DOI Heft:
II. Z dziejów malarstwa
DOI Artikel:Mroczko, Teresa: Geneza ikonografii Apokalipsy wrocławskiej
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.13395#0106
GENEZA IKONOGRAFII APOKALIPSY WROCŁAWSKIEJ
99
[r^fnjtflcqlH
тагстгфпс!
traam- I
mi
b
56. Godzina żęcia (Др. XIV, 14—16)
a. Bi'We Moralisée, rkps z Londynu (fragment fol. 139)
b. Apokalipsa anglo-francuska, rkps z Paryża (fragment fol. 28 v°)
Fot. Bibliothèque Nationale w Paryżu
oraz konie we krwi u bram miasta w Historii o Chrystusie jako żeńcy, wiernie ilustrują tekst Apokalipsy.
Jedynie trzecia scena, w której drugi anioł wylewa czaszę na morze, godna jest uwagi. W obu cyklach
na morzu widoczne są głowy ludzi, lecz tekst Apokalipsy nie wspomina tu o ludziach, tylko o stworze-
niach żyjących w morzu. Podobieństwo jednego motywu nie pozwala jednak wnioskować o wpływie
komentarza Aleksandra na Apokalipsy anglo-francuskie.
Ikonografia najstarszych Apokalips anglo-francuskich
Uwagi te nie mają, oczywiście, na celu przedstawienia całości tak złożonego problemu, jak geneza
ikonografii Apokalips anglo-francuskich, tym bardziej że dotychczasowe, obfite zresztą badania baczniej
śledziły ich ewolucję niż pochodzenie motywów. Ten tak specyficzny i jednolity już w momencie
powstania cykl wywodzi się jednakże z dwu przynajmniej źródeł. Jednym z nich są tradycje typu wło-
skiego, od którego Apokalipsy anglo-francuskie różnią się przede wszystkim ilością miniatur. Typ włoski
liczy od około czterdziestu do pięćdziesięciu paru obrazów, gdy Apokalipsy anglo-francuskie prezentują
od siedemdziesięciu pięciu do osiemdziesięciu dwóch, nie licząc dodanych do nich scen z życia św. Jana.
99
[r^fnjtflcqlH
тагстгфпс!
traam- I
mi
b
56. Godzina żęcia (Др. XIV, 14—16)
a. Bi'We Moralisée, rkps z Londynu (fragment fol. 139)
b. Apokalipsa anglo-francuska, rkps z Paryża (fragment fol. 28 v°)
Fot. Bibliothèque Nationale w Paryżu
oraz konie we krwi u bram miasta w Historii o Chrystusie jako żeńcy, wiernie ilustrują tekst Apokalipsy.
Jedynie trzecia scena, w której drugi anioł wylewa czaszę na morze, godna jest uwagi. W obu cyklach
na morzu widoczne są głowy ludzi, lecz tekst Apokalipsy nie wspomina tu o ludziach, tylko o stworze-
niach żyjących w morzu. Podobieństwo jednego motywu nie pozwala jednak wnioskować o wpływie
komentarza Aleksandra na Apokalipsy anglo-francuskie.
Ikonografia najstarszych Apokalips anglo-francuskich
Uwagi te nie mają, oczywiście, na celu przedstawienia całości tak złożonego problemu, jak geneza
ikonografii Apokalips anglo-francuskich, tym bardziej że dotychczasowe, obfite zresztą badania baczniej
śledziły ich ewolucję niż pochodzenie motywów. Ten tak specyficzny i jednolity już w momencie
powstania cykl wywodzi się jednakże z dwu przynajmniej źródeł. Jednym z nich są tradycje typu wło-
skiego, od którego Apokalipsy anglo-francuskie różnią się przede wszystkim ilością miniatur. Typ włoski
liczy od około czterdziestu do pięćdziesięciu paru obrazów, gdy Apokalipsy anglo-francuskie prezentują
od siedemdziesięciu pięciu do osiemdziesięciu dwóch, nie licząc dodanych do nich scen z życia św. Jana.