Rocznik Muzeum Narodowego w Warszawie (10.1966)

1. Portret chłopca, poł. II w. n.e. Warszawa
MN nr inw. 127191

stający dęba mały konik o barwie ciemnobrązowej. Jest on oddany w bardzo realistyczny spo-
sób, z przednimi nogami ułożonymi prawie poziomo, z widocznym lewym okiem, z gładko
uczesaną grzywą i podniesionym ogonem. Na specjalną uwagę zasługuje silne wygięcie grzbietu,
co jest manierą malarską widoczną w wizerunkach tego zwierzęcia na malowidłach katakumb
rzymskich4.

Sposób malowania portretu jest na ogół staranny. Wyjątek stanowią włosy, gdzie farby są
nałożone bardzo grubo i nierówno, oraz tło z lewej strony twarzy. Ślady pociągnięć pędzla
wyraźne są we włosach, na szyi oraz w tle ponad głową i z prawej jej strony.

4 Identyczny w sposobie malowania wizerunek konika (lecz stojącego na czterech nogach) znajduje się w ka-
takumbach ŚW. Kaliksta w Rzymie, por. Cabrol-Leclercą, Dictionnaire d'archeologie chretienne et de
liturgie, t. m/l, Paris 1913, s. 1291, il. 2769.

15