wiele ośrodków uniwersyteckich (historycy i teoretycy sztuki,
etnografowie, historycy literatury). Charakter tematu pozwolił na rozmaite pojęcie
miejsca: jako kategorii w przestrzeni fizycznej, kategorii wyobraźni autora i odbior-
ców dzieła czy wreszcie jako rozmaitych kreacji toposów - trwałych symboli obrazo-
wych. Uczestnicy seminarium zaproszeni zostali do wędrówki po bardzo rozległych
rejonach w przestrzeni i czasie. Wprowadzenie teoretyczne dały dwa referaty: Elżbie-
ty Wolickiej i Marii Poprzęckiej. W pierwszym autorka omówiła filozoficzno-reto-
ryczne tradycje przywoływania kategorii miejsca w rzeczywistości fizycznej i trans-
cendentnej. Z kolei Maria Poprzęcka, zastanawiając się nad sposobami „oswajania”
dzieł sztuki poprzez znajdowanie im właściwego, a więc możliwie precyzyjnie wy-
znaczonego miejsca wśród innych dzieł sztuki, poruszyła zarówno problemy czysto
teoretyczne (określiła siatkę podstawowych terminów będących zazwyczaj ramami
odniesień), jak praktyczne - dotyczące funkcjonowania obiektów w zmieniających
swe oblicze galeriach muzealnych.
Pozostałe referaty - najogólniej rzecz biorąc - można podzielić na dwie grupy:
pierwsze, to takie, w których istotne dla rozwijanej myśli jest przede wszystkim
konkretne miejsce historycznie i geograficznie określone (np. powstania lub istnienia
dzieła, działalności autora), dla drugich najistotniejsze jest zainteresowanie geografią
świata wewnątrz dzieła i sensami wynikającymi z jej ukształtowania. Taki schema-
tyczny podział można jednak przyjąć jedynie z tym zastrzeżeniem, że oba typy poj-
mowania miejsca będą się na różne sposoby przenikać i wielorako uzupełniać.
Elżbieta Grabska omawiając dwie książki związane z Wenecją - historyka sztuki
Mario Praza The House Beautiful i dominikanina Lrancesco Colonny Hipnerotoma-
chię Poliphili - wprowadziła słuchaczy do domu teoretyka i znawcy dzieł sztuki
wypełnionego nie tylko wyjątkowymi, starannie dobranymi przedmiotami, lecz stwa-
rzanego także przez związki intelektualne zachodzące między nimi, między wnętrzem
a jedynym w swoim rodzaju widokiem z okien, między niepowtarzalnym, aluzyjnym
RECENZJE
ROCZNIKI HUMANISTYCZNE
Tom XLVII, zeszyt 4 - 1999
DOROTA KUDELSKA
Lublin
W KAZIMIERZU
O MIEJSCACH RZECZYWISTYCH I WYOBRAŻONYCH
W dniach 4-6 czerwca 1998 r. odbyło się w Kazimierzu nad Wisłą szóste już
seminarium metodologiczne zorganizowane przez Katedrę Teorii Sztuki i Doktryn
Artystycznych KUL oraz lubelski oddział Stowarzyszenia Historyków Sztuki. Jego
temat Miejsce rzeczywiste - miejsce wyobrażone, zgromadził różnorodne naukowo
grono, reprezentujące wiele ośrodków uniwersyteckich (historycy i teoretycy sztuki,
etnografowie, historycy literatury). Charakter tematu pozwolił na rozmaite pojęcie
miejsca: jako kategorii w przestrzeni fizycznej, kategorii wyobraźni autora i odbior-
ców dzieła czy wreszcie jako rozmaitych kreacji toposów - trwałych symboli obrazo-
wych. Uczestnicy seminarium zaproszeni zostali do wędrówki po bardzo rozległych
rejonach w przestrzeni i czasie. Wprowadzenie teoretyczne dały dwa referaty: Elżbie-
ty Wolickiej i Marii Poprzęckiej. W pierwszym autorka omówiła filozoficzno-reto-
ryczne tradycje przywoływania kategorii miejsca w rzeczywistości fizycznej i trans-
cendentnej. Z kolei Maria Poprzęcka, zastanawiając się nad sposobami „oswajania”
dzieł sztuki poprzez znajdowanie im właściwego, a więc możliwie precyzyjnie wy-
znaczonego miejsca wśród innych dzieł sztuki, poruszyła zarówno problemy czysto
teoretyczne (określiła siatkę podstawowych terminów będących zazwyczaj ramami
odniesień), jak praktyczne - dotyczące funkcjonowania obiektów w zmieniających
swe oblicze galeriach muzealnych.
Pozostałe referaty - najogólniej rzecz biorąc - można podzielić na dwie grupy:
pierwsze, to takie, w których istotne dla rozwijanej myśli jest przede wszystkim
konkretne miejsce historycznie i geograficznie określone (np. powstania lub istnienia
dzieła, działalności autora), dla drugich najistotniejsze jest zainteresowanie geografią
świata wewnątrz dzieła i sensami wynikającymi z jej ukształtowania. Taki schema-
tyczny podział można jednak przyjąć jedynie z tym zastrzeżeniem, że oba typy poj-
mowania miejsca będą się na różne sposoby przenikać i wielorako uzupełniać.
Elżbieta Grabska omawiając dwie książki związane z Wenecją - historyka sztuki
Mario Praza The House Beautiful i dominikanina Lrancesco Colonny Hipnerotoma-
chię Poliphili - wprowadziła słuchaczy do domu teoretyka i znawcy dzieł sztuki
wypełnionego nie tylko wyjątkowymi, starannie dobranymi przedmiotami, lecz stwa-
rzanego także przez związki intelektualne zachodzące między nimi, między wnętrzem
a jedynym w swoim rodzaju widokiem z okien, między niepowtarzalnym, aluzyjnym