DOI Artikel:
Łazicka, Małgorzata: Tańce chłopskie w twórczości graficznej Sebalda Behama w kontekście historycznym, społecznym i kulturowym
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.29589#0208
202
MAŁGORZATA ŁAZ1CKA
II. 4.7
II. 4.8
II. 4.10
II. 4.1 -^4.10 Sebald Beham, Wesele chłopskie / Dwanaście miesięcy, 1546-1547,
cykl dziesięciu miedziorytów, każdy ok. 50 x 72 mm,
Londyn, British Museum, Prints & Drawings Department
370 x 1160 mm62. Miedziorytnicze cykle przedstawiające tańce chłopskie powstały w latach 1537-1547
we Frankfurcie.
Pierwszy cykl, zatytułowany Wesele chłopskie, składa się z dwunastu miedziorytów, opatrzonych
w górnej części monogramem HsB i numeracją od 1 do 12, na ostatniej odbitce widnieje data 1537. Serię
otwiera rycina z dwoma muzykantami: dudziarzem i flecistą (il. 2.1). Kolejne odbitki ukazują osiem par
chłopskich, trzymających się za ręce, kroczących i podskakujących w rozmaitych figurach tanecznych
(il. 2.2-2.9). Na dziewiątej rycinie widoczne są skutki nadmiernego jedzenia i picia alkoholu (il 2.9).
Konsekwencje biesiadowania ukazują trzy końcowe sceny, rozgrywające się „za płotem”63. Dziesiąta
rycina przedstawia parę kochanków przyłapanych na gorącym uczynku przez kobietę w czepcu (il. 2.10).
Jej nakrycie głowy wskazuje, że jest ona mężatką, a zatem, scena przedstawia zdradę małżeńską, czego
potwierdzeniem jest napis: „Fin ich dich do” (Przyłapałam cię), umieszczony na banderoli w prawym
górnym rogu64.
Kolejny miedzioryt również ukazuje miłosną parę i scenę zazdrości (il. 2.11). Tym razem kochanków
podgląda zza płotu starsza kobieta. Jej życzenie wyrażone zostało w napisie na banderoli: „Ich will auch
mit” (Ja też chcę). Ta scena ma swoją analogię w piętnastowiecznej sztuce karnawałowej, w której jeden
z bohaterów chwali się swoimi przygodami seksualnymi, używając słowa „lala” jako metafory fallusa.
62 Tej wielkości jest drzeworyt z czterech klocków, Wielki odpust chłopski (Das grosse Kirchweihfest, Pauli 1901, 1245;
H. s. 255; B. 168-[V] (245), o wymiarach ok. 364 x 1156 mm.
63 Raupp, op. cit., s. 187.
64 Stewart, Before Bruegel..., s. 282.
MAŁGORZATA ŁAZ1CKA
II. 4.7
II. 4.8
II. 4.10
II. 4.1 -^4.10 Sebald Beham, Wesele chłopskie / Dwanaście miesięcy, 1546-1547,
cykl dziesięciu miedziorytów, każdy ok. 50 x 72 mm,
Londyn, British Museum, Prints & Drawings Department
370 x 1160 mm62. Miedziorytnicze cykle przedstawiające tańce chłopskie powstały w latach 1537-1547
we Frankfurcie.
Pierwszy cykl, zatytułowany Wesele chłopskie, składa się z dwunastu miedziorytów, opatrzonych
w górnej części monogramem HsB i numeracją od 1 do 12, na ostatniej odbitce widnieje data 1537. Serię
otwiera rycina z dwoma muzykantami: dudziarzem i flecistą (il. 2.1). Kolejne odbitki ukazują osiem par
chłopskich, trzymających się za ręce, kroczących i podskakujących w rozmaitych figurach tanecznych
(il. 2.2-2.9). Na dziewiątej rycinie widoczne są skutki nadmiernego jedzenia i picia alkoholu (il 2.9).
Konsekwencje biesiadowania ukazują trzy końcowe sceny, rozgrywające się „za płotem”63. Dziesiąta
rycina przedstawia parę kochanków przyłapanych na gorącym uczynku przez kobietę w czepcu (il. 2.10).
Jej nakrycie głowy wskazuje, że jest ona mężatką, a zatem, scena przedstawia zdradę małżeńską, czego
potwierdzeniem jest napis: „Fin ich dich do” (Przyłapałam cię), umieszczony na banderoli w prawym
górnym rogu64.
Kolejny miedzioryt również ukazuje miłosną parę i scenę zazdrości (il. 2.11). Tym razem kochanków
podgląda zza płotu starsza kobieta. Jej życzenie wyrażone zostało w napisie na banderoli: „Ich will auch
mit” (Ja też chcę). Ta scena ma swoją analogię w piętnastowiecznej sztuce karnawałowej, w której jeden
z bohaterów chwali się swoimi przygodami seksualnymi, używając słowa „lala” jako metafory fallusa.
62 Tej wielkości jest drzeworyt z czterech klocków, Wielki odpust chłopski (Das grosse Kirchweihfest, Pauli 1901, 1245;
H. s. 255; B. 168-[V] (245), o wymiarach ok. 364 x 1156 mm.
63 Raupp, op. cit., s. 187.
64 Stewart, Before Bruegel..., s. 282.