Rocznik Historii Sztuki (7.1969)

268 JERZY ŁOZIŃSKI

1. Stan prac nad inwentaryzacją zabytków sztuki w Polsce w polowie 1967 r.

charakterystykę historyczno-geograficznego i artystycznego oblicza regionu. Materiał ilustracyjny Kata-
logu miał ukazywać jedynie wybór najlepszych zabytków, a zamiast pełnej dokumentacji pomiarowej
wprowadzono do tekstu planiki tylko bardziej skomplikowanych budowli. Tak ukształtowany model
Katalogu nie posiadał żadnego wzorca wśród obcych wydawnictw z zakresu inwentaryzacji zabytków;
od klasycznego Handbuch Dehia był — nie mówiąc już o dodaniu części ilustracyjnej —• o wiele peł-
niejszy (uwzględniane miały być zasadniczo wszystkie zabytki poza zbiorami muzealnymi i prywatnymi)
i bardziej szczegółowy w zakresie informacji, pomijał jednak uwagi o artystycznym charakterze obiektów
i oceny wartościujące.

Pierwszy okres prac, w którym opublikowano w 27 zeszytach powiatowych, a następnie w dwóch
tomach zbiorczych zabytki województw krakowskiego i łódzkiego oraz po jednym zeszycie z woje-
wództw poznańskiego i szczecińskiego, podsumowała zorganizowana w r. 1954 przez Komitet Teorii
i Historii Sztuki PAN oraz Państwowy Instytut Sztuki konferencja naukowa, specjalnie sprawom in-
wentaryzacji poświęcona3. Przedstawione na niej zasady opracowania Katalogu i omówione krytycznie

3 B. Wolff, Konferencj a w sprawie inwentaryzacji zabytków, „Biul. Hist. Szt.", t. 14, 1954, nr 3, s. 359—366; Łoziński,
Inwentaryzacja zabytków..., tamże; recenzje dwóch pierwszych tomów Katalogu zabytków, oprać. K. Estreicher, W. Ta-
tarkiewicz, A. Gieysztor i S. Kozakiewicz, tamże, s. 348—358.