DOI Artikel:
Załęska, Wanda: Kolekcja porcelany miśnieńskiej w Muzeum Narodowym w Warszawie – stan i potrzeby badań
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.35075#0076
Lanckorońskiej przez księcia warszawskiego Fryderyka Augusta
na pamiątkę spotkania w Warszawie, jest przykładem modnej
w Miśni na początku XIX w. styłistyki i technologii a /a maniere
de Wedgwood. Wyjątkowy charakter tego, zachowanego kom-
pletnie, zestawu-podarunku, nie mającego żadnych analogii
w produkcji manufaktury miśnieńskiej, podkreślają biskwito-
we podobizny Fryderyka Augusta 1, żony Marii Amalii Augusty
i córki Marii Augusty Nepomuceny.
Porcelana miśnieńska ze zbiorów Muzeum Narodowego w War-
szawie, wystawiana i publikowana od lat, ilustrowała generalnie
dwa podstawowe problemy, związane przede wszystkim z histo-
rią Polski okresu unii polsko-saskiej (1697-1763) i historią
materialną - kulturą sarmacką. Ten aspekt podejmowały kwe-
rendy i wybory zabytków na wystawy krajowe i zagraniczne,
m.in.: Decorum życia Sarmatów (1980), Dwór po/shi (1992), Gdzie
Wschód spotyha Zachód (1993), Pod jedną horoną. Sztuha i huitura
czasów anii poisho-sashiej (1995/1996), Sztuha niemiecha 1450-
1800 (1996), Kraj shrzydiatych jeźdźców (2000).
Zadania kwerend i wyborów ikonograficzno-artystycznych oraz
związanych z opracowaniami o charakterze monograficznym
podjęły m.in. wystawy: japan und Europa (1993), Warszawa
i jej Muzeum (1996), /.G. Dóroidt und Meissener Porzehanmaie-
rei (1996), Ars mitoiogica (1999), Schwanensendce. Meissener
Porzeiian/tir Heinrich GrajWon Briihi (2000), Porzeiian Parjbrce
(2005/2006), czy jubileuszowa wystawa poświęcona 300-leciu
manufaktury miśnieńskiej Triamph der óiauen Schwerter. Ten
kontekst podjęto także, wybierając eksponaty na stałą Galerię
Rzemiosła Europejskiego w Muzeum Narodowym w Warszawie,
otwartą jesienią 1996 r.
Zarówno w jednym, jak i w drugim przypadku, opracowania
i publikacje uwzględniały niewielką - w stosunku do całej kolek-
cji - liczbę obiektów, tych najlepszych i najlepiej udokumento-
wanych (np. zespół 3 wazonów, tzw. AR-ów, z dekoracją myśliw-
ską). Publikacje porcelany miśnieńskiej dotyczyły - w różnym
stopniu - ok. 15% kolekcji, co nie jest z pewnością stanem zado-
walającym (artykuły, noty katalogowe z glossą lub tylko ilustra-
cje z podstawowym zapisem identyfikującym i datującym).
Proweniencja większości wyrobów miśnieńskich w kolekcji Muze-
um Narodowego w Warszawie nie daje w zasadzie wskazówek
pomocnych w przypisywaniu obiektów konkretnym zespołom
podworskim czy osobom, a tym bardziej - łączeniu ich z kon-
kretnymi zamówieniami.
Najwcześniejsze dary i nabytki pochodzą z 1919 r.; zbiory Kon-
] stantego i Heleny Tarasowiczów, Leopolda Meyeta, Antoniego
"" Nr inw. 131034, kupiony do
Nr inw. 158599: pubi.:
17 (1928), nr 1-3, s. 13-15;
kat. XViI 21; Order einer
Jtrorre..., kat. 821; friumph
kat. 516.
KOLEKC)A PORCELANY MiŚNiEŃSKiE)...
na pamiątkę spotkania w Warszawie, jest przykładem modnej
w Miśni na początku XIX w. styłistyki i technologii a /a maniere
de Wedgwood. Wyjątkowy charakter tego, zachowanego kom-
pletnie, zestawu-podarunku, nie mającego żadnych analogii
w produkcji manufaktury miśnieńskiej, podkreślają biskwito-
we podobizny Fryderyka Augusta 1, żony Marii Amalii Augusty
i córki Marii Augusty Nepomuceny.
Porcelana miśnieńska ze zbiorów Muzeum Narodowego w War-
szawie, wystawiana i publikowana od lat, ilustrowała generalnie
dwa podstawowe problemy, związane przede wszystkim z histo-
rią Polski okresu unii polsko-saskiej (1697-1763) i historią
materialną - kulturą sarmacką. Ten aspekt podejmowały kwe-
rendy i wybory zabytków na wystawy krajowe i zagraniczne,
m.in.: Decorum życia Sarmatów (1980), Dwór po/shi (1992), Gdzie
Wschód spotyha Zachód (1993), Pod jedną horoną. Sztuha i huitura
czasów anii poisho-sashiej (1995/1996), Sztuha niemiecha 1450-
1800 (1996), Kraj shrzydiatych jeźdźców (2000).
Zadania kwerend i wyborów ikonograficzno-artystycznych oraz
związanych z opracowaniami o charakterze monograficznym
podjęły m.in. wystawy: japan und Europa (1993), Warszawa
i jej Muzeum (1996), /.G. Dóroidt und Meissener Porzehanmaie-
rei (1996), Ars mitoiogica (1999), Schwanensendce. Meissener
Porzeiian/tir Heinrich GrajWon Briihi (2000), Porzeiian Parjbrce
(2005/2006), czy jubileuszowa wystawa poświęcona 300-leciu
manufaktury miśnieńskiej Triamph der óiauen Schwerter. Ten
kontekst podjęto także, wybierając eksponaty na stałą Galerię
Rzemiosła Europejskiego w Muzeum Narodowym w Warszawie,
otwartą jesienią 1996 r.
Zarówno w jednym, jak i w drugim przypadku, opracowania
i publikacje uwzględniały niewielką - w stosunku do całej kolek-
cji - liczbę obiektów, tych najlepszych i najlepiej udokumento-
wanych (np. zespół 3 wazonów, tzw. AR-ów, z dekoracją myśliw-
ską). Publikacje porcelany miśnieńskiej dotyczyły - w różnym
stopniu - ok. 15% kolekcji, co nie jest z pewnością stanem zado-
walającym (artykuły, noty katalogowe z glossą lub tylko ilustra-
cje z podstawowym zapisem identyfikującym i datującym).
Proweniencja większości wyrobów miśnieńskich w kolekcji Muze-
um Narodowego w Warszawie nie daje w zasadzie wskazówek
pomocnych w przypisywaniu obiektów konkretnym zespołom
podworskim czy osobom, a tym bardziej - łączeniu ich z kon-
kretnymi zamówieniami.
Najwcześniejsze dary i nabytki pochodzą z 1919 r.; zbiory Kon-
] stantego i Heleny Tarasowiczów, Leopolda Meyeta, Antoniego
"" Nr inw. 131034, kupiony do
Nr inw. 158599: pubi.:
17 (1928), nr 1-3, s. 13-15;
kat. XViI 21; Order einer
Jtrorre..., kat. 821; friumph
kat. 516.
KOLEKC)A PORCELANY MiŚNiEŃSKiE)...