DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.37609#0026
tularza i na jednym ze zworników w części południowej ramienia wschodniego krużganków. Podobny profil
żeber sklepienia w południowo-zachodnim narożu krużganków sugeruje, że całe ramię południowe (zrekon-
struowane w latach osiemdziesiątych) przesklepiono za czasów opata Andrzeja. Jeśli słuszna jest supozycja
o fryzie heraldyczno-maswerkowym wieży to kończono jej budowę właśnie za opata Andrzeja. Kamienny
profilowany portal w południowo-zachodnim narożu krużganków oraz liczne, wydobyte z gruzów, fragmen-
ty gotyckiej kamieniarki (m.in. fragmenty profilowanych portali i obramień okiennych) dowodzą bogactwa
późnogotyckiego detalu architektonicznego.
Do wystroju gotyckiego klasztoru należy piętnastowieczna polichromia zachowana fragmentarycznie
w kapitularzu i ścianie wschodniej ramienia wschodniego krużganka. O końcowym etapie gotyckiej przebu-
dowy Opactwa świadczy być może bogata fundacja przez opata Andrzeja monstrancji, dwóch kielichów
z patenami oraz krzyża relikwiarzowego dla wyposażenia nowego kościoła tynieckiego.
Gotycką zabudowę wzgórza dopełniał położony obok północno-zachodniego narożnika kościoła za-
mek, powoli tracący znaczenie strategiczne, ale utrzymywany jeszcze w wieku XVI.
Znakomity komentarz do opisu gotyckiego kształtu Opactwa Tynieckiego stanowi tekst Jana Długo-
sza, którego pobyt w Tyńcu jest poświadczony historycznie, zawarty w Liber beneficiorum: „Monasterium
Thyniciense in arce petrosa et ardua situm, quam fluvius Istula praeterfluens abluit, habens ecclesiam ceno-
bialem, et cellas atąue officinas muro fabricatas... Pulchrum patriae clenodium, et fortis contra hostiles insi-
dias munimen, locus vetustus, et in quo etiam in prioribus aetatibus propter eminentiam collis, nusquam arx
deerat. Arx autem ipsa et moeniis et turribus, caeterisque propugnaculis notabiliter est emunita, quae nocte
et interdiu in assidua tenetur custodia”.
Andrzej Włodarek
żeber sklepienia w południowo-zachodnim narożu krużganków sugeruje, że całe ramię południowe (zrekon-
struowane w latach osiemdziesiątych) przesklepiono za czasów opata Andrzeja. Jeśli słuszna jest supozycja
o fryzie heraldyczno-maswerkowym wieży to kończono jej budowę właśnie za opata Andrzeja. Kamienny
profilowany portal w południowo-zachodnim narożu krużganków oraz liczne, wydobyte z gruzów, fragmen-
ty gotyckiej kamieniarki (m.in. fragmenty profilowanych portali i obramień okiennych) dowodzą bogactwa
późnogotyckiego detalu architektonicznego.
Do wystroju gotyckiego klasztoru należy piętnastowieczna polichromia zachowana fragmentarycznie
w kapitularzu i ścianie wschodniej ramienia wschodniego krużganka. O końcowym etapie gotyckiej przebu-
dowy Opactwa świadczy być może bogata fundacja przez opata Andrzeja monstrancji, dwóch kielichów
z patenami oraz krzyża relikwiarzowego dla wyposażenia nowego kościoła tynieckiego.
Gotycką zabudowę wzgórza dopełniał położony obok północno-zachodniego narożnika kościoła za-
mek, powoli tracący znaczenie strategiczne, ale utrzymywany jeszcze w wieku XVI.
Znakomity komentarz do opisu gotyckiego kształtu Opactwa Tynieckiego stanowi tekst Jana Długo-
sza, którego pobyt w Tyńcu jest poświadczony historycznie, zawarty w Liber beneficiorum: „Monasterium
Thyniciense in arce petrosa et ardua situm, quam fluvius Istula praeterfluens abluit, habens ecclesiam ceno-
bialem, et cellas atąue officinas muro fabricatas... Pulchrum patriae clenodium, et fortis contra hostiles insi-
dias munimen, locus vetustus, et in quo etiam in prioribus aetatibus propter eminentiam collis, nusquam arx
deerat. Arx autem ipsa et moeniis et turribus, caeterisque propugnaculis notabiliter est emunita, quae nocte
et interdiu in assidua tenetur custodia”.
Andrzej Włodarek