Studia Wilanowskie (19.2012)

I'!, t] Stanisław & Potocki,
Viłia Lanrenńna, re^onstru/scja
wirtnałna w SD

]'!-2l Stanisławłć. Potocł?i, lił-3l StanisławX. Potocki,
Pincenzo Brenna, Heliocaminus, łiełiocaminns, Piłia Lanrentina,
rysunek i?oiorowany; Bibłioteł^a rekonstrukcja wirtualna w SD
Narodowa w Warszawce

Xosti^a PotocT?/ (1755-1821).
(2004/2005) [pubiikacja
2007], s. 25-42; idem, Piiny
77-78 apriie 2007, a cura
2008, s. 219-248; idem,
Ide 7770s.- 77;e Decoration

Udało się ponadto ustalić, że autorem najlepszych rysunków
z rekonstrukcją Laurentiny był Mannocchi. Tym samym otwo-
rzona została perspektywa kompletnej monografii rysunków
z Biblioteki Narodowej, wśród których udało się zidentyfikować
rysunek należący pierwotnie do innego projektu Potockiego,
a mianowicie do Projects des Batiments ponr nn Mnsee Beaux-Arts
de la Composition de Comte Stanisłas Pofoc/d ! ii. -t [. Tak więc do
pięciu (lub siedmiu!) plansz Projects można było dodać jeszcze
jedną, i to o kluczowym znaczeniu. Zidentyfikowany rysunek, za-
pewne dzieło Mannocchiego, w nowym świetle ukazał ten kolejny
projekt autora Winkełniana polskiego, będący rodzajem pokłosia
pracy nad rekonstrukcją willi w Laurentum; został on krótko
omówiony w publikacji towarzyszącej wspomnianej wystawie.
W czasie przygotowywania ekspozycji w Bibliotece Narodowej nad
Potockim jako architektem-amatorem pracowała Joanna Polanow-
ska*°. Owocem jej badań jest opublikowana w 2009 roku książka,
w której autorka, pomimo zasług w opracowaniu oeiirre Potockie-
go, daje liczne dowody niezrozumienia ustaleń zawartych w pub-
likacji towarzyszącej wystawie w 2007 roku. Dotyczy to autorów
rysunków, uporządkowania plansz z rekonstrukcją Laurentiny,
etc. Można zaryzykować twierdzenie, że rozważania Polanow-
skiej o Laurentinie nic nowego do tematu nie wnoszą. Nieco ina-
czej przedstawiają się jej uwagi o projekcie Muzeum Sztuk Pięk-
nych. choć i w tym wypadku nie brakuje pewnych nieporozumień,
o czym będzie jeszcze mowa.

C. Schreiter, Berlin 2010,

Wraz z przygotowaniami do opublikowania angielskiej, rozbudo-
wanej wersji książki, która towarzyszyła wystawie w Bibliotece
Narodowej, pojawiło się wiele nowych ustaleń, m.in. te dotyczące

STUDIA WILANOWSKiE XIX