DOI Heft:
II. Z dziejów malarstwa
DOI Artikel:Mroczko, Teresa: Geneza ikonografii Apokalipsy wrocławskiej
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.13395#0061
54
TERESA MROCZKO
ШЁЯЯВ
9. Otwarcie siódmej pieczęci, Siedem aniołów z trąbami i Anioł
z kadzielnicą (Ap. VIII, 2-7). Apokalipsa, rkps z Cambrai (fol. 14)
Fot. Bibliothèque Nationale w Paryżu
Najstarsze Apokalipsy anglo-francuskie
Przedmiotem dalszego zainteresowania pozostaje więc wyróżniona przez Freyhana najstarsza grupa
Apokalips anglo-francuskich, licząca dwa rękopisy: Ms. 524 Pierpont Morgan Library, który może być
prototypem, oraz Bodl. Auct. D. 4.17, który może być współczesną kopią15. Oba te egzemplarze po-
siadały tę samą ilość rniniatur o tematyce apokaliptycznej16, umieszczonych po dwie na każdej stronie,
verso i recto. Tekst w formie łacińskich podpisów zaczerpniętych z glos Berangaudusa wypełnia w nich
wolną przestrzeń pomiędzy figurami obrazka bądź umieszczony jest na osobnych kartuszach. Trzeba tu
przypomnieć, iż, o ile pochodzenie egzemplarza z Bodleian Library jest niezaprzeczalnie angielskie, to
nie można tego stwierdzić z pewnością co do rękopisu z kolekcji Morgana. Choć zarówno James, jak
i Freyhan uważają go za produkt angielski17, to jednak poprzednio rękopis ów znajdował się w prywat-
15 Freyhan, op. cit., s. 218.
16 W rękopisie z Bodleian Lib*ry brakuje obecnie czterech miniatur: Anioła szóstego, Siódmego anioła z czaszą, Anioła
i nierządnicy oraz Niewiasty na bestii.
17 James, op. cit., s. 3; Freyhan (op. cit., s. 236 i n.) łączy go z pierwszymi czterema miniaturami z Żywota Iw. Edwarda
z Biblioteki Uniwersyteckiej w Cambridge (Ms. Ее. 3, 359), napisanego w skryptorium St. Albans. Autor Żywota był skryp-
torem i iluminatorem w jednej osobie, pisał po francusku:
Ne sevent en purtraiture
Figurée apertement
L'ai eu cest livre présent;
On sam zadedykował Żywot Eleonorze, królowej Anglii:
En votre garantie met
Ke pur vus ai fait cet livret
TERESA MROCZKO
ШЁЯЯВ
9. Otwarcie siódmej pieczęci, Siedem aniołów z trąbami i Anioł
z kadzielnicą (Ap. VIII, 2-7). Apokalipsa, rkps z Cambrai (fol. 14)
Fot. Bibliothèque Nationale w Paryżu
Najstarsze Apokalipsy anglo-francuskie
Przedmiotem dalszego zainteresowania pozostaje więc wyróżniona przez Freyhana najstarsza grupa
Apokalips anglo-francuskich, licząca dwa rękopisy: Ms. 524 Pierpont Morgan Library, który może być
prototypem, oraz Bodl. Auct. D. 4.17, który może być współczesną kopią15. Oba te egzemplarze po-
siadały tę samą ilość rniniatur o tematyce apokaliptycznej16, umieszczonych po dwie na każdej stronie,
verso i recto. Tekst w formie łacińskich podpisów zaczerpniętych z glos Berangaudusa wypełnia w nich
wolną przestrzeń pomiędzy figurami obrazka bądź umieszczony jest na osobnych kartuszach. Trzeba tu
przypomnieć, iż, o ile pochodzenie egzemplarza z Bodleian Library jest niezaprzeczalnie angielskie, to
nie można tego stwierdzić z pewnością co do rękopisu z kolekcji Morgana. Choć zarówno James, jak
i Freyhan uważają go za produkt angielski17, to jednak poprzednio rękopis ów znajdował się w prywat-
15 Freyhan, op. cit., s. 218.
16 W rękopisie z Bodleian Lib*ry brakuje obecnie czterech miniatur: Anioła szóstego, Siódmego anioła z czaszą, Anioła
i nierządnicy oraz Niewiasty na bestii.
17 James, op. cit., s. 3; Freyhan (op. cit., s. 236 i n.) łączy go z pierwszymi czterema miniaturami z Żywota Iw. Edwarda
z Biblioteki Uniwersyteckiej w Cambridge (Ms. Ее. 3, 359), napisanego w skryptorium St. Albans. Autor Żywota był skryp-
torem i iluminatorem w jednej osobie, pisał po francusku:
Ne sevent en purtraiture
Figurée apertement
L'ai eu cest livre présent;
On sam zadedykował Żywot Eleonorze, królowej Anglii:
En votre garantie met
Ke pur vus ai fait cet livret