Zamek Królewski na Wawelu - Państwowe Zbiory Sztuki [Hrsg.]; Żurowska, Klementyna [Bearb.]: Tyniec: sztuka i kultura benedyktynów od wieku XI do XVIII ; katalog wystawy w Zamku Królewskim na Wawelu ; październik - grudzień 1994 (Kraków, 1994)

Kościół opactwa tynieckiego swą nowożytną formę architektoniczną uzyskał w trzech fazach. Pierwsza,
z lat 1618-1622, przekształciła korpus przedni, a przede wszystkim jego wnętrze, w stylu kontrreformacyjne-
go wczesnego baroku. Druga, z lat pięćdziesiątych XVIII wieku, związana z Franciszkiem Placidim, nadała
wnętrzu nową organizację przestrzenną w duchu późnego baroku o rzymskiej proweniencji. Wreszcie trzecia
faza, po 1783, wypowiedziała się w eleganckich formach wschodniej elewacji. Wszystkie trzy fazy przyniosły
realizacje o wysokiej randze artystycznej, dorównujące czołowym dziełom architektury swego czasu.
Adam Małkiewicz