DOI Heft:
Część III. Wspomnienia / Part III. Reminiscences
DOI Artikel:Dolińska, Monika: Profesor Jadwiga ("Jagoda") Lipińska: (29 listopada 1932 - 4 października 2009)
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.45360#0295
294
Wspomnienia
tego wielkiego polskiego odkrycia. Swoim studentom wpoiła
zainteresowanie tematyką ikonografii egipskiej okresu Nowego
Państwa. Wreszcie udało jej się stworzyć misję - Polsko-Egipską
Misję Archeologiczno-Konserwatorską Totmesa III - działającą
w latach 1978-1996. Członkowie misji, zaczynając od łączenia ze
sobą drobnych elementów porozbijanych bloków ściennych, od-
tworzyli ciągi scen składające się na całe ściany, co umożliwiło te-
oretyczne odtworzenie dekoracji większości pomieszczeń świątyni
i rozpoczęcie praktycznej rekonstrukcji jednej ze ścian. Misja ta,
złożona początkowo tylko z czterech osób - Pani Profesor i trójki
jej uczniów - z czasem rozwinęła się w duży zespół składający się
z egiptologów, konserwatorów, architektów, rysowników i okre-
sowo specjalistów z innych dziedzin.
Drugim domem Jagody stał się dom misji w Dolinie Małp -
urokliwej kamiennej dolinie, sąsiadującej z Doliną Królów, a przez
góry - z kotliną Deir el-Bahari. Nieraz przychodziło nam pokony-
wać strome klify, by dostać się do naszego miejsca pracy - magazynu
opodal terenu świątyni Totmesa - gdy posłuszeństwa odmawiały
wysłużone samochody misji. Dom był zadbany, a szczegóły jego
wystroju dopieszczone - z ręcznie plecionymi z liści palmowych
abażurami, malowanymi przez nas ścianami i pięknymi kwiato-
wymi ogródkami przez wejściem, no i przepięknym widokiem za
oknami. Gdyby jeszcze można tam było w dolinie zbierać grzyby,
nie brakowałoby Jagodzie niczego do szczęścia...
Zawieszenie działalności misji w 1996 roku na szereg lat za-
mknęło możliwość kontynuacji rekonstrukcji świątyni. Po czterna-
stu latach, w 2008 roku, udało się przywrócić misję - ku ogromnej
radości Jagody, choć już nie pod jej kierownictwem. Do końca żywo
interesowała się wieściami z Egiptu.
Jagoda oprócz pracy ściśle naukowej (której efektem było ponad
sto wydanych artykułów i książek) zajmowała się też popularyzacją
kultury egipskiej. W jej dorobku znajduje się wiele książek, które
od lat cieszą się znakomitym odbiorem wśród miłośników Egiptu,
dzięki żywemu pióru i fachowości. Poszukiwane i czasem wzna-
wiane, wciąż nie tracą na aktualności.
Miała wielu przyjaciół i szerokie kontakty zawodowe wśród
społeczności egiptologów na całym świecie. Od początku istnie-
nia Międzynarodowego Komitetu na rzecz Egiptologii (CIPEG)
w ramach Międzynarodowej Rady Muzeów ICOM była jego ak-
tywnym członkiem; udzielała się też w innych stowarzyszeniach
i organizacjach: była członkiem-korespondentem Niemieckiego
Instytutu Archeologicznego, członkiem Rady Międzynarodowego
Stowarzyszenia Egiptologów, członkiem Society for Nubian
Studies, Deutsche Morgenlandische Gesellschaft, Institute of
Mediterranean Archaeology i Society for the Study of Egyptian
Antiquities w Toronto i Polskiego Towarzystwa Archeologicznego.
Była również członkiem Rady Polskiej Stacji Archeologii
Wspomnienia
tego wielkiego polskiego odkrycia. Swoim studentom wpoiła
zainteresowanie tematyką ikonografii egipskiej okresu Nowego
Państwa. Wreszcie udało jej się stworzyć misję - Polsko-Egipską
Misję Archeologiczno-Konserwatorską Totmesa III - działającą
w latach 1978-1996. Członkowie misji, zaczynając od łączenia ze
sobą drobnych elementów porozbijanych bloków ściennych, od-
tworzyli ciągi scen składające się na całe ściany, co umożliwiło te-
oretyczne odtworzenie dekoracji większości pomieszczeń świątyni
i rozpoczęcie praktycznej rekonstrukcji jednej ze ścian. Misja ta,
złożona początkowo tylko z czterech osób - Pani Profesor i trójki
jej uczniów - z czasem rozwinęła się w duży zespół składający się
z egiptologów, konserwatorów, architektów, rysowników i okre-
sowo specjalistów z innych dziedzin.
Drugim domem Jagody stał się dom misji w Dolinie Małp -
urokliwej kamiennej dolinie, sąsiadującej z Doliną Królów, a przez
góry - z kotliną Deir el-Bahari. Nieraz przychodziło nam pokony-
wać strome klify, by dostać się do naszego miejsca pracy - magazynu
opodal terenu świątyni Totmesa - gdy posłuszeństwa odmawiały
wysłużone samochody misji. Dom był zadbany, a szczegóły jego
wystroju dopieszczone - z ręcznie plecionymi z liści palmowych
abażurami, malowanymi przez nas ścianami i pięknymi kwiato-
wymi ogródkami przez wejściem, no i przepięknym widokiem za
oknami. Gdyby jeszcze można tam było w dolinie zbierać grzyby,
nie brakowałoby Jagodzie niczego do szczęścia...
Zawieszenie działalności misji w 1996 roku na szereg lat za-
mknęło możliwość kontynuacji rekonstrukcji świątyni. Po czterna-
stu latach, w 2008 roku, udało się przywrócić misję - ku ogromnej
radości Jagody, choć już nie pod jej kierownictwem. Do końca żywo
interesowała się wieściami z Egiptu.
Jagoda oprócz pracy ściśle naukowej (której efektem było ponad
sto wydanych artykułów i książek) zajmowała się też popularyzacją
kultury egipskiej. W jej dorobku znajduje się wiele książek, które
od lat cieszą się znakomitym odbiorem wśród miłośników Egiptu,
dzięki żywemu pióru i fachowości. Poszukiwane i czasem wzna-
wiane, wciąż nie tracą na aktualności.
Miała wielu przyjaciół i szerokie kontakty zawodowe wśród
społeczności egiptologów na całym świecie. Od początku istnie-
nia Międzynarodowego Komitetu na rzecz Egiptologii (CIPEG)
w ramach Międzynarodowej Rady Muzeów ICOM była jego ak-
tywnym członkiem; udzielała się też w innych stowarzyszeniach
i organizacjach: była członkiem-korespondentem Niemieckiego
Instytutu Archeologicznego, członkiem Rady Międzynarodowego
Stowarzyszenia Egiptologów, członkiem Society for Nubian
Studies, Deutsche Morgenlandische Gesellschaft, Institute of
Mediterranean Archaeology i Society for the Study of Egyptian
Antiquities w Toronto i Polskiego Towarzystwa Archeologicznego.
Była również członkiem Rady Polskiej Stacji Archeologii