290
JERZY ŁOZIŃSKI
30. Powidz. Madonna z Dzieciątkiem, 31. Kurkocin. Madonna Tronująca, pierwsza polowa XIV w.
około 1370—1380
grupy kościołów, ujawniły się i inne zespoły dekoracji stiukowych XVII wieku w Wielkopolsce (Mchy,
Pępowo, Opalenica, Domaniew) czy w Kielecczyźnie (Nowy Korczyn, Chełmce, Brzeziny, Cmińsk,
Koniemłoty, Nowa Słupia, Waśniów), a także ich sieciowo-żebrowe przykłady na Śląsku Opolskim
(m. in. Kujawy, Szymiszów, Lasocice). Na tym ostatnim terenie wzrosła też ilość znanych przykładów
późiiorenesansowych zwieńczeń attykowych41.
W zakresie bardzo zróżnicowanej architektury sakralnej epoki Wazów wprowadził Katalog ponadto
w krąg zainteresowań szereg tak ważnych obiektów, jak m. in. kościoły : w Zebrzydowicach, Skarży-
cach k. Zawiercia (całkowicie dotąd pomijany —■ ryc. 4), parafialny w Nowym Korczynie (ryc. 5),
w Skarżysku Kościelnym, dominikański w Gidlach (przy okazji ujawnione zostało nazwisko architekta),
parafialny w Koniecpolu (w czasie ostatniej inwentaryzacji precyzyjniej zadatowany, przy czym wypły-
nęło tu również imię muratora) czy wreszcie łączące się w ciekawą grupę kościoły w Jedlińsku (I faza),
Wysokim Kole i Tarłowie42. Z nieco późniejszych obiektów warto może wspomnieć kościół w Opolu
Lubelskim czy w Gościęcinie na Śląsku.
41 Рог. T. Chrzanowski, Budownictwo kokielne na Śląsku Opolskim 1550—1650, „Biul. Hist. Szt.", t. 29, 1967,
nr 4, s. 571—576
42 -yj Tarłowie i Jedlińsku występują m. in. wtopione kolumny o charakterystycznych jońskich głowicach, powtarza-
jących się, podobnie jak i typ tarłowskich sztukaterii z kaplicy Pana Jezusa, w Domku Loretańskim w Gołębiu oraz w kaplicy
Matki Boskiej Różańcowej przy farze w Kazimierzu Dolnym (błędnie dotąd datowanej na r. 1631 ; właściwą datę — r. 1653 —
odnalazł H. Rutkowski, Kazimierz Dolny, Warszawa 1965, s. 33).
JERZY ŁOZIŃSKI
30. Powidz. Madonna z Dzieciątkiem, 31. Kurkocin. Madonna Tronująca, pierwsza polowa XIV w.
około 1370—1380
grupy kościołów, ujawniły się i inne zespoły dekoracji stiukowych XVII wieku w Wielkopolsce (Mchy,
Pępowo, Opalenica, Domaniew) czy w Kielecczyźnie (Nowy Korczyn, Chełmce, Brzeziny, Cmińsk,
Koniemłoty, Nowa Słupia, Waśniów), a także ich sieciowo-żebrowe przykłady na Śląsku Opolskim
(m. in. Kujawy, Szymiszów, Lasocice). Na tym ostatnim terenie wzrosła też ilość znanych przykładów
późiiorenesansowych zwieńczeń attykowych41.
W zakresie bardzo zróżnicowanej architektury sakralnej epoki Wazów wprowadził Katalog ponadto
w krąg zainteresowań szereg tak ważnych obiektów, jak m. in. kościoły : w Zebrzydowicach, Skarży-
cach k. Zawiercia (całkowicie dotąd pomijany —■ ryc. 4), parafialny w Nowym Korczynie (ryc. 5),
w Skarżysku Kościelnym, dominikański w Gidlach (przy okazji ujawnione zostało nazwisko architekta),
parafialny w Koniecpolu (w czasie ostatniej inwentaryzacji precyzyjniej zadatowany, przy czym wypły-
nęło tu również imię muratora) czy wreszcie łączące się w ciekawą grupę kościoły w Jedlińsku (I faza),
Wysokim Kole i Tarłowie42. Z nieco późniejszych obiektów warto może wspomnieć kościół w Opolu
Lubelskim czy w Gościęcinie na Śląsku.
41 Рог. T. Chrzanowski, Budownictwo kokielne na Śląsku Opolskim 1550—1650, „Biul. Hist. Szt.", t. 29, 1967,
nr 4, s. 571—576
42 -yj Tarłowie i Jedlińsku występują m. in. wtopione kolumny o charakterystycznych jońskich głowicach, powtarza-
jących się, podobnie jak i typ tarłowskich sztukaterii z kaplicy Pana Jezusa, w Domku Loretańskim w Gołębiu oraz w kaplicy
Matki Boskiej Różańcowej przy farze w Kazimierzu Dolnym (błędnie dotąd datowanej na r. 1631 ; właściwą datę — r. 1653 —
odnalazł H. Rutkowski, Kazimierz Dolny, Warszawa 1965, s. 33).