DOI Heft:
Część I. Museum / Part I. The Museum
DOI Artikel:Danielewicz, Iwona: Galeria Sztuki XIX Wieku
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.45360#0040
linia polskiego portretu. Po Matejce malarstwo historyczne wyczerpało się, albo uległo znaczą-
cym przeobrażeniom, czego przykładów dostarczają dzieła Malczewskiego czy Wyspiańskiego
eksponowane w kolejnych salach.
Dalej prześledzić można bogactwo i nawarstwianie się róźnoi odnych wpływów i koncep-
cji estetycznych drugiej połowy XIX wieku. Dawna sala malarstwa akademickiego została
poświęcona dwóm zjawiskom: europejskiemu akademizmowi i szkole monachijskiej w jej
polskiej redakcji. Akademizm ówczesnej doby zachował dominującą pozycję w większości
krajów europejskich. Brak wyższej uczelni artystycznej w Polsce (Wojciecha Get sona Klasa
Rysunkowa w Warszawie miała status szkoły średniej) skłaniał Polaków do kształcenia się
za granicą, głównie w Monachium i Petersburgu. Bogactwo i lóżnoiodność akademizmu
europejskiego ilustrują - zestawione z dziełami popularnych ówcześnie malaizy - Hansa
Makarta i Gabriela von Maxa - znane i cenione płotno Dirce chrześcijańska (i8py) Hemyka
Siemiradzkiego (absolwent akademii petersburskiej, osiadły głównie w Rzymie) oraz prace
Władysława Czachórskiego i ucznia Matejki, Maurycego Gottlieba (il. 2). W dziełach artystów
wykształconych w uczelniach Monachium, Petersburga i Krakowa widzimy podobne środki
wyrazu, porównywalne efekty dramaturgiczne, odwołania do histoiii, Biblii, mitologii, dra-
matów Szekspira, a także biegłość w posługiwaniu się kolotem i służące artykulacji tieści
operowanie światłem, szczególnie półtonami i półcieniami. Zestawienie w ekspozycji obi azów
il. 3 I fig. 3
Sala Aleksandra
Gierymskiego
I Aleksander Gierymski
Room
fot. I photo © Zbigniew
Doliński / Muzeum Narodowe
w Warszawie
cym przeobrażeniom, czego przykładów dostarczają dzieła Malczewskiego czy Wyspiańskiego
eksponowane w kolejnych salach.
Dalej prześledzić można bogactwo i nawarstwianie się róźnoi odnych wpływów i koncep-
cji estetycznych drugiej połowy XIX wieku. Dawna sala malarstwa akademickiego została
poświęcona dwóm zjawiskom: europejskiemu akademizmowi i szkole monachijskiej w jej
polskiej redakcji. Akademizm ówczesnej doby zachował dominującą pozycję w większości
krajów europejskich. Brak wyższej uczelni artystycznej w Polsce (Wojciecha Get sona Klasa
Rysunkowa w Warszawie miała status szkoły średniej) skłaniał Polaków do kształcenia się
za granicą, głównie w Monachium i Petersburgu. Bogactwo i lóżnoiodność akademizmu
europejskiego ilustrują - zestawione z dziełami popularnych ówcześnie malaizy - Hansa
Makarta i Gabriela von Maxa - znane i cenione płotno Dirce chrześcijańska (i8py) Hemyka
Siemiradzkiego (absolwent akademii petersburskiej, osiadły głównie w Rzymie) oraz prace
Władysława Czachórskiego i ucznia Matejki, Maurycego Gottlieba (il. 2). W dziełach artystów
wykształconych w uczelniach Monachium, Petersburga i Krakowa widzimy podobne środki
wyrazu, porównywalne efekty dramaturgiczne, odwołania do histoiii, Biblii, mitologii, dra-
matów Szekspira, a także biegłość w posługiwaniu się kolotem i służące artykulacji tieści
operowanie światłem, szczególnie półtonami i półcieniami. Zestawienie w ekspozycji obi azów
il. 3 I fig. 3
Sala Aleksandra
Gierymskiego
I Aleksander Gierymski
Room
fot. I photo © Zbigniew
Doliński / Muzeum Narodowe
w Warszawie