DOI Artikel:
Łazicka, Małgorzata: Tańce chłopskie w twórczości graficznej Sebalda Behama w kontekście historycznym, społecznym i kulturowym
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.29589#0204
198
MAŁGORZATA ŁAZICKA
11.2.10 11.2.11 11.2.12
II. 2.1-2.12 Sebald Beham, Wesele chłopskie, 1537, cykl dwunastu miedziorytów, każdy ok. 48 x 35 mm,
Warszawa, Biblioteka Uniwersytecka w Warszawie, Gabinet Rycin
Późniejsza wersja Odpustu została wykonana przez Sebalda na podstawie ryciny Barthela55. Zastrze-
gając sobie niejako prawa autorskie do kopiowania kompozycji lub próbując przywrócić jej pierwotny
kształt, Sebald usunął elementy dodane przez Schóna, co poskutkowało zatraceniem spójności pomiędzy
poszczególnymi partiami obrazu a przytaczanymi fragmentami wiersza56. Powiązanie tekstu z obrazem
w pierwszej wersji było na tyle swobodne, że w drugim wydaniu artysta mógł pozwolić sobie na zamia-
nę miejsca poszczególnych strof. Intencją Behama było podkreślenie złośliwości kierowanych przeciwko
katolickim duchownym i uwypuklenie prostackich nałogów, zaliczanych do siedmiu grzechów głównych,
takich jak gula (łac. nieumiarkowanie w jedzeniu i piciu) czy luxuria (łac. nieczystość, rozwiązłość), ści-
śle powiązanych ze świętowaniem na wsi. Z drugiej jednak strony rytownik nie zrezygnował całkowicie
z tekstu, prawdopodobnie ze względu na oczekiwania publiczności oraz przyjętą obszerną strukturę dzieła
55 Pauli 1901, 1247; H. s. 257; Rottinger, op. cit., s. 3.
56 Stewart, Before Bruegel...,, s. 152; Rottinger, op. cit., s. 4.
MAŁGORZATA ŁAZICKA
11.2.10 11.2.11 11.2.12
II. 2.1-2.12 Sebald Beham, Wesele chłopskie, 1537, cykl dwunastu miedziorytów, każdy ok. 48 x 35 mm,
Warszawa, Biblioteka Uniwersytecka w Warszawie, Gabinet Rycin
Późniejsza wersja Odpustu została wykonana przez Sebalda na podstawie ryciny Barthela55. Zastrze-
gając sobie niejako prawa autorskie do kopiowania kompozycji lub próbując przywrócić jej pierwotny
kształt, Sebald usunął elementy dodane przez Schóna, co poskutkowało zatraceniem spójności pomiędzy
poszczególnymi partiami obrazu a przytaczanymi fragmentami wiersza56. Powiązanie tekstu z obrazem
w pierwszej wersji było na tyle swobodne, że w drugim wydaniu artysta mógł pozwolić sobie na zamia-
nę miejsca poszczególnych strof. Intencją Behama było podkreślenie złośliwości kierowanych przeciwko
katolickim duchownym i uwypuklenie prostackich nałogów, zaliczanych do siedmiu grzechów głównych,
takich jak gula (łac. nieumiarkowanie w jedzeniu i piciu) czy luxuria (łac. nieczystość, rozwiązłość), ści-
śle powiązanych ze świętowaniem na wsi. Z drugiej jednak strony rytownik nie zrezygnował całkowicie
z tekstu, prawdopodobnie ze względu na oczekiwania publiczności oraz przyjętą obszerną strukturę dzieła
55 Pauli 1901, 1247; H. s. 257; Rottinger, op. cit., s. 3.
56 Stewart, Before Bruegel...,, s. 152; Rottinger, op. cit., s. 4.