Rocznik Historii Sztuki (10.1974)

52

JAN STĘSZEWSKI

WESELNE
1





[OBRZĘDOWE]

PYTACKIE





WYWODNE





DO CEPOWIN





----



[INNE]

KRAKOWIAKI





— - - —

KRZESANE



PO RAZIE - WIECZNA



PO DWA



PO TRZY



TRZY A RAZ



PO CZTERY



мама

WIERCHOWE
1



KRÓTKIE
DŁUGIE





[IMPORTY]
I

SŁOWACKIE

SPISKIE

ORAWSKIE

Г—-

ZIELONE

I

DO ZBÓJNICKIEGO
DO GÓRALSKIEGO

[INNE TANCE]
I

POLKA
WALC

DO ZBÓJNICKIEGO

MARSZE: CHAŁUBIŃSKIEGO

MADZIAR = PRZYWITALNA
JAWORZYŃSKI

OZWODNE: EJ, JANICKU SERDECKO

KRZESANE
ZIELONA

[OKREŚLENIA DODATKOWE, IDENTYFIKUJĄCE NUTY, CZASEM WYSTĘPUJĄ SAMODZIELNIE пр.]Г
SABAŁOWA, STAROŚWIECKA, WIECZNA, W LESIE GRZYBY

[al NAZWISKA:] SABAŁOWA , KUBIŃCOWA, CHOTARSKIEGO, ....

[Ь/ MIEJSCOWOŚCI:] KOŚCIELIŚCIAŃSKA, ZĘBIAŃSKA, ZAKOPIAŃSKA, ....

[С/ DAWNOŚĆ:] STAROŚWIECKA, STARODAWNA, ZE STAREJ,

[dl INCIPIT:] KACMORECKA, W LESIE GRZYBY, ....

[ë/ INNE:] DO BITKI, PASTERSKA, JUHASKA, BACIARSKA, ....

14. Podhale

odnosi się do grupy śpiewów wykonywanych na polu; związek funkcjonalny, jeśli nie genetyczny nawet
z kurpiowską nazwą i pojęciem polne pieśnie jest ewidentny22. W przypadku związku genetycznego świad-
czyłoby to o dawności kategorii śpiewów wykonywanych poza obrzędem, poza domem, pod gołym
niebem. Za pewnik można uważać, że wiele kategorii „ludowego pola semantycznego" w zakresie muzyki
jest znacznie starszych od materiału albo przynajmniej jego części, do którego się odnoszą23. Stąd przypusz-
czalnie płynie plastyczność i niejednorodność morfologiczna wyróżnianych przez lud grup. Z drugiej
strony omawiane systemy pojęciowe wykazują także pewną dynamiczność.

Ludowe porządki muzyczne i odpowiadające im nazwy odnoszą się do specyficznej, abstrakcyjnej,
niematerialnej strony kultury artystycznej wsi. Lecz może właśnie dlatego są one godne uwagi, gdyż

22 L. Haupt, J.E. Schmaler, Volkslieder der Wenden in der Ober-und Nieder-Lausitz, t. 1—2, Grimma 1841—1843.

23 Obserwację zdają się potwierdzać nazwy spotykane u Słowian Wschodnich i Południowych, por. пр. C. Rihtman,
Polifonii ohlici v narodnoj muzici Bosne i Hercegovine, „Bilten Instituta za Proueavanje Folklora u Sarajevu", Sarajevo 1: 1951,
s. 7—16 (w szczególności s. И п.: Naziulje); por. też referat R. Kacarovej wygłoszony w kwietniu 1971 r. w Bied, Jugosławia,
na temat nazewnictwa bułgarskiego. Szczegółowsze studia porównawcze problemu u Słowian wymagają jednak przygotowania
językoznawczego, zwłaszcza historycznego. - -